Acht tips voor de GLIMPS-bezoeker

GLIMPS, het Belgische showcasefestival in de Gentse binnenstad, is dit weekeinde aan zijn derde editie toe. Gespreid over twee avonden en elf podia treden er zestig, veelal jonge, groepen op. Resultaat: een feest voor talentenjagers.

Wie graag muzikale nieuwigheden ontdekt, is bij GLIMPS aan het goede adres. De programmatoren kijken verder dan het anglocentristische popwereldje groot is en gunnen dus ook Tsjechische, Italiaanse, Portugese of Luxemburgse bands een plekje in de schijnwerpers. Een goed idee, want vaak leidt dat tot aangename verrassingen.

Op GLIMPS volgt iedere bezoeker zijn eigen parcours, waardoor hij, uit het beschikbare aanbod, zijn eigen festival destilleert. Maar door de overdaad aan vrij onbekende namen, is een kleine leidraad geen overbodige luxe. Om uw keuze te vergemakkelijken selecteerden we dus acht optredens die we u warm kunnen aanbevelen.

THE GO FIND (Vrijdag, Zaal Miry, 20u20-21u00)

Ongeveer een derde van de zestig bands die dit jaar op GLIMPS geprogrammeerd staan, zijn van eigen bodem. Eén ervan is The Go Find, de groep van Dieter Sermeus, die in februari haar nieuwe cd ‘Brand New Love’ uitbrengt. Het is een mijmerende, bitterzoete indietronicaplaat die naar goede gewoonte balanceert tussen melancholisch en opgewekt, Volgens de perstekst zou de plaat het stempel dragen van The New Romantics uit de eighties, maar die referentie ontgaat ons, eerlijk gezegd, een beetje. Afwachten dus hoe dat nieuwe materiaal live zal klinken. Gent krijgt alvast de primeur.

NEØV (vrijdag, Café Video, 20u30- 21u10).

Dit Finse kwintet is afkomstig uit Kuopio, een stadje omringd door meren, en die weidse omgeving klinkt nadrukkelijk door in zijn muziek. Dit jaar brachten de heren hun debuut-cd ‘Orange Morning uit’, een plaat die met haar dromerige shoegazesound ook in de Europese en zelfs Amerikaanse blogosfeer werd opgemerkt. Neøv grossiert in vloeiende melodieën, ijle zangpartijen, zacht zoemende keyboards en gedreven ritmen en klinkt in nummers als ‘Daydream City’ en ‘Mellow’ tegelijk groots en intiem.




HUNDREDS (vrijdag, Zaal Miry, 21u40-22u20)

Hundreds, uit het Duitse Hamburg, bestaat uit zangeres Eva Milner en haar jongere broer Philipp, een geschoolde jazzmuzikant die een piano, synth en laptop bedient. Samen maken ze een fragiele maar elegante vorm van indietronica. Zelf noemen ze Björk, Radiohead en The Knife als hun belangrijkste inspiratiebronnen, maar zelf horen we op hun titelloze debuut uit 2010 ook echo’s uit het werk van Lali Puna. Hundreds schuwen alvast de contradictie niet. Het ene moment komen ze euforisch en dansbaar uit de hoek, het volgende broos en verstild. Benieuwd welk aspect op GLIMPS de overhand haalt.




JOY WELLBOY (zaterdag, Charlatan Zaal, 20u10-20u50)

“Subliem”. Met die omschrijving eindigde de viersterrenrecensie van ‘Yorokobi’s Mantra’, het debuut van Joy Wellboy, in het toonaangevende Britse blad Uncut. Opzienbarend, want Joy Wellboy is een Brussels man/vrouw-duo en het maakt meeslepende elektronische trippopsongs die naast het werk van, pakweg, Tricky, Portishead of The XX, niet uit de toon vallen. Zangeres Joy Adegoke was eerder al te horen aan de zijde van Buscemi, en samen met haar levensgezel Wim Janssens sleepte ze een platencontract in de wacht bij het Berlijnse BPitch Control-label van Ellen Alien. Eén en ander opent deuren, zo blijkt: in Duitsland heeft Joy Wellboy met de single ‘Lay Down Your Blade’ al een fikse radiohit te pakken.

