Regisseur Piet Van Dycke laat acht jongeren los op een tiental ladders. Samen maken ze Beyond the Edge, circus met een overduidelijke boodschap over hogerop raken op de ladder (en in het leven). Take a ladder and jump!
We beginnen met de ‘leerstof’: Piet Van Dycke is een nieuwe naam binnen de dans- en de circuswereld die je best onthoudt. Hij verraste enkele jaren geleden met het zenuwslopende en virtuoze Exit! en vorig jaar ontroerde hij met Glorious Bodies waarin oudere circuskunstenaars imponeerden. Nu, bij Fabuleus, fluit hij acht jongeren – van verschillende leeftijden – bij zich en laat hen los op een scène vol ladders. Die ladders zijn een wat doorzichtige metafoor voor ‘hogerop geraken’ in het leven. Maar de voorstelling is allesbehalve doorzichtig.
De ladders zijn een wat doorzichtige metafoor voor ‘hogerop geraken’ in het leven. Maar de voorstelling is allesbehalve doorzichtig.
Want Van Dycke bouwt alles heel secuur – en zelfs een tikkeltje slinks – op. Hij laat de performers een voor een opkomen. Ze vormen twee groepen. Er ontstaat, dankzij dreigende techno en stoere blikken die de performers naar elkaar werpen, een sfeer tussen beide groepen alsof het rivaliserende straatbendes zijn. Maar die rivaliteit wordt nogal kort uitgespeeld. Al snel groeit er een inzichtje dat ze samen sterker zijn en vooral meer kunnen experimenteren met de ladders.
Dan wordt het echt spannend, voor de performers én voor het publiek. Van Dycke heeft niet gekozen voor de meest virtuoze performers met het grootste ego. Hij koos voor performers die graag samenwerken. Alle halsbrekende toeren die de achtkoppige bende uitvoert, kunnen ze enkel uitvoeren omdat iemand de ladders omhoog houdt, hun tegenwicht is of de handen reikt waaraan ze over de scène kunnen slingeren. Hier geen imponerende solonummers maar adembenemende groepsacrobatie. Want iemand kan pas schitteren dankzij de hulp van de anderen. Dat is de mindset.
Op Van Dyckes scène zie je geen schier perfecte supermensen. Je ziet faalbare mensen die dankzij de ander zichzelf overstijgen.
Die ingesteldheid is ook een rode draad door het werk van Van Dycke. Veel minder dan de soloartiest honoreren, stelt hij de empathische groep centraal. En veeleer dan surfen op catchy muziekjes, surft hij op vrij abstracte, van techno doordrongen soundscapes die bovenal dienen om de verschillende karakters van de performers extra gloed te geven. Op Van Dyckes scène zie je geen schier perfecte supermensen. Maar je ziet faalbare mensen die dankzij de ander zichzelf overstijgen en durven in het diepe springen.
In Beyond the Edge mag je dit nogal letterlijk nemen. Take a ladder and jump! Maar ook deze voorstelling doet, zij het aan een iets rustiger tempo en met minder spektakel en risico’s voor de performers dan in, bijvoorbeeld Exit, wat circus doet: de toeschouwers turend en biddend – ‘Laat er niets misgaan!’ – naar het puntje van hun stoel lokken en, en passant, een boodschap vol menselijkheid de wereld in sturen.
Beyond the Edge van Fabuleus reist nog tot 17 mei door het land. Volgend seizoen volgt een nieuwe tournee. fabuleus.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier