In 2017 domineerde de boyband Brockhampton de rapwerel, dit jaar lijkt ze even abrupt te verdwijnen. Vandaag verscheen met The family zogezegd het laatste album. Al lijkt de groep als afscheid nog een laatste goocheltruc uit te voeren.
Fans grappen wel eens dat Brockhampton een volledige carrière heeft gehad tussen twee albums van Frank Ocean (die in 2016 Blonde uitbracht en nog steeds op een opvolger laat wachten). De realiteit is genuanceerder, want de hiphop-boyband is al iets langer aan het werk dan dat, maar het is een feit dat Brockhampton op korte tijd veel bereikt heeft. In 2017 maakte de (momenteel) dertienkoppige groep indruk door drie consistente albums in één jaar uit te brengen, en daarbij stoere hiphop moeiteloos met mannentranen te mengen. Sindsdien releasete Brockhampton nog eens vier langspelers uit, waarvan The family vandaag als laatste uitkwam. Althans, dat beweren ze. Want de turbulente carrière van Brockhampton lijkt nog een verrassend staartje te krijgen.
Een samenvatting van een van de opvallendste hiphopverhalen van de afgelopen jaren.
2 maart 2011: Kevin Abstract plaatst een forumpost op KanyeLive
Officieel is Brockhampton een democratische groep zonder leider, maar in praktijk is Kevin Abstract duidelijk degenedie de touwtjes in handen heeft. Diezelfde meneer Abstract plaatste als 14-jarige een berichtje op het Kanye West-fanforum KanyeLive (dat tegenwoordig bekend staat als KanyeToThe).
‘Wil er iemand een band vormen?’ zo klonk het bedrieglijk simpele voorstel. Uiteindelijk werd AliveSinceForever opgericht, de dertigkoppige voorloper van Brockhampton. Tussen de rangen vinden we al verschillende artiesten die uiteindelijk kopstukken in Brockhampton zouden worden, waaronder rappers Ameer Vann en Dom McLennon. In 2013 bracht AliveSinceForever hun enige wapenfeit uit, The ASF ep. Een jaar later zou de groep weer uit elkaar gaan, maar uit de assen van AliveSinceForever rees Brockhampton op.
24 maart 2016: Brockhamptons debuutmixtape All-American trash komt uit
De meeste fans leerden Brockhampton kennen in 2017, het magische jaar van de Saturation-trilogie. Een jaar eerder loste het collectief met All-American trash echter al een eerste wapenfeit. Een jaar eerder won de groep nog VFiles Loud, een talentenjacht die jonge artiesten een platform wou aanbieden. All-American trash speelde verder in op Brockhamptons status als opkomende groep en liet vooral nummers horen waarop de individuele rappers de spotlights naar zich toe grepen. Een fijn visitekaartje, maar de chemie tussen de leden was nog een beetje zoek, terwijl dat op de latere albums net hun sterkste punt was. All-American trash bracht bij release dan ook nog niet zoveel teweeg.
2017: De Saturation-trilogie
2017 was het jaar waarin Brockhampton schijnbaar uit het niets de hiphopwereld veroverde. Op 6 mei 2017 kwam de single Face uit, een single die een completer beeld van Brockhamptons sound schetste. Het was hiphop, gebracht door een groep stoere kerels, maar ze durfden hun emoties op tafel leggen en zoete pop in hun hiphop verwerken. Met de daaropvolgende singles werd met een nog breder klankenpalet gewerkt. Heat was boze hiphop om nekken op te breken, Gold liet de jongens op hun zweverigst horen en Star doorbrak clichés met de nonchalante manier waarop Kevin Abstract naar zijn homoseksualiteit verwees in een pocherige rapsong.
