De balans: dit zijn de beste 10 voorstellingen van 2024 tot nu toe

Nu het jaar er alweer voor de helft op zit, blikt Knack Focus terug op het beste van wat de afgelopen maanden te bieden hadden. Vandaag: theatervoorstellingen.

Hoe vierkanter de wereld draait, hoe vrolijker de komieken worden. Dat bleek dit voorjaar uit drie ijzersterke comedyshows. Daarnaast werden crimifans tot hun grote verbazing écht op hun wenken bediend in een theaterzaal en bewees Ontroerend Goed dat je niets meer nodig hebt dan een publiek om een memorabel stuk te maken. Publiek, en een riedeltje steengoede (live)muziek!

10) Ombra (Opera Ballet Vlaanderen / LaGeste)

Choreograaf Alain Platel sleurde een gigantische boom van Berlinde De Bruyckere de scène op, stopte zijn dansers en koorzangers in bonte kostuums en liet hen de liefde en het leven vieren. Het lijden werd bezworen met tintelende dans, gebarentaal én koorgezang. Dat zorgde ook voor een ontroerende verrassing na het premièreapplaus.

9) Da Capo (Circus Ronaldo)

Circusfamilie Ronaldo verlegde nog maar eens de grenzen van het circus. Zij timmerden een catwalk en legden die dwars door hun circustent. Het publiek zat langs beide zijdenen zag de meest acrobatische familiegeschiedenis van het jaar aan zich voorbijtrekken in tractoren, een iconische Renault 4, een houten kar en zeer speciaal paard….

8) Alabama (Berlin en Fien Leysen)

Fien Leysen moest veel te vroeg afscheid nemen van haar vader, journalist Kris Leysen. Om hem (en zichzelf) beter te begrijpen trok ze naar Alabama, waar hij een poos verbleef voor een reportage. Een reis waar hij altijd over sprak als er een welbepaald liedje op de radio speelde. Leysen verwerkte haar reis in een ontroerend stuk dat een zeldzaam hecht huwelijk is tussen film, livemuziek en vertelling.

7) Thanks for Being Here (Ontroerend Goed / NTGent)

Het publiek een rol toebedelen in de voorstelling is hét dada van regisseur Alexander Devriendt. Maar zelden deed hij het zo slim, zo ontroerend, zo geestig en met zoveel mededogen voor zijn publiek (en de wereld) als in deze Thanks for Being Here.

6) Geen stem (Jan Jaap Van der Wal)

Hij zou zelf nooit een politicus willen zijn maar komiek Jan Jaap Van der Wal is wél gebeten door de politiek. In dit verkiezingsjaar bleek hij dan ook in zijn nopjes. Hij speelde een geweldig sterke show waarin hij humor, politiek én bezorgdheid om onze wereld verwerkte tot scherpe, stevige comedy.

5) Goe Genoeg (Amelie Albrecht)

z‘Oesje, gaat Albrecht een hardrockconcert spelen?’, is het eerste wat je denkt wanneer je de zaal binnenkomt en het podium ziet. Daarop staan alle instrumenten klaar om een stevig potje te rocken. Rocken doét Albrecht maar ze heeft daar geen drums of gitaren bij nodig. Enkel haar in droge humor gedrenkte woorden, en een jaloersmakende dosis resolute woman power.

4) Adjusting Hope (Het Laatste bedrijf en Woodman)

DOp het moment in zijn leven waarop Dirk Roofthooft zijn moeder moest begraven en langzamerhand de zoon wordt die steeds meer voor zijn ouder wordede vader moet zorgen, vroeg regisseur Thomas Janssens hem om samen met jazztromboniste Nabou Claerhout een stuk te maken over de zoon van Susan Sontag. Het resultaat is bloedmooi muziektheater over je losmaken van de mensen die jou het leven gaven.

3) Zusje (Johnny Mus)

Zo spannend als in een duistere huiskamer naar je favoriete, bloedstollende thrillerreeks op televisie kijken, wordt een theateravondje zelden. Maar dat is buiten de straffe pen van Peter De Graef gerekend. Zijn Zusje is zeldzaam straf thrillertheater, dat duivels goed gespeeld wordt door Mieke Laureys en De Graef zelf.

2) 13 (William Boeva)

‘Kunnen we een comedyshow maken over mijn dwangneuroses?’, vroeg William Boeva aan Johan Terryn. Een aantal rollercoastermaanden later kennen we het antwoord: Boeva heeft meer dan lef genoeg om een doortimmerde, uitmuntend goed opgebouwde comedyshow te brengen die de ene seconde hilarisch is, dan super pijnlijk, dan bloedeerlijk en dan vlijmscherp. Deze show is de allerstrafste show van het jaar en stuwt de comedy naar een next level. Respect!

1) Die Walküre – De Munt

Perfecter kan een opera nauwelijks ogen of klinken dan Wagners ‘Die Walküre’ in een verbluffende regie van de Italiaanse topregisseur Romeo Castellucci. Zangers, paarden, duiven, honden schrijden in opperste concentratie en zinderend van emotie over de meesterlijk vormgegeven scène. Intussen klinkt verbluffend mooie muziek. Je zit erbij en kijkt/luistert er gebiologeerd naar.