Wunderbaum morst met intimiteit in ‘Privacy’

© Dorothea Tuch
Els Van Steenberghe
Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Ward Weemhoff en Wine Dierickx zijn geliefden en sinds enkele jaren, tot hun eigen verbazing, ook mama en papa van hun kerngezond kind. Hoe dat allemaal gekomen is, leggen ze u meer dan haarfijn uit in Privacy.

The Play = Privacy

Gezelschap = Wunderbaum en De Warme Winkel

In een zin = Privacy is een droogkomisch en sluw statement over hoe onze privacy een speeltuig geworden is. We bepalen zelf wanneer we spelen en wanneer niet. Maar we moeten wél beseffen dat het dankzij de sociale media een speeltuig geworden is. Voor de meesten zonder spotlights, voor Ward en Wine met.

Hoogtepunt = Ward Weemhoff vertelt over het moment waarop hij verneemt dat hij vader zal worden. Hij speelt de scène zo sober, vertelt alles zo helder dat je het gevoel krijgt als een schaduw dat in- en aangrijpende moment mee te beleven.

Quote = ‘Jij lijkt een beetje op een geitje’

Meer info: www.wunderbaum.nl en www.dewarmewinkel.nl

Gelukkig is Ward Weemhoff een uitmuntend acteur. Want de arme ziel wordt in Privacy door geliefde en collega Wine Dierickx met een geitje vergeleken. J was er zelf nooit opgekomen maar warempel, als je goed kijkt, ja, de man heeft wel iets van een geitje. Een hele scène lang zie je geen acteur meer maar een acterend geitje op de planken. Gelukkig weet Weemhoff je snel op andere gedachten te brengen door er nog een straffer en intiemer beeld tegenaan te gooien.

Privacy voelt bij momenten ongemakkelijk intiem. Je verneemt al dan niet fictieve details over het liefdes- en seksleven van Dierickx en Weemhoff die je eigenlijk liever niet zou weten, wegens écht behorend tot de intieme sfeer, de privacy van een koppel. Maar goed, als het opzet van het stuk is om het begrip ‘pricacy’ (en de teloorgang ervan) aan een onderzoek te onderwerpen en je wil dat als spelerskoppel doen, dan moet je ook zelf het nodige gewicht in de schaal leggen. Nochtans start de voorstelling eerder filosofisch én grappig tegelijkertijd. Wine Dierickx’ hoofd wordt reuzegroot geprojecteerd op het kraaltjesgordijn en imiteert de filosoof Slavoj Zizek. Dat kraaltjesgordijn onttrekt het interieur van de witte kubus op het toneel aan het loerende toeschouwersoog. In die witte kubus bevindt zich de slaapkamer van Wine en Ward. Inclusief laptop waarmee ze de wereld kunnen toespreken. Het oogt een beetje als een moderne versie van wat Yoko Ono en John Lennon met hun Bed-In deden. Dat is exact de bedoeling. Naast een hilarische imitatie van een orerende Slavoj Zicek, speelt het duo drie iconische seksscènes na, daarbij geholpen door de live muziek van SM Snider.

Wat dan volgt, verklappen we niet. Het is, paradxoaal genoeg misschien, te privé om het hier zomaar neer te schrijven en bovendien vergalt dit het kijkplezier van de toekomstige toeschouwers. Dierickx en Weemhoff vertellen honderduit – op een gortdroge, bewust gekunstelde en daardoor komische manier – over hoe ze elkaar ontmoetten, over hun kinderwens en enkele vervelende medische problemen. De twee doen dat statisch, elk aan een kant van het podium, in hun blootje en met ontzettend veel ingehouden emotie en steelse blikken naar elkaar of het publiek. De spelers genieten van dit precisiewerk en als toeschouwer kan je enkel meegenieten. Na de ontboezemingen, drukken ze elkaar en het publiek zowat letterlijk tegen de borst. Dat is vertederend maar ergens blijf je op je honger zitten. Aan details over hun privéleven is er geen gebrek maar er ontbreekt wél een terugkoppeling naar de reflectie en de filosofie waar ze de voorstelling zo veelbelovend grappig én slim mee begonnen.

Wunderbaum morst met intimiteit in 'Privacy'
© Dorothea Tuch

Wat doen Weemhoff en Dierickx meer dan een stukje privé te grabbel gooien als statement dat we onze privacy te grabbel gooien? Weinig. Hoewel, misschien is dat net hun punt: ze zijn zo onomwonden eerlijk over een stuk van hun privéleven (een klein stukje maar, overigens) dat je je afvraagt waarom je dit eigenlijk moet weten. En de volgende vraag is dan, onvermijdelijk: waarom gaan we er op Facebook wél vanuit dat iedereen moet weten wat eigenlijk niet door iedereen geweten moet worden?

Privacy intrigeert steeds meer naarmate je langer uit de zaal bent. Net na de voorstelling ben je platgewalst door alle privédetails en vraag je je af: ‘waarom moet ik nu weten dat Ward op een geitje lijkt?’ Hoe langer de voorstelling nawerkt, hoe beter je beseft: Privacy is een droogkomisch en sluw statement over hoe onze privacy een speeltuig geworden is. Je bepaalt zelf wanneer je speelt en wanneer niet. Maar je moet wél beseffen dat het een speeltuig geworden is. Voor de meesten zonder spotlights, voor Ward en Wine met.

Smaakmaker:

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Els Van Steenberghe

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content