Dat waren dan ook de belangrijkste redenen waarom Saturation lovend onthaald werd: diversiteit qua geluiden en thema’s, gebracht door een veelkoppige groep waarvan elk lid een uniek element aan het geluid toevoegde. Zo was Ameer Vann de stoerste van de groep, Merlyn Wood zorgde voor de gekke randjes en Dom McLennon had de scherpste pen. Bovendien benadrukte de groep constant dat ze wel degelijk een boyband waren. Die verguisde term werd als een geuzennaam gedragen, als een verfrissende manier om mannelijkheid te herdefiniëren in de soms nog steeds macho-achtige hiphopwereld.
Op dat moment wist niemand echter dat het jaar van Brockhampton nog maar net begonnen was. Kort na de release van Saturation, op 9 juni 2017, kondigde Kevin Abstract aan dat er in augustus al een opvolger zou komen. Voorafgegaan door de gevarieerde singles Gummy, Junky, Swamp en Sweet verscheen Saturation II op 25 augustus. Drie dagen eerder loste de groep echter ook de videoclip voor Follow, die aangekondigd werd als ‘de eerste single vanop Saturation III’. Ineens was het project een trilogie geworden, waarvan het derde deel op 15 december verscheen.
Met die krachttoer zette Brockhampton zichzelf definitief op de kaart van iedere hiphopliefhebber. Niet alleen zorgde het verrassingsaspect voor veel aandacht, de drie albums waren ook van consistente kwaliteit, ondanks de grote variëteit aan groepsleden en invloeden. Brockhampton was een frisse groep met een positieve, relevante boodschap. Op de single Boogie doopten ze zichzelf terecht de ‘best boyband since One Direction’, en hun broodje leek gebakken.
27 mei 2018: Ameer wordt uit Brockhampton gezet
Het sprookje van Brockhampton werd niet veel later aan diggelen geslagen. In mei 2018 werd rapper Ameer Vann door meerdere vrouwen van seksueel wangedrag beschuldigd. De fans van Brockhampton voelden zich bedrogen, want Ameers gedrag stond loodrecht tegenover de progressieve boodschap van het collectief. Op 25 mei speelde Brockhampton op het Boston Calling-festival, zonder Ameer. Tijdens zijn strofes stond de groep in stilte op het podium, bij wijze van statement. Later barstten groepsleden Joba en Kevin Abstract op het podium in tranen uit. De volgende dag deelde Brockhampton een statement op Twitter om te melden dat Ameer niet langer deel uitmaakte van de groep. De resterende tourdata werden afgezegd.
Even was het onduidelijk of Brockhampton nog een toekomst had, maar amper een maand later kwam de groep langs bij Jimmy Fallon en diens talkshow The tonight show. In het programma debuteerden ze de nieuwe single Tonya. Die titel verwees naar de film I, Tonya, waarin een professioneel schaatsster razendsnel populair wordt, om vervolgens even snel haar reputatie te verliezen na een schandaal. De parallellen met Brockhamptons verhaal werden uiteraard snel getrokken.
I, Tonya bleek uiteindelijk de eerste single te zijn vanop Iredescence, Brockhamptons eerste album zonder Ameer. De plaat verscheen op 21 september 2018 en bevat het meest boze werk van Brockhampton tot nu toe. De nummers waren rauwer en agressiever, de pijn rond Ameers gedrag voelbaar doorheen de tracklist. Iridescence debuteerde op één in de Billboardlijsten, Brockhamptons eerste notering, maar werd door fans en critici als minder sterk dan de Saturation-trilogie gezien.
2019 – 2021: Het gaat weer goed met Brockhampton
Een jaar later leken de emoties rond Ameer enigszins verwerkt te zijn. De immer productieve boyband bleef ook in 2019 niet op haar lauweren zitten, maar kondigde met Ginger alweer een nieuwe plaat aan. Ditmaal werd de albumhoes gesierd door twee knuffelende mannen. Ook de muziek klonk weer intiemer. Er stond zelfs meer zoete r&b en knuffelhiphop op dan ooit tevoren. Het helingsproces van Brockhampton leek te zijn ingezet, al schemerde de woede rond Ameers gedrag nog door tussen de regels. Vooral in het nummer Dearly departed insinueerde Dom McLennon dat Ameer ooit een overval op hem beraamde. De problemen binnen de groep zich dus niet beperkten tot Ameers vrouwonvriendelijkheid, al kreeg de wereld nooit een diepere kijk in de interne keuken.
