De Warme Winkel, wellicht het prettigst gestoorde collectief van Nederland, zet de tanden in Alexandre Dumas’ klassieker De Drie Musketiers (1844) en maakt er wervelend feelgoodtheater van.
Véél hooi, torens van hout en hoog gezang. Dat is de setting wanneer je de openluchttribune in de Zomerfabriek beklimt. De Warme Winkel speelt er tot eind augustus hun swingende versie van Dumas’ De Drie Musketiers, een klassieker over de vaak olijke, amoureuze en met drank overgoten avonturen van de heldhaftige beschermers van de Franse koning Lodewijk XIII. Wees gerust, dit stuk wordt géén geschiedenisles, maar een lesje sprankelend theater door komediekrakken.
De spelersbende – vijf spelers van De Warme Winkel plus tien extra spelers als ‘corps de ballet’ – maakt van alle toneeltrucs gebruik. De prioriteit: uitbundig spel. Zó uitbundig dat je de acteurs – waarvan de meesten meerdere rollen spelen – haast ziet denken ‘dit is echt ongeloofwaardig maar zo ontzettend leuk om te doen’. Gelukkig zijn de uitbaters van De Warme Winkel niet alleen leukerds. Ze zijn ook gewiekst en weten dat doldwaze spel perfect te doseren zodat het verhaal er alleen maar vaart bij wint zonder helemaal belachelijk te worden.
De uitbaters van De Warme Winkel zijn niet alleen leukerds, ze zijn ook gewiekst en weten dat doldwaze spel perfect te doseren zodat het verhaal er alleen maar vaart bij wint zonder helemaal belachelijk te worden.
Zo komt het dat je in de hilarische openingsscène Vincent Rietveld als vader d’Artagnan grijnzend gelooft wanneer hij afscheid neemt van zijn trouwe merrie Boterbloem, zalig hitsig vertolkt door Marius Mensink. Zoon d’Artagnan (een flamboyante Tim Bogaerts) kijkt er bedroefd naar. Eventjes. ‘Het leven is een verhaal en ik sta nog maar aan het begin van mijn verhaal!’, glundert de zoon. En weg zijn Boterbloem en D’Artagnan junior.
De houten wanden klappen neer en Parijs toont zich aan het publiek dankzij een scène vol kreupele broodjesverkopers, lieflijke bloemenmeisjes, norse waterdraagsters, trippelende Britten, geile koninginnen én een stel musketiers (vertolkt door Rietveld, Ward Weemhoff en Rob Smorenberg) op een bont paard alias kleurrijke crossmotor. De jonge D’Artagnan kan een brommertje-zonder-remmen op de kop tikken wiens motor als een stel kakelende kippen klinkt. Echt waar. Ook de geluidsman laat zich compleet gaan en vrolijkt het dartele spel tijdens netjes gekozen momenten op met een soundscape van zomerse disco, krolse kikkers, schreeuwende sprinkhanen en te laag vliegende straaljagers.
Het zalig amusante is dat de vijftienkoppige spelersbende voluit gaat voor het vertellen van het verhaal én voluit gaat voor ironische kanttekeningen bij dat verhaal. Een roddelpraatje tussen twee vrouwen – de een op straat, de ander hoog vanuit haar kasteeltoren – over een amoureuze kwestie wordt geschreeuwd. ‘Ik ga dit echt aan niemand vertellen!’, galmt het in de hele wijk. De scène met een ijzig kalme ondervragende geestelijke (schitterend gespeeld door Ward Weemhoff) wordt formidabel door een letterlijk schokkerig tegenspel van de acteurs die de ondervraagden spelen.
Dan zijn er nog de geestige doch bevreemdende ‘Kabouters van de Afleiding’. Die rode kabouters boycotten het verhaal en de opdracht waarmee musketier-in-wording D’Artagnan zich moet bewijzen. Dat zorgt voor veel blote kabouterkonten, twee paar ‘kaboutertieten’ en een angstwekkende scène in de kabouterhel.
Puur plezier. Soms moet theater niet meer en minder zijn dan dat.
Net voor het sprookjesachtig mooi belichte slotbeeld, wordt er gauw – te gauw – een moraal van het verhaal geserveerd. Iets over aandacht voor je eigen verhaal. Geeuw. Die moraal wordt opgediend met opvallend minder ironie en kwinkslagen dan wat je het voorbije anderhalf uur mocht beleven. Alsof je na het verorberen van het meest overheerlijke gebakje, een beetje beteuterd naar je besmeurde, plakkerige vingers kijkt.
Desondanks is De Drie Musketiers een waar toneelfeest dankzij een slim uitgedokterde regie die volop inzet op ijzersterk spel, gretige speelsheid, droge humor, en maximaal stoeien met houten decorplanken, containers, kruiwagens en modder. Uiteraard vliegt er van alles door de lucht, met dank aan de theatertechnici die veel meer mogen doen dan de licht- en geluidsknoppen bedienen. Puur plezier. Soms moet theater niet meer en minder zijn dan dat.
De Drie Musketiers van De Warme Winkel speelt nog tot 21 augustus op de Zomer Van Antwerpen. Alle info: zva.be
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
