Na zich enkele jaren voor de televisiecamera’s afgebeuld te hebben, duikt Philippe Geubels terug het theater in. In Bedankt voor alles toont hij zich van zijn allercharmantste en meest kwetsbare kant. Dat levert stand-upcomedy met een hoge aaibaarheidsfactor op. En dat blijkt helemaal de bedoeling.
The Play = Bedankt voor alles
Gezelschap = Philippe Geubels
In een zin = Bedankt voor alles is in al zijn relaxtheid en vriendelijkheid een stevig, zacht en zoet statement in deze zure tijden en Geubels kan als de beste goochelen met woorden en oneliners of zagen over het vaderschap, to do-lijstjes en saaie gezinswagens. Al jaagt hij niet alleen op de lach maar ook op de krop in de keel of de maatschappijkritische frons. En de jacht op die krop en die frons mocht iets intensiever.
Hoogtepunt = De manier waarop hij het verwekken van zijn dochtertje beschrijft of een tip geeft om met net iets meer punch een bakker binnen te wandelen.
Quote = ‘Geef die wereldleiders een tuutje’
Meer info: www.philippegeubels.be
Op kousenvoeten wandelt Geubels over de scène en maakt de Arenbergschouwburg tot zijn woonkamer. Hij heet zijn publiek warm welkom – ‘een première is altijd spannend maar je moet niet zenuwachtig zijn, dat is nergens voor nodig’ – en trakteert het op moppen én, per toeschouwer, op een pintje. Zijn rustig spreektempo is intussen zijn handelsmerk. Maar wat op televisie minder kan, kan hij hier voluit: zijn gouden mimiek inzetten, spelen met zijn lichaamstaal én met het publiek.
Al doet hij dat laatste nog net iets te aarzelend. Dat is jammer, want in het snedig improviseren is Geubels een krak. Wanneer hij een landmeter en zijn vrouw aanspreekt, zie je in zijn ogen de voorpret glinsteren maar hij houdt zich beleefd in. Dat doet hij ook bij een bibliotheekmedewerker in de zaal – ‘de mensen lachen al zonder dat ik de mop moet maken. Dat zegt genoeg’ – en als hij een West-Vlaamse deerne in de zaal spot, houdt hij het geflirt bijzonder braaf. Maar, deze Geubels wil niet schofferen maar bedanken én een levensles meegeven over durven dankbaarheid tonen én over tuutjes. Sinds de brave man vader werd, ziet hij alles in tuutjesperspectief. ‘Waarom pakken ze ons die tuut af?’ Wat volgt, is een even grappig als grandioos inzicht: ‘Stop zeurende bazen of kibbelende wereldleiders een tuut in hun mond!’
Tussen de moppen over pril vaderschap, dronken thuiskomen, koffiekoekkletsen in de supermarkt en guitige grootmoeders op familiefeesten, waagt hij zich voorzichtig aan wat maatschappijkritiek en kaart even het vluchtelingenthema aan. Er wordt even gelachen. Nochtans vertelt hij geen mop. Hij fronst maar gaat niet op het gelach in en laat zo een kans liggen.
Ook in de dialoog met de muzikant die hem begeleidt – Bart Struyf – laat hij kansen liggen. De gitarist speelt vooral een rol tijdens een sketch waarin Geubels een hilarisch inzicht deelt: hoeveel beter zou het leven zijn als je gang en wandel door muziek begeleid zou worden, zoals in de film. Dat illustreert Geubels met verve en levert een van dé schaterlachscènes van de avond op.
Geubels toont zich een ontwapenend vriendelijke man die worstelt met het vaderschap, met to do-lijstjes, met saaie gezinswagens maar ook met de harde, te druk razende wereld en met de rakende herinneringen aan zijn grootmoeder. Hij mikt vooral op de grap maar verkent voorzichtig de krop in de keel. Bedankt voor alles is in al zijn relaxtheid en vriendelijkheid sowieso een stevig, zoet en zacht statement in deze zure tijden en Geubels kan als de beste goochelen met woorden en oneliners. Maar is het geen tijd om, na het beleefd bedanken van iedereen, die goocheltrucs ook op meer dan de evidente huis-, tuin- en woonkamergrappen toe te passen?
Smaakmaker: reportage
Els Van Steenberghe
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier