Bijna twintig jaar na De man die zijn haar kort liet knippen komt De Hoe – zo heet De Koe sinds het gezelschap fuseerde met Hof van Eede – met een aandoenlijk vervolg. Daarin acteren Peter Van den Eede en Natali Broods als trapezeartiesten.
‘Is het hier?’
‘Volgens mij zijn we hier onder het podium.’
‘Kan je daar een licht vinden?’
‘Hier?’
En dan floept een van de TL-lampen aan die schuin boven de scène hangen. We lijken wel in de eetzaal van de gezonken Titanic beland waar twee klanten verdwaasd binnenvallen. Die klanten zijn Natali Broods en Peter Van den Eede. In 2004 speelden ze samen een dialoog over een schrijver en actrice – toevallig heten die evengoed Peter en Natali – die een onmogelijke liefde trachten te beëindigen al pratend in een leeg restaurant. Die liefde ontvlamde in Italië. Twintig jaar later treffen ze elkaar weer en o zo geheel toevallig in Italië.
Ze doen dat in hetzelfde decor. Al oogt dat decor dit keer verlaten. Alsof het twintig jaar op de bodem van de zee lag. Peter volgde het doen en laten van Natali al die tijd via Facebook – vaker en nauwgezetter dan hij aanvankelijk toegeeft – en wil meer weten over de U-bocht die ze maakte in haar levens- en wereldbeeld. ‘Ik ben in de richting gegaan waarin de meeste mensen opschoven, Peter’. Ze doelt op rechts.
Relax, De nieuwe man is absoluut geen puur politiek pamflet waarin ‘de linkse stem’ snauwt naar ‘de rechtse stem’. Integendeel. Het wordt een elegante pas-de-deux tussen ‘nog even raken aan de onmogelijke liefde van vroeger’ en ’tasten aan de nieuwe politieke identiteit van die voormalige geliefde’. De twee proberen elkaar niet te overtuigen maar te begrijpen.
Van den Eede en Broods zijn als trapezkunstenaars, maar dan zonder trapeze. Ze zijn perfect op elkaar ingespeeld. Ze jennen elkaar maar vangen elkaar ook op. Dat spelplezier is een plezier om naar te kijken. En te luisteren.
Van den Eede en Broods zijn als trapezekunstenaars, maar dan zonder trapeze. Ze zijn perfect op elkaar ingespeeld. Ze jennen elkaar maar vangen elkaar ook op. Dat spelplezier is een plezier om naar te kijken. En te luisteren. Bovendien spelen ze uitgekookter dan gedacht. Wie goed kijkt, ziet dat Van den Eede al eens een schouderklopje geeft zonder Broods’ aan te raken. Zijn hand ‘bevriest’ telkens net voor hij haar aanraakt. Hij doet er alles aan om die voormalige liefde niet aan te raken. Net als zij. Maar je voelt dat beide personages niet anders willen dan dat. Hoe ze dit in woorden en bewegingen spelen, zorgt voor vermakelijke ongemakkelijke scènes. Tot de zin ‘Peter, je hebt mijn kleedje uitgekeken!’ passeert. Even grappig als treffend.
Dit duo portretteert met droogkomische flair de pijn maar evengoed de komische pathetiek die altijd aan die onmogelijke liefde – nooit geconsumeerd en dus eeuwig sudderend van verlangen – zal kleven. En tegelijk tonen ze een alternatief voor de frustratie waarmee ‘links’ en ‘rechts’ elkaar beloeren: mekaar vol begrip bekijken en beluisteren.
Het duo kijkt, luister en tast terwijl ze wachten de op de Italiaanse echtgenoot van Natali. Die echtgenoot wordt gespeeld door Willem de Wolf. Hij moet zijn plek een beetje wrikkend zoeken tussen de dialoogscènes. Uiteindelijk valt het stuk netjes op de pootjes terwijl de drie elk aan een tafeltje plaatsnemen en elkaar in de ogen kijken. Tijd voor een gesprek over een leven / wereld met minder frustraties maar meer begrip?
De nieuwe man van De Hoe reist nog tot 30 april door Vlaanderen en Nederland. Alle info: dekoe.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
