Danser Femke Gyselinck: ‘Dansen is vandaag haast een privilege’

Femke Gyselinck danst en struikelt in Torment of Hearts, een voorstelling geïnspireerd door eenzaamheid.

Femke Gyselinck heeft zich ontpopt als een danser die in alle intimiteit het verschil maakt. Ze scoorde met Flamer (2017) – een duet met haar broer, jazzdrummer Lander – en met Change of Plans (2023), waarin ze naast twee performers met een beperking danste. De kiem voor haar nieuwe voorstelling Torment of Hearts werd gelegd toen ze de opdracht kreeg ‘iets’ te doen met de dialoogcantates van Bach.

Volgens Jasper De Witte, socioloog aan de KU Leuven, hoort eenzaamheid bij het leven. Ben je het daarmee eens?

Femke Gyselinck: Ja, maar het woord zelf verschijnt pas in de literatuur vanaf de achttiende eeuw. Wat betekent dat eenzaamheid voordien nauwelijks bij het leven hoorde. Ik plaats vier muziekstukken geïnspireerd door eenzaamheid na elkaar. We starten met het lied An die Einsamkeit (1717) van Johann Philipp Krieger, gevolgd door Bachs cantate Liebster Jesu, mein Verlangen (1726) over een mens die het geloof in alles en in God verliest. Nieuw werk van jazzpianist Hendrik Lasure brengt ons in vervoering en we eindigen met een lied van Gustav Mahler over zelfgekozen eenzaamheid. De muziek wordt gespeeld door zeven instrumentalisten van B’Rock Orchestra en gezongen door twee zangers.

Daartussen bewegen drie dansers.

Gyselinck: Klopt. Thomas Vantuycom is een brok energie, Amanda Barrio Charmelo danst enorm gracieus en ik voeg graag humor toe. Hoe? Door even te struikelen. En dan te zien hoe Thomas reageert door véél grootser te struikelen. (lacht) Elk van ons vertaalde Kriegers lied naar dans. Dat materiaal vormt de rode draad. Ik vertaal bijvoorbeeld de zin ‘kwelling van het hart’ naar een beweging alsof ik mijn hart doorspies. Die beweging keert terug tijdens de andere muziekstukken. Dans kan diepmenselijke thema’s aanraken zonder het er letterlijk over te moeten hebben. Dat is zo waardevol. Nochtans is danser zijn vandaag haast een privilege. Het bestaansrecht van het beroep ligt me zeer nauw aan het hart.

Wat brengt jouw toekomst?

Gyselinck: Lander en ik gaan aan de slag met een van zijn platen die niet live kan worden uitgevoerd. En ik duik ook het repetitielokaal in met acteur en muzikant Ferre Marnef. We delen een obsessie voor de muziek van cellist Arthur Russell. Zo is het begonnen. (lacht) Muziek is voor mij een primaire levensbron.