Youtuber UnaGize: ‘Wie echt wil scoren op YouTube, moet alles opgeven, ja. Ook school’

© Marie Dhaese & Flor Maesen
Kristof Dalle Journalist

Op zijn achttiende kapte hij met school, trok hij het huis uit en ging hij met drie andere youtubers samenhokken in Scherpenheuvel. Vandaag is hij het tweede grootste YouTubegezicht van Vlaanderen. Rayan ‘UnaGize’ Aghassaiy over de ondergang, de verkleutering en de frottende vrouwen van YouTube.

‘UnaGize, een Friends-referentie? Nee nee, dat is de kat van een vriend waar ik -ze achteraan heb gegooid. En ik denk dat het ook een soort sushi is?’

‘Een kattennaam die verwijst naar die aflevering uit Friends waarin Ross unagi, Japans voor zoetwaterpaling, hanteert als een karateterm, toch?’

‘Ah, nu je het zegt. De zus van die vriend was wel dol op die serie.’

Eerst was er Skyline Films, het YouTubekanaal dat Rayan Aghassaiy samen met zijn oudere broer begon. Later postte hij Call of Duty-video’s onder de naam Ayumures. Maar sinds hij in 2013 een kanaal naar een kat vernoemde, is UnaGize met zijn 344.000 abonnees uitgegroeid tot de tweede grootste youtuber van Vlaanderen. Netjes tussen Nathan ‘Acid’ Vandergunst (407.000) en Kacper ‘Kastiop’ Przybylski (267.000). ‘Niet dat dat ertoe doet’, zegt Aghassaiy. ‘We zijn alle drie niet echt meer met cijfers bezig. Die tijd ligt achter ons. Vandaag wil ik vooral goede video’s afleveren.’

Wie echt wil scoren op YouTube, moet alles opgeven. Ook school. Zelfs relaties liggen niet voor de hand.

We zitten in de woonkamer, naast een gedecoreerde kerstboom (‘Ik heb geen ruimte om die elders te zetten’) en een Ikeatafel met een kloek gat erin. ‘Ik wou iets van de tafel trappen, maar dat is wat mislukt. Goed, nu heb ik dus een extra bekerhouder.’ Sinds hij en zijn broer vorig jaar uit hun thuisstad Mechelen wegtrokken wonen ze samen, ergens in de buurt van Gent. Veel specifieker worden we beter niet, benadrukt Aghassaiy. YouTubefans zijn hardcorefans en zien niet op tegen een pelgrimage naar de woonplaats van hun idool. ‘In Mechelen was het weliswaar erger. Iemand had de adressen van Acid en mij online gegooid, waardoor er om de zoveel tijd een groepje pubers voor mijn deur stond. Die maken er een daguitstap van, en ze gaan niet weg voor ze je gezien hebben. Onlangs heeft een fan uit Hasselt zich ook nog in mijn gebouw binnengeluld en stond hij onophoudelijk op de deur van mijn appartement te bonken. Na een kwartier deed ik dan toch maar open. ‘ Wadist?’ – ‘Eh, wilt ge chillen?’ – ‘Nee, gast, nee.’

Jouw fans zijn rabiater dan die van de meeste BV’s?

Rayan Aghassaiy: Jonger vooral. En een vijftienjarige staat er niet bij stil dat dat misschien storend kan zijn. (denkt na) Ik ben zelf ook nog zo’n gekke fan geweest. Toen ik net begon, trok ik van Mechelen naar Hasselt om er een video op te nemen bij het huis van Kastiop. Zonder uren op zijn deur te staan bonzen, weliswaar. YouTube is gewoon persoonlijker dan tv, of kan dat toch zijn. Fans krijgen het gevoel dat ze mij echt kennen, wat je met een tv-presentator toch net iets minder hebt. (lacht) Acid vindt die aandacht best leuk, maar ik kom tegenwoordig minder buiten. Als er telkens als je iets met je gezin gaat eten iemand een foto probeert te nemen, is de fun er snel af.

Er bestaat zelfs online UnaGize-fanfictie. Iemand heeft de tijd genomen om een niet onverdienstelijke 28 hoofdstukken over jou te schrijven.

Aghassaiy: Heb jij dat echt gelezen?

De eerste en de laatste pagina. Spoileralarm, maar op het einde ga je dood.

Aghassaiy:(grinnikt) Ik heb dat ooit in boekvorm in de bus gekregen, maar ik heb echt weinig met boeken. Die schade haal ik wel in na mijn YouTubecarrière. En fanfictie over jezelf lezen is ook maar vies, nee?

***

‘Zeg, hoort gij die tuut ook?’ vraagt Aghassaiy, terwijl hij om zich heen kijkt.

