Charli XCX maakt documentaire over seksisme in de muziekindustrie: ‘Het is een vervelend en complex onderwerp’

De Britse singer-songwriter Charli XCX maakte met ‘The F-Word and Me’ een documentaire die een antwoord geeft op de vraag: ‘Wat is het om vandaag een vrouw te zijn in de muziekindustrie?’ Daarmee is ze niet de enige die zich uitspreekt over het seksisme in het wereldje.

‘De vraag ‘wat is het om een vrouw te zijn in de muziekindustrie?’ is vervelend en complex, maar nog steeds nodig.’ Dat meent de Britse popsongwriter Charli XCX. De Boom Clap-zangeres liet zichzelf afgelopen zomer volgen tijdens haar tour, die langs grote festivals als Glastonbury en Lollapalooza passeerde. Haar documentaire, ‘The F-word and me’, verkent hoe zij en haar collega’s seksisme in de muziekindustrie ervaren en wordt vanavond (24 november 2015) uitgezonden op BBC3.

Is er dan nog seksisme in de muziekindustrie? Met artiesten als Taylor Swift – die naar eigen zeggen een ‘feministische ontwaking‘ had – of Adele die records breken in de verkoopcijfers, lijkt het juist een gouden tijdperk voor vrouwen in de muziekwereld. Toch komt er nog vanuit verschillende hoeken commentaar. ‘Ik heb absoluut te maken gekregen met seksisme’, vertelt zangeres Janelle Monae aan NME. De R&B-artiest heeft haar eigen platenlabel, Wondaland Records, waar ze ook de meerderheid van haar creatieve knopen doorhakt. ‘Ik denk dat sommige mensen gewoon niet beter opgevoed zijn. Bepaald gedrag is doorgegeven en aanvaard en ik denk dat het aan ons als vrouwen is om dit niet te accepteren. Ik zal mezelf niet toestaan om onderdrukt te worden.’

Kleuters

Artieste Grimes volgt die mening: ‘Ik wil niet een kleuter genoemd worden omdat ik weiger te worden geseksualiseerd. Ik ben het moe dat mensen die geen professionele of verwezenlijkte muzikanten zijn voortdurend ongevraagd hun hulp aanbieden, alsof ik per ongeluk succes heb of alsof ik als vrouw niet in staat ben om gebruik te maken van technologie. Ik heb nog nooit dit soort zaken zien gebeuren bij één van mijn mannelijke collega’s’, schreef ze op haar Tumblr-blog. Grimes bevestigt daarmee een frustratie die veel vrouwelijke muziekliefhebebrs en artiestes voelen.

Jessica Hopper is een recensent die al meer dan 20 jaar in de muziekindustrie werkt. Na een discussie met een collega over hoe vrouwelijke muziekliefhebbers en artiesten niet evenveel respect krijgen als mannelijke muziekliefhebbers en artiesten, polste de Britse muziekcritica afgelopen zomer naar het probleem op Twitter. Prompt werden een aantal ervaringen gedeeld die Hopper verzamelde in haar ‘From The Margins’-Storifyverhaal.

@jesshopp when I was demoing my first record, the engineer told me to sing it again, but naked this time ?

— Candy Hearts ? (@CandyHeartsBand) 24 augustus 2015

De getuigenissen zijn tekenend voor een maatschappij waarin vrouwen nog vaak tegen een patriarchaal systeem moeten opboksen om gehoord te worden.

Toch is er een positieve noot aan het verhaal. ‘Er wordt dialoog gevoerd op een manier die er 10 jaar geleden niet was – veelal op de sociale media’, schrijft Hopper in The First Collection of Criticism by a Living Female Rock Critic, haar meest recente boek.

Bewijzen

Jessica Hopper heeft persoonlijk moeten vechten tegen vooroordelen. ‘Als muziek echt je leven is en je moet jezelf steeds opnieuw bewijzen, is dat echt ontmoedigend’, vertelt Hopper. ‘Vrouwen moeten twee keer zo hard hun best doen om zichzelf te bewijzen’, beaamt Jack White in 2014. Tijdens een gesprek met Pearl Jam-gitarist Mike McCready voor radiozender SiriusXM vertelt Jack White over zijn beslissing om een volledig vrouwelijke band te gebruiken tijdens zijn tour. Hoewel de keuze niet bijzonder doordacht leek, heeft White aangegeven dat hij het deed om de genderongelijkheid in de muziekindustrie zoals het nu is aan te kaarten: ‘Het is een echte schande dat als een vrouw op het podium komt met een instrument, het bijna een nieuwigheid is.’

Ook de Ijslandse Björk wil jonge vrouwen steunen. ‘Je bent niet alleen en je beeldt het je niet in. Alles wat een man zegt moet jij tot vijf keer toe herhalen. Het is een voortdurende strijd. Ik hoop dat het niet te defensief overkomt maar het is de waarheid’, vertelt ze aan Pitchfork na de release van haar hartzeerplaat Vulnicura dit jaar.

In een open brief gepubliceerd door The Guardian schrijft Lauren Mayberry, zangeres van de jonge Britse band Chvrches, over de seksistische online intimidatie die haar ten deel viel. ‘Chvrches heeft alles te danken aan het internet omdat de groep daar is geboren en groot geworden’, pende Mayberry, ‘Er zijn echter nadelen aan bekend worden op het internet.’ Mayberry vertelt over de walgelijke bedreigingen aan haar adres en dat dit gedrag niet acceptabel mag zijn. ‘Is de objectivering van vrouwen zo normaal dat wij het gewoon moeten slikken en de nederlaag aanvaarden? Ik hoop het niet. Objectivering, ongeacht de vorm, is iets wat niemand zou mogen meemaken.’

(AW)