Theater Malpertuis, Victoria Deluxe en deBuren slaan de handen in elkaar voor In naam van de waarheid. Surfend op het oeuvre van Multatuli bepleiten de deelnemende kunstenaars de waarheid. De pleidooien zijn sterk, de livestreamvoorstelling nog niet.
‘Misschien heeft de waarheid applaus nodig?’, vraagt filosofe Joke J. Hermsen zich af terwijl ze vanop het spreekgestoelte – dat oogt als een uitkijkpost – de leegte in tuurt. Zo opent Hermsen haar geïmproviseerd pleidooi voor de waarheid. Met verbazingwekkend gemak loodst ze ons langs enkele definities van de waarheid. Ze start bij Friedrich Nietzsche en ’tijdreist’ naar Immanuel Kant en Hannah Arendt. We volgen gehoorzaam, ook al is het vervelend dat Hermsen de camera negeert en voortdurend de quasi lege zaal van Theater Malpertuis toespreekt.
Voilà. In de bovenstaande paragraaf zit de sterkte en de zwakte vervat van In naam van de waarheid, een voorstelling van Theater Malpertuis, Victoria Deluxe en deBuren: een gespierde inhoud maar een fragiele vorm. De opzet van het stuk is om de waarheid, en het respect ervoor, een boost te geven. Inspiratie werd gevonden bij de tweehonderd jaar geleden geboren Nederlandse auteur Multatuli (pseudoniem van Edouard Douwes Dekker) die met zijn verbeeldingrijke pen tegen de leugen en de machtswellust streed.
Acteur Peter De Graef geeft de aftrap van In naam van de waarheid met een even subtiele als wervelende vertelling van De Japanse steenhouwer. Zelfs met dat dekselse laptopscherm ertussen, hang je aan zijn lippen.
Een van die pennenvruchten is De Japanse steenhouwer, een op Aziatische leest geschoeid kortverhaal dat Multatuli verwerkte in zijn magnum opus Max Havelaar (1860). Acteur Peter De Graef opent In naam van de waarheid met een doorleefde vertelling van dit verhaal. Zelfs met dat dekselse laptopscherm ertussen, hang je aan zijn lippen. Zo zet hij de toon voor wat een scherpe, onderhoudende en inspirerende avond lijkt te worden.
Na De Graef – die zijn verhaal vanop de kale speelvloer brengt – bestijgen redenaars het spreekgestoelte. Per opvoering schuiven twee andere redenaars aan. Alle waarheidsredes werden gebundeld in een lezenswaardig boekje dat na elke opvoering te verkrijgen is. Vooral de waarheidsredes met een persoonlijke ervaring als uitgangspunt – zoals deze van Rashif El Kaoui, Aminata Demba en Gaea Schoeters – dagen je uit om na te denken over wat waarheid is en hoe haar een prominente(re) plaats in (het denken over) het leven te geven.
Tijdens de streampremière op donderdag 21 januari waren dat theatermaker/schrijver Rashif El Kaoui en filosofe/schrijfster Joke J.Hermsen. El Kaoui is een doorwinterd acteur en bracht zijn rede volgens de regels van de kunst. Perfect verteld en feilloos flirtend met de camera. Dat Hermsen daar minder goed in slaagde, vergeven we haar. De inhoud die ze aanbracht, compenseert de wat schudderige presentatie ruimschoots.
Maar dan… Na een te korte video waarin jongeren die verbonden zijn aan het Gentse sociaal-artistiek huis Victoria Deluxe vertellen wat voor hen ‘waarheid’ is, een ondermaatse voordracht van de jonge auteur Tessel Veneboer die duidelijk geen voorleestips kreeg en een te intimistisch muzikaal intermezzo van Jonas Meersmans, moest het spannendste deel van de avond starten: het door de vertelling, de redevoeringen, de video en de voordracht geïnspireerde debat tussen Rashif El Kaoui en Joke J.Hermsen. De mondige en belezen Peter De Graef mocht jammer genoeg niet aanschuiven.
Helaas durfde moderator Selma Franssen de almaar overborrelende kennisbron genaamd Joke J. Hermsen niet te stoppen.
Selma Franssen modereerde het debat met zachtheid, vriendelijkheid, betrokkenheid en een toef humor. Helaas durfde ze de almaar overborrelende kennisbron genaamd Joke J. Hermsen niet te stoppen. Het gevolg? Een weinigzeggend debat waarin Hermsen dolenthousiast all the way ging terwijl El Kaoui er galant en meestal zwijgend bij zat. Nochtans gaf hij enkele interessante aanzetten en pleitte hij voor meer ’tussenruimte’ voor bevolkingsgroepen die nu te weinig gehoord en gezien worden en daardoor gefrustreerd raken. Hij raakte daarmee aan wat auteur Bernardine Evaristo onlangs in Süddeutsche Zeitung Magazin aanstipte: ‘Als je jezelf nergens vertegenwoordigd ziet, niet in de politiek, het bedrijfsleven, de media, de kunst of de cultuur, dan is de boodschap die je bereikt: je bent onbelangrijk, waardeloos.’
In naam van de waarheid is nobel, razend interessant en anno 2021 broodnodig. De ploeg laat zich niet uit het lood slaan door enkele camera’s op de vloer (ook al palmt het zwarte projectiescherm soms een gek groot deel van het schermbeeld in). Helaas onderschat de ploeg wél het gegeven ‘debat’. De voorstelling reist tot eind maart als livestreamvoorstelling door Vlaanderen. De debatten zullen ongetwijfeld steviger worden en de voorstelling zal daardoor ongetwijfeld aan gewicht en urgentie winnen.
In naam van de waarheid van Theater Malpertuis, Victoria Deluxe en deBuren reist als livestreamvoorstelling door Vlaanderen en Nederland.
De voorstelling is van thuis uit te beleven op 27 januari (vanuit de Unie der Zorgelozen in Kortrijk), op 21 februari (vanuit NTGent), op 24 februari (vanuit de Brakke Grond in Amsterdam) en op 21 maart (vanuit de Arenberg in Antwerpen). Alle info: malpertuis.be
video1.0Vimeohttps://vimeo.com/Teaser In naam van de WaarheidTheater Malpertuishttps://vimeo.com/theatermalpertuis0pro
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier