Belgisch lawaai, een accordeon en Solange: dit is ons parcours op Dour

Eclectischer dan Dour vindt u de festivals niet meer. Vijf dagen lang lopen de ontdekkingen en gevestigde waarden uit alle mogelijke genres elkaar voor de voeten. We deden alvast een poging tot selectie.

Bonte en (voorlopig) eenmalige show die het ontluikende hiphoptalent uit onze hoofdstad verenigt, met als bekendste gezicht de coeneske verschijning Roméo Elvis, live een van de sensaties van het voorbije jaar. Maatje Caballero, die samen met Roméo het excellente nummer opnam waaraan dit project zijn naam ontleent, is alvast een van de vele gasten. Humor, lef en een aanstekelijk enthousiasme doen constant haasje-over bij deze vrolijke kettenbende. Faites gaffe Europe, BX arrive!

Haar debuut Everybody Down leverde Kate Esther Calvert – Kate Tempest voor de vrienden – een nominatie voor de Mercury Prize op en ook Let Them Eat Chaos, één jaar oud, is meer dan puik. Tempest is poëte, activiste, schrijfster en rapster en verenigt al die rollen in rauwe liveperformances, met het soort kwaadheid dat in het zuiden van Engeland blijkbaar in het grondwater zit – denk ook The Streets.

Beirut en Yann Tiersen hebben het voorbije decennium even geprobeerd om de accordeon de mainstream in te smokkelen, maar deze in Zwitserland opgegroeide Bosniër is the real deal. Denk niet aan traditionele zigeunermuziek, wel aan de intensiteit en de epiek van Jóhann Jóhannsson of het repetitieve minimalisme van Philip Glass. Releaste dit jaar zijn solodebuut op het Invada-label van Geoff Barrow (Portishead), fan van het eerste uur. De eigenzinnige Batkovic mag zich de man noemen die de accordeon van de straat naar de undergroundclubs overhevelde.

Wie zijn muziekjes graag hard en Belgisch heeft, kan met een gerust hard richting Dour trekken. Het festival zette zowel de Luikse herrieschoppers van Cocaine Piss, het Brutus van girlboss Stefanie Mannaerts, de ziedende metal van Oathbreker, de donkere mystiek van AmenRa als Tim Vanhamels Millionaire op de line-up. Maar waarom aanraden wat u al kent als ook het veel minder bekend, doch te beminnen It It Anita de affiche siert? Soms toegankelijk en zelfs catchy, dan weer noisy, maar altijd eigenzinnig en gespeeld alsof de effectpedalen in de reclame stonden bij een of andere obscure Waalse muziekhandelaar.

Croydon, een van de beruchtste boroughs in Londen, schonk ons dubsteppioniers Benga en Skream. Later volgde de grimebeweging, met Stormzy als uithangbord. Vandaag vertegenwoordigt dit 24-jarige nichtje van Stormzy een nieuwe generatie vrouwelijke raptalenten uit de UK. Op haar debuut Highly Flammable koppelt ze vurige rhymes en dancehallvibes aan trillende bassen die uw billen na een sessie van een uur zelfs zonder te bewegen cellulitisvrij maken. Dit energieke en vrolijk dabbende opdondertje verraste al op het jongste Sonárfestival en versierde eerder een plek op de prestigieuze BBC Sound of 2017-lijst.

Pusha T werd bekend toen hij Clipse en Re-Up oprichtte en weer stopzette met zijn broer No Malice, maar doet het intussen alweer een dik decennium alleen. ‘Het doen’ betekent voor Terrence LeVarr Thornton: donkere gangstarap maken, recht uit de Bronx. Twee jaar geleden cancelde hij zijn geplande optreden op Dour, maar als de vibe goed zit, kan hij dat met materiaal uit zijn nieuwe plaat King Push, grotendeels geproducet door Kanye West, weleens helemaal gaan goedmaken.

Wát een stem! Wát een verschijning! Sevdaliza is Sevda Alizadeh, een Iraanse die op haar vijfde met haar familie naar Nederland vluchtte en in haar jeugd gold als een grote basketbalbelofte (ze speelde in de nationale jeugdploeg). De voorbije jaren ontdekte ze steeds nadrukkelijker haar artistieke kant. Op haar recent uitgebrachte debuutalbum Ison doet Sevda ongeveer alles wat een artiest zelf kán doen: songs schrijven, zingen, artwork, choreografie, productie, labelbeheer. Het resultaat is zinnenprikkelende r&b en triphop à la FKA Twigs en Portishead. Sensueel, geëngageerd en edgy.

Wie zijn muziek liever opzwepender en chaotischer heeft, kan op hetzelfde tijdstip terecht in La Caverne voor Cheveu & Group Doueh. Voor liefhebbers van Omar Souleyman en Goat.

Jarenlang was ze voor de gemiddelde muziekliefhebber weinig meer dan het kleine zusje van Queen B, maar sinds haar laatste plaat A Seat At The Table mogen we Solange Knowles gerust Princess S noemen. Haar r&b blijft voor eeuwig en drie dagen in het oor hangen, zonder ooit te glad of te geproduceerd over te komen. Knowles junior is zo in een paar jaar tijd de vaandeldrager geworden van een nieuwe generatie r&b- en popsterren die geen moeite doen om over muurtjes heen te kijken, omdat ze ze zonder problemen slopen.

Een Amerikaanse Jood met roots in Libanon, Litouwen, Turkije en Mexico. Een smeltkroes is hij, William Benjamin Bensussen uit LA, en het blijft niet bij zijn afkomst. Sitar, orgels, strijkers, koorgezangen, krakende geluidssamples, grime en avantgardistische electro: welkom in het bevreemdende rijk van The Gaslamp Killer. Een man die zijn podiumnaam dankt aan het feit dat hij clubfeestjes volledig liet uitdoven met knotsgekke dj-sets. Onvoorspelbaar ja, maar altijd invloedrijk – vanwege zijn durf noemde Netsky hem als zijn favoriete dj. Een andere Belgische fan is Lefto, die nadien de brokken mag proberen te lijmen als afsluiter in de Jupiler Boombox.

In 2014 maakte de wereld kennis met de pompende muziek van Young Fathers toen de band de Mercury Prize won voor haar debuut Dead en in één jaar 140 shows speelde. Een jaar later volgde White Men Are Black Men Too, een nieuwe lading withete songs met hiphopinvloeden. We gokken erop dat Only God Knows, hun track die de hartslag vormt van de Trainspotting-sequel, het festival zodanig op zijn grondvesten zal doen daveren dat meneer Richter zijn schaal post mortem zal moeten bijstellen.