Op de tonen van Steven de Bruyns mondharmonica’s en percussie-instrumentjes vertelt Jessa Wildemeersch over een zomers avontuurtje. De voorstelling zélf wordt pas naar het einde toe wat avontuurlijker.
Jessa Wildemeersch vraagt zich al meer dan dertig jaar af hoe het leven na de dood er precies uitziet. Evenveel jaren vroeg ze de meest uiteenlopende mensen de pieren uit de neus over de kwestie. De antwoorden stapelden zich op. Afgelopen zomer trok ze naar Italië – waar ze een creatieresidentie kreeg op een eiland in het Comomeer – om het materiaal te ordenen en tot een stuk te smeden. Dat stuk heet Paradise Blues en ging onlangs in première in Het Nieuwstedelijk te Leuven.
Die vertelling ontpopt zich in een vrij kaal decor – met een blankhouten achter- en zijwand waarop beelden van de Italiaanse natuur geprojecteerd worden – en evolueert van een filosofische queeste naar een verslag over een passioneel avontuurtje. Tijdens haar residentie in Italië zorgde een passionele ontmoeting met een Italiaanse archeoloog voor een doorbraak. In dat avontuurtje blijkt een antwoord op Wildemeersch’ vraag over het hiernamaals te schuilen.
Dat hele avontuur beleefde Wildemeersch met de ruisende zee op de achtergrond. Op de scène van Paradise Blues zorgt de innemende Steven de Bruyn voor die soundscape. Hij is een uitermate getalenteerd mondharmonicaspeler, maar in deze voorstelling musiceert hij evengoed op allerhande vreemde, kleine muziekinstrumenten zoals belletjes en staafjes en creëert hij zo de golven waarop Jessa Widemeersch haar vertelling laat drijven.
Die vertelling is in een heel sobere taal neergeschreven. Het is bijna spreektaal. Wildemeersch staat op het podium zoals ze in het leven staat: zonder franjes en vol passie. Ze vertelt de feiten en doet dat chronologisch en waarheidsgetrouw. Af en toe dwingt De Bruyn haar met zijn muziek in een ander vertelritme, maar verder houdt ze haar vertelling opvallend documentair. Pas op het einde van de voorstelling verwerkt ze haar research meer tot een vertelling met vernuftiger gebeeldhouwde zinnen en gedachten. Dan krijgt haar vakantie-avontuur eindelijk een bezwerend, mysterieus kantje. Ineens zwalpt haar verhaal tussen fictie en non-fictie. Ze laat ons in het ongewisse over wat er in haar hoofd, haar hart en in het echt gebeurde. Eindelijk wordt het relaas over haar zomers avontuur ook avontuurlijk theater. En dat ontzegt Wildemeersch – die nochtans een rasverteller is – ons in de daaraan voorafgaande scènes iets te vaak.
Paradise Blues reis nog tot 20 december door Vlaanderen. Alle info: www.nieuwstedelijk.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
