De 10 beste albums van 2015: De tussenstand
De klok van 2015 slaat halftime, en dan maken we ter muziekredactie een inventaris op. U aangeboden in alfabetische volgorde: tien albums die er het voorbije voorjaar bovenuit staken.
Jessica Pratt – On Your Own Love Again (Drag City)
Een tijdloze maar hedendaagse folkplaat die barst van de magische flitsen en kleine, inventieve vertakkingen, gezongen als in een seance. ‘Ik weet best dat mijn soms bizarre manier van zingen geen spek naar ieders bek is’, vertelde Pratt ons over haar apart stemgeluid. ‘Ik maak dan ook geen middenmootmuziek, hé!’. Say no more.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Jim O’Rourke – Simple Songs (Drag City)
‘Mauro zonder snorretje’ kopten we boven Simple Songs, de vierde, ‘normale’, edoch misleidend getitelde plaat-met-liedjes van undergroundicoon, parrtime Sonic Youth-lid en muziekarchitect Jim O’Rourke. Pawlowski himself kon er om lachen, maar voegde er aan toe: ‘zo’n goede platen moet ik nog maken’.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Kendrick Lamar – To Pimp A Butterfly (Top Dawg)
Lees in onze festivalspecial hoe het komt dat Kendrick Lamars tweede langspeler nu al tot een klassieker uitgeroepen wordt, en waarom de rapper uit gangstergetto Compton ‘de Bob Dylan van deze tijd’ wordt genoemd.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Laura Marling – Short Movie (Virgin)
Nog steeds maar 25, Laura Marling, en reeds aan album nummer vijf toe. Drie werden voor een Mercury Prize genomineerd. Het gaat dus vooruit, en nog de goeie kant op ook. Met Short Movie gaat Marling voor het eerst de elektrische toer op, het gevolg van een (kortstondige) creatieve kortsluiting, maar alweer bewijs dat ze als artieste steeds breder open bloeit.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Mount Eerie – Sauna (PW Elverum & Sun, ltd)
‘Een wispelturige, zowel hermetische als openbarstende viering van het alledaagse’, klonk het oordeel over Sauna. Voor minder doet tuin- en huisfilosoof, producer en songschrijver Phil Elverum het niet. Ergens tussen folk en ambient doemt een impressionante bult op. Hij luistert naar de naam Mount Eerie.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Sufjan Stevens – Carrie & Lowell (Ashtmatic Kitty)
Onomfloerst. Delicaat. Sober. Intensief. Meditatief. Naakt. De adjectieven liegen er niet om: Sufjan Stevens is diep gegaan voor het louterende Carrie & Lowell, een plaat waarop hij nog eens zonder veel toeters of bellen zijn ziel opengooit. Welkom thuis, Suffie.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Tobias Jesso Jr. – Goon (Matador)
Stevig op z’n bek gaan, dat overkwam Tobias Jesso Jr. toen hij van Vancouver naar Los Angeles trok, op zoek naar muzikaal succes. Een zieke moeder was het laatste duwtje die de jongeman met de staart tussen de benen opnieuw huiswaarts deed keren. Nog een geluk dat hij de hele ervaring aan de piano in 12 songs neerschreef, pal op de grens tussen zeem- en bitterzoete poprock.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Unknown Mortal Orchestra – Multi-Love (Jajaguwar)
Een Nieuw-Zeelandse synthfunkrockplaat over een amoureuze driehoeksverhouding. Klinkt als de pointe van een grap uit Flight of the Concords, maar Multi-Love rockt en swingt zoals alleen een Nieuw-Zeelandse synthfunkrockplaat kan rocken en swingen. Ruban Nielson is z’n eigen, vreemde universum.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Viet Cong – Viet Cong (Jagjaguwar)
‘Drums die als donder op je dak vallen, bruut gemonteerde songstructuren, gekartelde gitaren en doemerige teksten: het vergt wat luisterbeurten, maar al gauw beheerst dit daverende debuut je door zijn intensiteit, dynamiek en melodieuze hoekigheid’ – het stond januari zo in uw favoriet weekblad en we nemen er geen woord van terug.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Young Fathers – White Men Are Black Men Too (Big Dada)
‘Een sensatie!’, klonk het vorig jaar bij het verschijnen van debuut Dead. ‘Young Fathers wordt hoe langer hoe verbluffender’, sloot de vijfsterrenreview van opvolger White Men Are Black Men Too af. Waar gaat dat naartoe met het Schotse trio? Naar de top van ons eindejaarlijstje? Wordt vervolgd, binnen een maand of zes.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
(JB & KB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier