Zon, zee en zwartgelakte pumps: onze tips voor Theater aan Zee

Els Van Steenberghe
Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Pleinen, parken, boerderijen, een kerk, een scheepswerf, een dakparking, een oud zwembad… In Oostende worden momenteel de meest onverwachte plekken vertimmerd tot een schouwtoneel voor vaak jong theaterbloed. Tien voorstellingen die u niet mag missen.

Tien om aan zee te zien
© GF TOM CALLEMIN

9 The Goldberg Variations

Dansers zijn gek op de ritmische variaties in dit wereldberoemde muziekstuk van Johann Sebastian Bach. (Bekend is bijvoorbeeld de danssolo van Steve Paxton.) Op Theater aan Zee gaan drie dansers – Michiel Vandevelde, Mariana Miranda en Oskar Stalpaert – met die traditie aan de slag. Eentje van hen, Stalpaert, heeft Downsyndroom, maar dat is op het podium allerminst een beperking.

3 en 4/8

Tien om aan zee te zien
© GF TOM CALLEMIN

10 Woolvs

‘I stand on you and I realise how big you are’, zingt Woolvs-frontman Willem Malfliet met zijn hoge maar volle stem in de song Earth terwijl Casper Van De Velde, Soet Kempeneer, Vitja Pauwels en Ruben De Maesschalck hem met drums, backing vocals, synths en gitaren omhullen. Ook dat is Theater aan Zee: op de plakkende vloer van een concertzaaltje schouder aan schouder staan met kwijlende theatermakers – gerateerde muzikanten, one and all.

4 tot 6/8

Tien om aan zee te zien
© GF FLORE ROGGEMAN

1 After All Springville

Een kartonnen doos op benen, met sjofele sneakers aan de voeten, vleit zich tegen een elegant, rond tafelblad, bedekt met een hagelwit tafellaken, afgeboord met kant. De lange vrouwenbenen van het tafelblad monden uit in zwartgelakte pumps. Hoe gezelliger het wordt, hoe wulpser de doos zijn tafel versiert met fruit en servies. Dat alles speelt zich af in de buurt van een kartonnen huis waaruit Miet Warlop blauwe rook, sexy elektriciteitskasten en koppige vuilniszakken katapulteert. In 2009 zorgde deze geestige performance over het bewogen leven van het huis en zijn meubilair voor Warlops internationale doorbraak. Dit jaar opent het stuk Theater aan Zee met veel kleur en geknal.

23 tot 25/7

Tien om aan zee te zien
© GF KRISTEL DIERCKX

2 Toen eindelijk alles lukte

Goeie grappen over aanmodderen in het leven, geserveerd op een bedje van wanhoop en afgewerkt met een royale toef zelfrelativering: dat was Tired of Being Young (2019), het vorige stuk van de steeds meer tot cabaretier vervellende theatermaker Maarten Westra Hoekzema. In 2020 vond de aanmodderaar eindelijk de liefde van zijn leven. Hij kocht een huis en slikt sindsdien steeds meer antidepressiva. Zijn verbazing over de wonderlijke wendingen van het bestaan verpakt hij in een vers stuk dat u een dik uur doet grijnzen bij heerlijk en eerlijk ongemak.

24 tot 27/7

Tien om aan zee te zien
© GF KAROLINA MARUSZAK

3 C.A.T.C.H. (Coalition Against Type Casting Horror)

Fuchsiaroze. Dieprood. Goudgeel. Nachtzwart. Dat zijn de kleuren van de kostuums in C.A.T.C.H, de tweede worp van actrices Aïcha Cissé en Aminata Demba en regisseuse Frédérique Lecomte. Dat trio maakte in 2014 Dis-moi wie ik ben, een muziektheaterbom waarin met humor de vooroordelen over mensen met Afrikaanse roots met de grond gelijk gemaakt werden. Nu volgt een tweede poging. Met een oplegger vol kekke kostuums en stapels repertoirerollen waarin zwarten getypecast worden, bollen de drie naar Oostende voor een spetterende Black Lives Matter-party waar je niet alleen integer maar ook een vrolijk wereldburger van wordt.

25 tot 27/7

Tien om aan zee te zien
© GF MELANIE MUSISI

4 Ode aan de jeugd

Slam poet Lisette Ma Neza (foto) heeft een zotschone zangstem. Dat was vorige maand al te horen op het Nederlandse Oerol-festival. Op het mooiste stukje strand van Terschelling balanceerde ze daar in I Can’t Breathe tussen slampoetry en jazz. Die act is ook onderdeel van Ode aan de jeugd in Oostende. Treden daarin ook aan: de met belachelijk veel charisma bedeelde acteur Flor Van Severen, schrijfster en Shakespearelover Ibe Rossel en Leonardo van Dijl, die vorig jaar scoorde met de kortfilm Stéphanie, over een jonge turnster die bijna kraakt onder alle prestatiedruk.

30/7

Tien om aan zee te zien
© GF LAURE-ANNE

5 Inside Out, What I Feel Is What You Get

Voor deze solo interviewde choreografe Myrte Vandeweerd, samen met muzikanten Vitja Pauwels en Lucas Lebrun, eerst mensen met angststoornissen. Met die angst gaat ze dansend aan de slag te midden van drie schermen waarop schaduwen, ruis en wazige mensen geprojecteerd worden. De subtiele soundscape van Pauwels en Lebrun bezorgt je daarbij de daver op het lijf. Om stil van te worden.

30/7 tot 1/8

Tien om aan zee te zien
© GF CARLY RAE HEATHCOTE

6 Bartlebabe

She’s got it. Dat voel je van zodra Anna Franziska Jäger in de cameralens lonkt, zoals in My Queen Karo of in Cléo. En aan haar spel valt evenmin te ontkomen. Met Nathan Ooms maakt ze nu haar derde stuk. Jäger speelt Bartlebabe, een wezen tussen mens en robot in. De naam verwijst naar het hoofdpersonage uit Herman Melvilles Bartlebabe, the Scrivener. Met de zin ‘I prefer not to’ weigert de ooit zo ijverige klerk daarin alle opdrachten van zijn baas. Jägers Bartlebabe onderzoekt tegen wil en dank hoe je moet liefhebben en bestaan in een hyperdigitale tijd.

30/7 tot 6/8

Tien om aan zee te zien
© GF MICHAEL NELIS

7 I Forgot

De naar Brussel uitgeweken Russische regisseuse Oxana Sankova groeide op in de rivierenstad Samara. Googel die plek en je waant je in een New York aan de Wolga, maar Sankova’s jeugd speelde zich allerminst in een blitse stadswijk af. Het gammele houten huis waarvan haar gezin de kelderverdieping huurde, keek uit op een piepkleine maar weelderige tuin met enkele kersenbomen en frambozenstruiken. In die kelder gebeurde er veel meer dan een kinderhoofd kan vatten. De ondertussen 47-jarige Sankova sleurt je met overrompelend rauw toneel mee in het keldergat van haar jeugdherinneringen.

30/7 tot 6/8

Tien om aan zee te zien

8 Giants

Geen idee wat Jan Steen, hoofddocent drama aan het Kask, in het eten van de schoolkantine kapt, maar het werkt. Er staat in zijn school een gouden generatie op van acteurs die spelplezier even belangrijk vinden als activisme. Die combinatie leidt tot spannende collectieven zoals Zuidpark, Camping Sunset en nu Werktoneel. Voor hun debuutstuk keken ze zo veel vlogs van stinkend rijke leeghoofden als hun brein aankon. Giants is als een bruistablet tegen de pijnlijke pieken van het egocentrisme.

3 tot 6/8

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content