‘Eh.’

‘Fuck. Dan ligt het weer aan mij.’

‘Wéér?’

‘Dat gebeurt wel vaker. Ik werk van middernacht tot acht uur ’s ochtends, met hooguit een plaspauze tussendoor, en dat doet weleens rare dingen met mijn lichaam. Ik kan nu eenmaal pas productief zijn als iedereen gaan slapen is.’

Aghassaiy gooit zijn video’s normaal gezien op dinsdag, donderdag en zondag online, de dag voordien filmt en edit hij alles op zijn slaapkamertje onder het dak. Signatuur-alienpop op de achtergrond, signatuursok over de microfoon ter vervanging van een popfilter en gáán. Doorgaans start hij met een rant van dertig minuten, los uit de pols maar met de energie van een Alex Jones, die hij dan terugbrengt naar een energetische tien minuten. Geen YouTubetrend die UnaGize de laatste jaren vreemd was – van disstracks en parodieën tot inbraakvideo’s en de occasionele een-op-een met een online roofdier – maar uitblinken doet hij vooral in zijn rol van commentator van de Vlaamse en Nederlandse YouTubecultuur, shockvloggers in het bijzonder. Dat, en het nachtenlange geprul aan zijn video’s natuurlijk.

‘Ah, de tuut is verdwenen. We kunnen weer verder.’

Emma Chamberlain, een Amerikaanse vlogger met 8 miljoen subs, bedacht zich onlangs in The New York Times dat het misschien niet normaal is dat ze op haar achttiende al een leesbril nodig heeft en haar editing vaak al liggend moet doen wegens een pijnlijke rug.

Aghassaiy:Ik denk dat Chamberlain ondertussen wel bekend genoeg is om dat uit te besteden, maar ik ga inderdaad ook die richting uit. Dit is slopend werk, zowel mentaal als fysiek. Je kunt niet jaren ongestraft in het donker in een slechte houding zitten prullen aan video’s, hè. Om de zoveel tijd krijg ik ook een kleine burn-out. Het algoritme beloont mensen die veel video’s maken, video’s van meer dan tien minuten ook, maar dat valt niet vol te houden.

Ik stel vast dat je vrouwen op YouTube net iets makkelijker op domme uitspraken kunt betrappen.

UnaGize bestaat intussen zes jaar. Wanneer had je voor het eerst het gevoel dat je iets in handen had?

Aghassaiy: Nooit? Wanneer een video extreem viraal gaat en ik denk dat ik toch wel goed bezig ben, vallen de cijfers de volgende keer plots weer tegen. Het is heel moeilijk om te voorspellen of een video zal scoren of niet, en of YouTube die zal pushen of niet.

Louter op basis van jouw populairste video’s valt er toch een succesformule te schrijven? Omegle-video’s, waarin je met willekeurige mensen chat, en parodieën van populaire nummers. Zo haalde jouw cover van Jacob Sartorius’ Sweatshirt meer dan een miljoen views.

Aghassaiy:(krimpt ineen) Die was echt slecht. En ja, parodieën van populaire nummers werken altijd, maar vandaag steek ik mijn broek niet zo makkelijk meer af voor views. Ik wil trots zijn op wat ik online gooi.

Wat is jouw voorlopige magnum opus?

Aghassaiy: Ik ben zeer tevreden van mijn extreme parodie op Jachtseizoen, de online reeks van het Nederlandse Stuktv ( waarin een bekende Nederlander opgejaagd wordt en uit handen van de makers moet zien te blijven, nvdr.). Helaas heeft YouTube me daar een leeftijdsbeperking voor aangesmeerd, anders had die zeer hard kunnen gaan. (denkt na) Ik had misschien iets minder nepbloed kunnen gebruiken, maar het moet wel een beetje leuk blijven.

Aangezien je geen doorbraakmoment kunt verzinnen, laten we het anders formuleren: sinds wanneer kun je van YouTube leven?

Aghassaiy: In de zomer van 2016 ben ik met school gestopt en een jaar in Scherpenheuvel gaan samenwonen met Kastiop en nog twee andere youtubers. Toen ging alles plots heel hard. Alleen had mijn timing beter gekund, want in september werden de effecten van de demonetization plots voelbaar. Sinds dat jaar kan ik er ook van leven, zij het dat het grootste deel van mijn inkomen niet uit advertenties komt, maar wel uit campagnes. Zoals recent nog voor Domino’s Pizza, waarin ik Fortnite in real life speel. Toffe campagne. Als ik wat creatieve inspraak krijg, zijn daar leuke dingen mee te doen. Maar soms laat ik me ook vangen en zit ik plots met een oranje vlag, pet en T-shirt wat voorbereide zinnetjes over Fanta af te raffelen.

