De zeven ontdekkingen van Spot 2012

Onze man Dirk Steenhaut schuimde het Deense Spot Festival af, op zoek naar de betere beginnende bands in de Deense muziekscène. Een selectie met de interessantste ontdekkingen.

1. IKI. De absolute revelatie van het festival: negen Deense, Noorse, Finse en IJslandse zangeressen die elkaar vonden op het conservatorium en samen geïmproviseerde a capellamuziek maken. De dames beheersen verschillende vocale technieken (soms hoor je echo’s van Iva Bittová of Zap Mama), maar doen nooit tweemaal hetzelfde, wat hun optredens extra spannend maakt. Op Spot kwamen ze zowel frivool als emotioneel uit de hoek. En hoewel hun debuut-cd in 2011 werd bekroond als ‘Best Danish Jazz release’, valt hun muziek in geen enkel stilistisch hokje onder te brengen. Volkomen uniek en zowel in ritmisch als harmonisch opzicht verbluffend.

2. SVIN. Een gitarist, een drummer een saxspeler en een trombonist: in die line-up speelde Svin (Deens voor ‘zwijn’) een wonderlijk (en uitsluitend instrumentaal) amalgaam van no wave, punk, metal en free-jazz. Het energieke kwartet koppelde branie aan licht absurde humor, maakte een ietwat losbandige indruk maar verloor nooit de toegankelijkheid uit het oog. En wat meer is: de heren gaven je voortdurend het gevoel dat er echt iets gebeurde op het podium.

3. HYPERTEXT. Enkele jaren geleden werden we op Spot nog totaal weggeblazen door het Noorse Low Frequency in Stereo. Het in Oslo residerende Hypertext deelt met het gezelschap uit Haugesund een voorliefde voor strakke grooves, kort aangebonden gitaren, exploderende synthpartijen en grillige songstructuren. Zelf omschrijft het sextet zijn muziek als ‘Astronaut kraut’ en dit jaar belooft het iedere maand een nieuwe digitale single uit te brengen. Aan de muziek van Hypertext is het even wennen, maar zodra je je gewillig laat onderdompelen zijn bevreemdende universum, ben je verkocht.

4. VESSEL. De leden van het ook in België gekoesterde folk noirduo Murder houden er nog méér projecten op na. Zanger Jacob Bellens is actief bij I Got You On Tape, terwijl gitarist Anders Mathiasen, met zijn nieuwe groep Vessel, net de cd ‘Enlettered Species’ uitbracht. Live klonken zijn trage, bedachtzame songs als een geslaagde kruising tussen Leonard Cohen, Bill Callahan en Nick Drake. Vessel dobberde voornamelijk op kalme wateren, maar de toeschouwers lieten zich met plezier meedrijven op het fraaie gitaar- en toetsenwerk van het viertal.

5. DANIEL NORGREN. Wie niet wist dat deze man uit Zweden kwam, zou hebben gezworen dat hij was opgegroeid tussen de Mississippi delta en de swamps van Louisiana. De grofkorrelige, rootsy songs uit zijn cd ‘Horrifying Deatheating Bloodspider’ hielden het midden tussen blues en Americana en deden afwisselend denken aan Tom Waits, Dr John en The Band. De teneur was veeleer feestelijk dan getormenteerd, op de songs viel weinig af te dingen en Daniel Norgren slaagde er ook nog eens in tegelijk een gitaar en een drumstel te bespelen. Yep, sommige lui kunnen net iets meer dan alle anderen.

6. SKY ARCHITECTS. Goed, postrock met invloeden van Explosions in the Sky en Sigur Rós hebben we onderhand al iets te vaak gehoord, maar op hun pasverschenen cd ‘The Promise of Tomorrow’ serveren Sky Architects tenminste echte songs. In één ervan flirten ze zelfs met dubstepinvloeden. Live werden hun meanderende gitaarspinsels bovendien toegedekt door een laptopgoochelaar en de strijkers van Who Killed Bambi?, wat hun gelaagde nummers extra kleur en reliëf bezorgde. Ook Karin Nielsen, de zangeres van Munich, mocht even mee het podium op.

7. ESTHER MARIA. Twee jaar geleden debuteerde ze nog met een ep waarop ze zich (iets te fel) spiegelde aan PJ Harvey, maar intussen is haar tussen folk en country balancerende repertoire filmischer en akoestischer geworden. Esther Maria nam haar nog te verschijnen debuut-cd ‘The Abyss’ op in New York met de productionele hulp van Kramer (zie Low, Galaxie 500) maar werd tijdens Spot gekoppeld aan de puike Luxemburgse band The Luna Boots. Nog niet zo overtuigend als de fantastische Marie Fisker, maar duidelijk wél een zangeres met groeipotentieel.

Dirk Steenhaut