JOHN LENNON McCULLAGH (Zaterdag, Vooruit, 20u30-21u10)

U dacht dat Jake Bugg een piepjong talent was? In vergelijking met de vijftienjarige John Lennon McCullagh, uit het Noord-Engelse Doncaster, is hij een veteraan. Toch hebben beide singer-songwriters ook één en ander gemeen. Allebei zijn ze opgegroeid met de platencollectie van hun ouders en beïnvloed door de folkbeweging van de vroege sixties. Dylan is één van McCullaghs voorbeelden, maar in zijn verbeten maatschappelijke observaties hoor je ook de woede van de prille Paul Weller, Billy Bragg en Joe Strummer. Op ‘North South Divide’, verschenen op het nieuwe 359 Music-label van ex-Creationbaas Alan McGee (de man die ooit The Jesus & Mary Chain, My Bloody Valentine en Oasis ontdekte), heeft hij meestal genoeg aan een akoestische gitaar en een harmonica om zijn verontwaardiging van zich af te schreeuwen. Deze adolescent schrijft songs zoals Ken Loach films maakt: met passie en oog voor sociale ongelijkheid. Zijn voornaam is niet voor niks John Lennon.

BEST YOUTH (Zaterdag, Lakenmetershuis, 20u50-21u30)

Dat er in Portugal op muzikaal vlak nog méér te beleven valt dan Madredeus en geactualiseerde fado, blijkt uit ‘Winterlies’, een in 2011 verschenen ep van Best Youth. Het geheime wapen van dit indiepopkwartet, dat vage raakpunten vertoont met groepjes als The Cardigans en The Sundays, is de verleidelijke stem van chanteuse Catarina Salinas. Maar ook de zacht zoemende orgeltjes, de sierlijk uitwaaierende gitaren en de weemoedige maar catchy songs vormen een pluspunt. De single ‘I’m Still Your Girl’ is de voorloper van de eerste volwaardige langspeler van Best Youth, die binnenkort boven de doopvont wordt gehouden.

PLEASE THE TREES (Zaterdag, Kinky Star, 22u20-23.00u)

Het gebeurt niet alle dagen dat een band uit de Tsjechische Republiek onze streken aandoet. Maar ook in dat deel van Europa heeft de tijd niet stilgestaan. Voor zijn derde cd ‘ A Forest Affair’ trok het Praagse Please the Trees naar Californië, waar het samenwerkte met de gerenommeerde producer Jonathan Burnside. Dat leidde tot een donkere maar prikkelende sound, die bij momenten herinnert aan die van The Walkabouts. Please the Trees heeft de gewoonte in iedere stad waar ze optreedt een boom te planten. Gent zal er na hun doortocht dus weer een beetje groener bij liggen.

CARMEN VILLAIN (Zaterdag, Lakenmetershuis, 23u50-00u.30)

Ooit was de Noorse Carmen Hillestad een fotomodel dat de covers van bladen als ‘Vogue’ en ‘Marie Claire’ sierde. Tegenwoordig maakt ze echter muziek onder het pseudoniem Carmen Villain. Haar bij Smalltown Supersound verschenen debuut-cd ‘Sleeper’ houdt, qua sound het midden tussen de jonge Liz Phair en Sonic Youth in een bedachtzame bui. Zelf verklaart Carmen Villain helemaal in de ban te zijn van Kurt Vile. Hoe dan ook, de artieste houdt duidelijk van drones en van reverb op gitaren, waardoor haar songs, over spirituele leegte en onverschilligheid, klinken alsof ze omzwachteld zijn met een deken van mist. Villain straalt zowel iets kwetsbaars als nonchalanten uit. Deze dame zou dit jaar wel eens tot dé revelatie van Glimps kunnen uitgroeien.

Dirk Steenhaut

GLIMPS vindt plaats op vrijdag 13 en zaterdag 14 december op verscheidene locaties in Gent. Meer info: www.glimpsgent.be/nl