Nadat Dalilla Hermans in Her(e) (NTGent) de stem van de volwassen zwarte vrouw liet klinken, doet ze nu hetzelfde met de stemmen van zwarte tienermeisjes in Us, (k)now bij hetpaleis en NTGent.
‘Ik ben overwhelmed door emotions. Ik voel me super blij met deze midweek met alleen maar zwarte meisjes maar ik ben ook super gefrustreerd dat zo’n midweek nog nodig is.’ Met die woorden lucht een van de meisjes haar hart in de ‘dagboekkamer’ van het huis waar Dalilla Hermans samen met acht zwarte meisjes op ‘afrokamp’ ging. Het doel? Zonder schroom vertellen over wat het is om in deze wereld een zwarte vrouw te zijn.
Tijdens de voorstelling – in een decor bestaande uit een kunstgrasmat met daarop een gigantische tent, een kunstkampvuurtje en een totem – plukt Hermans veelvuldig uit de video’s die tijdens die midweek in de dagboekkamer gemaakt werden. In die video’s valt vooral op hoe geraakt de meisjes zijn wanneer zij bij elkaar dezelfde verhalen horen over racisme, wit onbegrip en witte vooroordelen.
Ludieker maar even veelzeggend zijn de video’s waarin in de living van het huis de meest swingende fragmenten uit Sister Act worden opgevoerd of wanneer één van de meisjes aan de ontbijttafel bekent dat ze pas kinderen op de wereld wil zetten als ze zeker weet dat haar kroost op school niet moeten meemaken wat zij meemaakte.
De zwarte medemensen onder het publiek joelen enthousiast en knikken instemmend, terwijl de witte medemensen er wat beduusd bij zitten. Tijd voor verandering.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
