Jonas Boel

‘Aan dat pissijn in het café waar de tijd had stilgestaan, resoneerde ‘One’ van U2 ineens wél’

Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

‘De grootste zijn was niet langer voldoende’, schrijft Knack Focus-redacteur Jonas Boel over U2 ten tijde van Achtung Baby. ‘Ze wilden opnieuw de beste zijn. Daar kunnen onze politici iets van leren.’

Er zit deze week een bijzondere festivaleditie van Focus bij uw Knack. Voor het eerst geen overzicht van het beste wat onze festivalpodia deze zomer in de aanbieding hebben, maar een nummer gewijd aan ons eigen streamingfestival, samengesteld door het geëngageerde spraakwater Kate Tempest.

Normaal gezien had Tempest mee richting gegeven aan onze gebruikelijke focus op de zomerfestivals, maar nadat covid-19 dat plan dwarsboomde, kwam ze met het idee om een eigen onlinefestival te organiseren. Kort op de bal werden er artiesten aangesproken, technische opties bekeken, budgetten gewikt, partners betrokken, véél mails verstuurd, interviews afgenomen, … Het resultaat kan u sinds woensdag lezen, en zaterdag meemaken via onze Facebookpagina.

De ploeg die dat, samen met het team van Kate Tempest, mogelijk maakte, werkt al sinds midden maart onder uitzonderlijke thuiswerkomstandigheden, maar zorgt elke week toch voor een nieuwe portie cultuur en entertainment. Ne de sectoren die het hard te verduren krijgen tijdens de wereldwijde pandemie, en in sommige gevallen deels of zelfs helemaal stilvielen.

Flexibiliteit, improviseren, aanpassen: niet alleen op weekbladredacties, maar overal werd en wordt nog steeds creatief omgesprongen met de nieuwe realiteit en alle beperkingen die de coronacrisis ons op de neus duwde.

Streamingfestivals, dakterras-dj’s, afhaalcocktails, gepersonaliseerde mondmaskers, virtuele museumbezoeken, lockdownplaten, en ga zo maar door. Het openbare leven viel stil, de geesten kwamen massaal in beweging.

Of toch bijna overal. Die bedenking kwam uit onverwachte hoek, vorig weekend bij mijn eerste cafébezoek sinds maanden. In het toilet – omringd door vele, afgebladerde concertposters, als stille getuigen dat de tijd hier stil was blijven staan – galmde One van U2 zachtjes door de boxen. Normaal gezien wens ik Bono liefst een permanent mondkapje toe, maar deze keer was het anders.

One life But we’re not the same We get to carry each other, carry each other

One staat op Achtung Baby, het album uit 1991 waarmee U2 zichzelf radicaal heruitvond. Na de megasuccessen van The Joshua Tree (1987) en Rattle and Hum (1988) toonden critici zich steeds minder mals voor de Ieren, met frequenter woordgebruik als bombastisch, zelfingenomen, prekerig, en humorloos. Tien jaar na hun eerste album was U2 ingehaald en voorbijgestreefd door de tijdsgeest.

‘We were the biggest, but we weren’t the best’, zei drummer Larry Mullen achteraf over die periode. Dus gingen ze die tijdsgeest bij de horens vatten. De band verkaste naar Berlijn, waar de Muur net was gevallen, het post-Koude-Oorlogtijdperk was aangebroken en zich ‘het einde van de geschiedenis’ afspeelde, dixit Francis Fukuyama.

Ideologische bubbels zullen geen toekomstige virussen neutraliseren.

De schrijfsessies en opnames liepen niet bepaald van een leien dakje. Twee producers moesten U2 versie 2.0 in goede banen leiden: Daniel Lanois en Brian Eno. Twee grote ego’s extra in de mix, in een creatieproces getekend door meningsverschillen, botsende visies, wantrouwen en een gebrek aan consensus: een krabbenmand in de schaduw van de grootste naoorlogse omwenteling in de geschiedenis. En toch klaarden U2 en co de klus.

In één jaar tijd, tussen oktober 1990 tot september 1991, wist de groep met Achtung Baby hun muziek en zichzelf een compleet nieuw elan aan te meten. Ze hadden zich losgerukt uit hun verleden, oude dogma’s overboord gegooid, zich creatief en flexibel getoond, en met succes geadapteerd aan andere, turbulente tijden. Net zoals zoveel mensen deden, toen corona ons leven overhoophaalde.

In net iets minder dan één jaar tijd turnde de grootste rockgroep op de planeet zichzelf om van fossielen naar opnieuw relevant. Vandaag zijn we 390 dagen ver na de laatste verkiezingen. Als we de val van Michel I, naar aanleiding van het zogeheten Marrakesh-pact, op 8 december 2018, meerekenen, zitten we al 560 dagen zonder volwaardige, federale regering.

Is it getting better Or do you feel the same? Will it make it easier on you now? You got someone to blame

Daarom resoneerde U2 ineens wél, vorig weekend aan dat pissijn, in het café waar de tijd had stilgestaan. Omdat One een song over verbondenheid ondanks verschillen is, door een groep die boven hun oude zelf wist uit te stijgen. En de grootste zijn was niet langer voldoende, ze wilden opnieuw de beste zijn. Daar kunnen onze politici iets van leren.

Wanneer de partijvoorzitters Bouchez, Coens, en Lachaert schouder aan schouder door de Wetstraat paraderen, zie ik De Romeo’s. Acteurs in een soap met afgezaagde liedjes op hun repertoire.

Ik zie geen zelfrelativering, flexibiliteit, of de creativiteit waarmee burgers, artiesten en ondernemers aan de slag gingen om de boel draaiend te houden. Geen visie, of bereidwilligheid om verworvenheden af te staan. Geen verbondenheid in functie van het algemeen belang, ondanks de verschillen.

Ideologische bubbels zullen geen toekomstige virussen neutraliseren. De komende klimaatrampen, zoals de oprukkende droogte en uitstervende of botsende ecosystemen, op hun beurt broeikassen voor microscopische killers, trekken zich geen bal aan van Vlaamse of federale voorkeurstemmen of partijkleur.

Toch staat de Wetstraat nog steeds koppig stil, te ploeteren in hetzelfde kleingeestige, rond zichzelf gecentreerde gebakkelei als voorheen.

Wordt het niet stilaan tijd om het verleden eens naar buiten te duwen, beste leiders – als ik jullie zo kan noemen? ‘To drag the past out into the light’, zoals Bono zingt in One, en de nieuwe realiteit onder ogen te zien?

En dat is bij deze de eerste, en hopelijk laatste column waarin ik Bono citeer. Ober!

https://i.ytimg.com/vi/ftjEcrrf7r0/hqdefault.jpg360https://www.youtube.com/344video1.0

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
U2VEVOYouTube459U2 – One480https://www.youtube.com/user/U2VEVO

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content