Ginger verscheen op 23 augustus 2019 en was opnieuw een hit. Vooral de mierzoete single Sugar deed het uitstekend. Het was het eerste nummer waarmee ze de Billboard-hitlijsten haalden, en later ook de eerste single waar de groep platinum mee ging. In 2020 verscheen er een nieuwe versie, waarop niemand minder dan Dua Lipa te horen was.
2020 was het eerste jaar sinds 2016 zonder volwaardig Brockhampton-album. Wellicht had de coronapandemie daar iets mee te maken. In 2021 kwam de groep echter terug met Road Runner: new light, new machine. Op die plaat diepte de groep haar geluid verder uit, zowel de speelse hiphop als de emotionele r&b. Bovendien bevatte de plaat Brockhamptons indrukwekkendste gastenlijst tot nu toe, van cultrapper Jpegmafia tot publiekstrekkers als A$ap Rocky en A$ap Ferg. Daarnaast waren Lil Nas X en Dominic Fike te zien in de videoclip voor de luchtige single Count on me. Opnieuw leek de ster van Brockhampton alleen maar te rijzen.
Oorspronkelijk moest Road Runner in datzelfde jaar nog een vervolg krijgen, maar Kevin Abstract liet weten dat de release uitgesteld werd naar het jaar daarop. Geen enkele reden om je zorgen te maken. Toch?
14 januari 2022: Brockhampton kondigt aan te stoppen en brengt twee(!) laatste albums uit
Begin dit jaar kondigde Brockhampton abrupt aan dat de groep ermee zou ophouden. Op twee shows in Londen en een performance op Coachella na werden alle geplande optredens eveneens geannuleerd. Zo plots als de groep in 2017 populair werd, zo abrupt leken ze er nu ook weer de brui aan te geven. Fans hadden enkel nog die laatste plaat om naar uit te kijken.
Vandaag, 17 november 2022, is dat album verschenen. Al is het maar de vraag of de fans zo blij zijn met The family. Niet dat de muziek op zich slecht is. Met z’n punchy drums en verknipte soulsamples verwijst de muziek meer dan ooit naar de begindagen van Kanye West, zonder wie Brockhampton uiteindelijk nooit ontstaan was. Het probleem schuilt in andere zaken. Op The family is bijna uitsluitend Kevin Abstract te horen, met zijn groepsmaten slechts in de marges aanwezig. In de teksten beschrijft hij hoe hij het album tegen zijn zin maakte om zijn platencontract niet te breken, hoe hij worstelt met alcoholisme en hoe hij spijt heeft van hoe zijn gedrag als artiest de band met zijn vrienden verzuurd heeft. Ook de dikke middelvinger waarmee het album op Twitter werd gedeeld, straalt niet meteen positiviteit uit. Een even deprimerend als abrupt einde voor Brockhampton?
Er zijn echter hoopgevende signalen dat Brockhampton nog een laatste stunt heeft uitgehaald. In Nieuw-Zeeland, waar het ondertussen al 18 november is, is TM op Spotify verschenen. Het gaat om een tweede, onaangekondigde plaat waarop alle Brockhampton-leden wél te horen zouden zijn. Het zou dus kunnen dat The family een vals spoor is, gemaakt om het platenlabel te plezier, terwijl TM het échte afscheid van de groep is. Of die plaat effectief optimistischer klinkt, zullen we hier pas vanaf morgen kunnen zeggen. Maar één ding is zeker: tot op het einde is Brockhampton een verrassende groep geweest.
The Family van Brockhampton is vanaf vandaag te beluisteren via de gebruikelijke kanalen.
Wellicht is dat morgen voor TM ook het geval.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier