Tobias Cobbaert
‘Berlijn toont hoe een stad veel aangenamer wordt als je overal bankjes plaatst’
Tobias Cobbaert schrijft wekelijks over wat hem wakker houdt. Of net niet.
Begin deze maand heb ik voor het eerst Berlijn bezocht. Dankzij haar legendarische techno- en clubcultuur staat de stad hoog op het verlanglijstje van mij en vele andere muziekliefhebbers. Het lokale uitgaansleven viel niet tegen, maar mijn citytripje heeft me vooral geleerd dat er veel andere, meer verrassende redenen zijn waarom het fijn vertoeven is in de Duitse hoofdstad.
De belangrijkste? Er staan meer bankjes en tafeltjes op straat dan in eender welke Belgische stad. En dan heb ik het niet alleen over de terrassen aan de talrijke cafés. Zowat elke späti – zoals de lokale nachtwinkels heten – en zelfs de meeste bakkerijtjes hebben een of twee terrasmeubels voor hun gevel gezet.
Dat lijkt misschien een banale ingreep, maar het effect is doorheen de hele stad voelbaar. Om elke hoek loert een ontmoetingsplek waar mensen samen een broodje eten of een biertje drinken. De straten van de grootstad worden getransformeerd van dode verbindingswegen tussen punt A en punt B tot bruisende bubbeltjes van gezelligheid. De inwoners hokken niet allemaal samen in de uitgaansbuurten, maar maken gebruik van de volledige openbare ruimte.
Heel af en toe zit er tijdens de schooluren een spijbelend koppeltje romantisch te doen.
Het deed me denken aan het bankje in mijn straat in Gent. Het staat er nogal verloren, gedumpt langs een ongezellige straat aan een brug onder de spoorweg. Toch wordt het regelmatig gebruikt. ’s Middags nemen mensen er hun lunchpauze. ’s Avonds zitten er jongeren bier uit de nachtwinkel te drinken. Op willekeurige momenten ploft er iemand neer om even met familie of vrienden te bellen. En heel af en toe zit er tijdens de schooluren een spijbelend koppeltje romantisch te doen. Mocht ik een camera op het bankje richten, zou ik na niet eens zo’n heel lange tijd een compilatie kunnen maken van tranches de vie met een brede waaier aan uiteenlopende personages.
Ik hou van dat bankje in mijn straat omdat het me het gevoel geeft dat er geleefd wordt in deze buurt, iets wat ik door al het autoverkeer wel eens durf te vergeten. Het maakt me gelukkig dat sommige mensen ook hier de tijd nemen om een onderdeel van het decor te worden, in plaats van er alleen maar zo snel mogelijk door te rijden.
Berlijn heeft me een beeld getoond van een stad waarin elke straat gezellig genoeg kan zijn om eventjes neer te zitten en tot rust te komen. En dat in een metropool met meer dan drie miljoen inwoners. Misschien moeten we in België ook wat meer bankjes plaatsen. De sfeer zou meteen een pak aangenamer worden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier