Waarom Jozef Wouters duizenden boomblaadjes uit tapijt knipte

Jozef Wouters vertimmert de zaal van de Bourla tot een weelderig planetarium op een draaitoneel.

Mogelijk hebt u al in werk van scenograaf Wouters (links op de foto) gezwommen: Flow, het pop-upopenluchtzwembad dat vorige zomer in Anderlecht stond, is van zijn hand. Al jaren maakt hij vanuit zijn Molenbeekse Decoratelier allerlei constructies, telkens voor één welbepaalde locatie. Met A Day Is a Hundred Years waagt hij zich in de Bourla aan een ‘gewone’ voorstelling. Vanuit je stoel kijk je naar een draaiend podium vol bomen met fonkelende, kleurige stoffen blaadjes te midden van allerlei decors, een straatlantaarn, met kralen omrande ogen en houten handpalmen waaruit bomen groeien. Livemuziek maakt de betovering compleet.

Samen met onze Guinese artist in residence Barry Ahmed Talib knipte ik duizenden boomblaadjes uit tapijt. Hij is geïntrigeerd door hoe bladeren hier verkleuren.

Op de site van Toneelhuis staat dat dit je persoonlijkste werk is.

Jozef Wouters: Toen ik eraan begon, zat ik met vragen over Decoratelier. Moeten we een structurele organisatie worden, met een bureau en personeel? Ik wist het niet en las toevallig Masanobu Fukuoka’s The One-Straw Revolution. De titel van mijn stuk is een citaat uit dat boek. Fukuoka vindt dat boeren te hard werken. Er is geen tijd meer om ’s winters bij de haard haiku’s te schrijven. Dat herkende ik. Dus ging ik een winter naast onze huisbewaarder en artist in residence zitten: Barry Ahmed Talib. Samen knipten we duizenden boomblaadjes uit tapijt.

Waarom deden jullie dat?

Wouters: Barry is een kunstenaar uit Guinee. Zijn atelier in Sagalé lag vlak bij een bosje en een zendmast van Orange-Afrique. De buurt kwam er gsm’s opladen en muziek beluisteren. Sinds Barry in Brussel woont, is hij geïntrigeerd door hoe bladeren hier met de seizoenen verkleuren.

Vorig jaar stond aan de rand van het Flow-zwembad ook al een boom met fuchsia bladeren. Was dat ook werk van hem?

Wouters: Ja. Elk jaar maakt hij daarvoor een nieuwe boom.

Nu, na elke knipsessie schreef ik ons gesprek op. Dat zou de tekst van het stuk worden. Tot ik inzag – dankzij Michiel Soete, die onder meer klank en licht ontwerpt – dat tekst meer dan woorden is. De decors vertellen het verhaal met Sagalé, Molenbeek én de Bourla als inspiratiebron. Barry zit te midden van zijn kunst, mijn decors en de artiesten die bij Decoratelier over de vloer komen. Dit stuk draait aan je voorbij als een fictieve dag en nacht in zijn leven.