Dit zijn de beste 10 voorstellingen van 2023
1 VanThorhout (Not Standing/Alexander Vantournhout)
Een circuspiste, een witte vlag en een zware hamer: meer heeft Alexander Vantournhout niet nodig om met zijn absurd lenige lijf een performance te dansen die het typisch stoere manbeeld verbrijzelt.
2 Gruis (NTGent/Werktoneel)
Stoeiend in grijze dekens vertimmert het jonge collectief Werktoneel – onder hen: Louise Bergez – een verhaal over mensen die hun verlepte dromen najagen tot geestig treurtoneel.
3 Up Your Ass (Lieselot Siddiki & Nona Demey Gallagher)
Spelen in een broek die je blote vagina toont? Sophia Bauer doet het rustig in de rockende enscenering van Up Your Ass, een tekst van de hand van Valerie Solanas, die in 1968 op Andy Warhol schoot.
4 Mamamanie (Julie Delrue)
Is een kraambedpsychose iets om mee te lachen? Jazeker. Toch als de (ondertussen ex-)patiënte Julie Delrue heet. Zij vertimmerde haar psychose tot een grappige én ontroerende solo.
5 Long Day’s Journey into Night (Theater Zuidpool)
Ook een toneeltekst uit 1956 verdient een plek in deze lijst. Om de simpele reden dat de woorden een flippende Sofie Decleir en een ijlende Tijmen Govaerts op het lijf geschreven lijken.
6 Wortels (Bruno Vanden Broecke)
Denkend aan zijn ‘pitteke’ – zijn opa – speelt Bruno Vanden Broecke een boer die voor elk aspect van de boerenstiel begrip afdwingt. Deze solo is smakelijk afgewerkt met humor én hoeve-ijs.
7 Mimi’s Shebeen (KVS)
Tutu Puoane speelde dé rol van haar leven. Voor de KVS kroop ze in de huid van ‘Mama Africa’ Miriam Makeba en mixte ze moeiteloos jazz met opera en Xhosa-liederen.
8 What Remains (Ultima Vez)
Zoë Demoustier jaagt méér dan perfecte lijven de scène op. Ze laat zeventigers dansen met kleuters en twintigers crashen in de armen van vijftigers. De soundscape zindert. Je hart ook.
9 Orfeus (Lazarus)
Schaamte? Overboord! Drank? Aan boord! Volzinnen? Overboord! Griekse goden? Aan boord! Orkest? Aan boord! Zo ontstond én zo scoort Koen De Graeves solo over de Orfeus in hem.
10 Opening Night (De Hoe)
Onder meer Peter Van den Eede, Natali Broods en Greg Timmermans bewijzen waarom het loont om een film van Cassavetes te vertimmeren tot stuk: het publiek lacht zich een kriek.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier