Dag 5 @ Lokerse Feesten: Creature tussen de knarren

© Piet Goethals

Ons vorig bezoek aan de Grote Kaai dateerde van 2011, toen de typische paardenworsten dankzij Morrissey even van het terrein verbannen waren (sensatie!). Geen probleem voor deze vegetariër, maar mijn vaste festivalcompagnon maakte bij aanvang van dag 5 van deze editie toch meteen jacht op het vlees. Het Belgische Creature with the Atom Brain in het ene oor, de Lokerse worst van mijn compagnon in het andere: de avond kon saaier starten.

Creature with the Atom Brain & Monster Magnet
De band rond Millionaire-toetsenist Aldo Struyf speelde een oerdegelijke set. Al overtuigde Struyfs stem niet helemaal – iets wat op hun laatste cd wordt verholpen door gastzangers als Mark Lanegan – zijn gitaarspel deed dat wél. Het publiek stopte met bonnetjes inslaan, om met knikkende koppen zijn waardering te tonen aan Aldo en co.

Monster Magnet
Opvolger Monster Magnet beloofde ons met ‘Hallucination Bomb’ een ‘grand adventure’, en bij ‘Dopes to Infinity’ en ‘Look to Your Orb for the Warning’ was het echt raak. Jammer genoeg verzandde de rest in ‘meer van hetzelfde’ – de woorden van Dave Wyndorf vloeiden door elkaar dankzij de enorme galm op zijn stem, en ook de nummers zelf waren amper uiteen te houden. Met de kin op de borst wrong de zanger er de diepe noten uit, maar hij heeft zijn beste tijd gehad – getuige bijvoorbeeld het slappe ‘The Spine of God’. De ‘spine’ van de frontman hebben we trouwens meer dan genoeg gezien: Wyndorf stond nogal statisch met zijn rug naar het publiek wanneer hij niet zong. ‘Crop Circle’, ‘Powertrip’ en ‘Space Lord’ gaven het publiek een energie-injectie, maar deze heropleving op het einde was niet genoeg om de rest te doen vergeten. Wyndorf, misschien is het toch tijd om naar dat advies uit ‘Powertrip’ te luisteren: ’the gods told me to relax…’

Alice Cooper
Een vuurgordijn en het krakende ‘Hello, Hooray’ luidden het begin in van het bombastische horror-cabaret van Alice Cooper. Zijn ‘Raise the Dead’ show trakteerde ons op verschillende kostuumwissels en heel wat theater. Cooper heerste over de Grote Kaai: hij stuurde zijn jonge muzikanten als een boosaardige poppenmeester naar alle hoeken van het podium, soms met behulp van een lange zweep.

De excentrieke zanger toverde attributen tevoorschijn bij ‘Caffeine’ (een kolossale koffiemok die hij als een afgodsbeeld ronddroeg) en ‘Dirty Diamonds’ (kettingen die in het volk werden gezwierd). Tijdens ‘Billion Dollar Babies’ regende het dollarbiljetten over het publiek, dat ook drumstokken en plectrums cadeau kreeg. De voorste rijen gingen met een paar kilo aan aandenkens naar huis. Er werd volop gedanst en zelfs bij het zwakkere ‘Hey Stoopid’ kreeg Cooper de massa moeiteloos aan het zingen. Na ‘Go To Hell’ en ‘He’s Back’ waren we volledig ingepakt en kon het échte spektakel beginnen.

Aan een snel tempo werden achtereenvolgens een gigantische Frankensteinpop, een zombieverpleegster, een dwangbuis en een guillotine op het podium gehaald. Cooper werd met veel omhaal onthoofd, waarna de band ‘I Love the Dead’ inzette. De zanger herrees uiteindelijk tussen de zerken van gestorven groten als Jim Morrison, John Lennon en Jimi Hendrix om triomfantelijk hun nummers te coveren. ‘Poison’, ‘School’s Out’, zeepbellen en ballonnen maakten het feest compleet. Wij moesten na afloop even gaan zitten.

Deep Purple
Het gat dat Alice Cooper liet was groot, en Deep Purple kreeg het amper gevuld. Het viel zanger Ian Gillan zichtbaar zwaar om de typische hoge noten uit zijn keel te krijgen (bijvoorbeeld op ‘Highway Star’). De synthesizerstukken van Don Airey en de gitaarsolo’s van Steve Morse namen ons met gemak terug in de tijd, maar de houterige bewegingen van Gillan verraadden dat de eighties lang geleden zijn.

Tijdens ‘Hard Lovin’ Man’ liep de zaak iets gesmeerder en de muzikanten hadden er duidelijk leut in, al leken hun uitgesponnen solo’s soms meer te dienen om Gillan op adem te laten komen dan om de fans te plezieren. De publiekslievelingen die Deep Purple er op het einde nog doorjoeg (‘Space Truckin” en ‘Smoke on the Water’), konden niet verhinderen dat Alice Cooper als échte hoofdact van deze dag uit de bus kwam.

Lies Xhonneux

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content