Toneel als een vlinder in de winter: dat is ‘Bobby (here for you)’, de eerste solo van Romy Louise Lauwers

Romy Louise Lauwers – u kent haar als Martha uit de VRTMAX-serie Roomies – schrijft en speelt de broze monoloog ‘Bobby here for you’ over de eenzaten die zich amper laten zien maar met steeds meer steeds wanhopiger zijn.

Eind december 2024 daverde Brugge op zijn grondvesten. VRT bezette in Brugge ’t Zand met een uit de kluiten gewassen podium, dito radiostudio en massa lichtjes. Zeven dagen lang werd De Warmste Week er gevierd en werd luidruchtig geprobeerd om de eenzaamheid uit de wereld te helpen. Een nobel streven. Maar de eenzaamste mensen komen echt niet voor de microfoon getuigen over hoe alleen ze zich dag in dag uit voelen, en hoe bedreigend de wereld voor hen aanvoelt. Die eenzaten sluiten de gordijnen. Ze schrijden als schaduwen over straat en bestellen alles wat ze nodig hebben online. Hoe meer ze zich terugtrekken, hoe schichtiger en beschaamder over hun schichtigheid ze worden. Zo schichtig als Bobby, het personage dat Lauwers speelt.

Ze speelt op een zo vinnig en speels mogelijke manier een aandoenlijk introvert persoon die hoopt om alles te vergeten en te verdwijnen. Dat vertaalt zich naar een vertelling die wat te ingehouden aanvoelt. Alsof Romy voortdurend op de rem moet staan om Bobby te vertolken.

Het idee voor de voorstelling ontstaat tijdens de coronapandemie. Lauwers – telg van de theaterfamilie die Jan Lauwers en Grace Ellen Barkey stichtten toen ze in 1986 Needcompany oprichtten – stuurt dan geregeld WhatsApp-berichtjes naar acteur en regisseur Peter Seynaeve. Want de twee kennen elkaar al jaren en werken al eerder samen, onder meer aan Betty & Morris (2010). Uit die WhatsApp-berichtjes ontstaat een personage, Bobby. Bobby heeft almaar meer moeite met hoe de wereld draait en hoe daarin te overleven. Uit die berichtjes destilleren Seynaeve en Lauwers een monoloog voor Lauwers.

Lauwers speelt voor een groot glasgordijn. Aan het begin van de voorstelling trekt ze het over de breedte van het podium. Zo ontstaat ruimte voor prachtige lichteffecten, wat projectie én een beeldschone vlinder die, tijdens de premièrereeks in Theater Malpertuis, naar een uitweg zocht. Een vlinder? Jazeker. En het ging niet om een gesofisticeerd speelgoedexemplaar. Dit was een echte vlinder die tijdens de winter in Malpertuis rond fladderde. Toeval!

Het is weliswaar een geweldig toeval. Omdat de vlinder Bobby het gezelschap biedt dat ze niet heeft en niet verdraagt. De vlinder verdraagt ze wel. Die mag toekijken hoe ze crasht. Hoe ze eet. Of schrijft. En de kat voorleest uit de Bijbel. Of door de stad ronddoolt dankzij Google Streetview. Met vrienden wandelen lukt niet. Want Bobby heeft enkel online-vrienden, en een dode vriend…

Een prachtig vormgegeven maar soms iets te broze monoloog over een mens die – als een vlinder in de winter – niet gezien wordt, en niet gezien wil worden

Lauwers’ spel is secuur uitgebalanceerd tussen vinnig en introvert. Ze vertolkt vinnig, zo speels mogelijke een aandoenlijk introvert persoon die hoopt om alles te vergeten en te verdwijnen. Dat vertaalt zich naar een vertelling die wat te ingehouden aanvoelt. Alsof Romy voortdurend op de rem moet staan om Bobby te vertolken.

Het levert een prachtig vormgegeven maar soms iets te broze monoloog op, waarvan vooral de ontheemding van Bobby blijft nazinderen. Je ziet een mens die – als een vlinder in de winter – niet gezien wordt, en wil worden, maar diep vanbinnen hoopt door iemand gezien te worden. Voor het te laat is. Want die ‘Just do it’-sticker op haar laptop krijgt naarmate de voorstelling vordert een steeds bitterder betekenis…