Hoe verliep het gesprek waarin je jouw ouders vertelde dat je op je achttiende wilde kappen met school en in een huis met drie andere youtubers zou gaan wonen?

Aghassaiy: Tegen die tijd was wel al duidelijk dat ik waarschijnlijk wel op mijn pootjes zou terechtkomen. Ik volgde toen een schildersopleiding, en hoewel ik school verlaten niet wil promoten, was dat voor mij wel de juiste keuze. Het hield meer steek dat ik mijn energie in YouTube stak dan dat ik dezelfde muur op mijn bso-school tot in de eeuwigheid bleef afschuren. Ik denk ook dat een diploma in de creatieve sector geen absolute must is: mijn portfolio is belangrijker dan zo’n papiertje.

Kastiop en Acid stopten ook vroegtijdig met school. Het is een weinig stichtende conclusie, maar…

Aghassaiy: Wie echt wil scoren op YouTube, moet alles opgeven, ja. Ook school. Zelfs relaties liggen niet voor de hand, alleen al door dat omgekeerde bioritme.

'Ik veeg mijn handen na het eten weleens af aan mijn sokken. En ja, ik weet dat dat raar is.'
‘Ik veeg mijn handen na het eten weleens af aan mijn sokken. En ja, ik weet dat dat raar is.’© Marie Dhaese & Flor Maesen

Voor de volledigheid: Acid is niet zozeer gestopt met school als wel vriendelijk verzocht om te vertrekken toen hij steeds meer ging samenvallen met zijn prankende en weerbarstige YouTubepersonage. Is het voor jou ook zo schizofreen?

Aghassaiy: Ik draai de Rayan-knop even op het hysterische maximum wanneer ik film, maar daarna ben ik weer mijn rustige zelf. Faken is gewoon heel vermoeiend. Op mijn zestiende gingen mijn ouders scheiden en lag ik helemaal overhoop, maar alle video’s uit die tijd zijn knettervrolijk. Achteraf bekeken was dat belachelijk. Je hoeft echt niet altijd de schijn op te houden. Als ik vandaag slechtgezind ben, dan zal je dat gewoon zien in mijn video’s.

Als een soort alternatieve therapie?

Aghassaiy: Dat was het vroeger misschien. Al vraag ik me tegenwoordig af hoeveel ik precies moet delen. Ik probeer mijn privéleven toch een beetje af te schermen.

Jouw moeder duikt weleens op in een video, maar verder weten we inderdaad heel weinig over jou of jouw familie. In tegenstelling tot die van Acid. Klopt het bijvoorbeeld dat Saïd ‘Pita’ Aghassaiy, stichtend lid van ABN, jouw oom is?

Aghassaiy: Ja, maar daar zou ik het liever niet over hebben. Ik praat niet meer met de Marokkaanse kant van mijn familie.

Je lijkt online ook in alle talen te zwijgen over die half-Marokkaanse achtergrond.

Aghassaiy:(knikt) Bewust. Door die moeilijke familiegeschiedenis, omdat het er niet toe doet in de video’s die ik maak, en omdat mensen gewoon raar zijn. Ik verberg het niet – iedereen weet dat ik Aghassaiy heet en niet Vandewalle – maar ik ga het echt niet uitspelen. Dat zou alleen maar reacties opleveren waar ik geen zin in heb.

***

Aghassaiy grimast.

We hebben net Instaverliefd aangehaald, de reeks die Eyeworks dit voorjaar exclusief via Instagramstories (een Europese primeur) op de wereld losliet, en waarin hij een hoofdrol speelde naast een handvol Ketnetgezichten. ‘Wat kan ik zeggen over Instaverliefd… Er lagen best wat goede ideeën op tafel, maar niet alles is even goed uitgevoerd. Het klinkt als een bullshitexcuus, en dat is het waarschijnlijk ook, maar het was me enkel om de ervaring te doen.’

De reeks wou, in samenwerking met Kom op tegen kanker, jongeren van de sigaret houden. Dat is een stichtender boodschap dan we van jou gewend zijn. Voordien had je hooguit een video over zelfverminking gemaakt.

Aghassaiy: Ik heb al eerder met Kom op tegen kanker samengewerkt. Als volwassenen willen roken, moeten ze dat vooral zelf weten, maar zo’n twaalfjarige met een sigaret in de mond vind ik een heel treurig beeld. En die ‘zelfverminking’? Mijn kat had me gekrabd aan mijn pols, waarna er nogal wat vragen kwamen ‘of ik mezelf ook sneed’, dus moest ik daar wel op reageren. Misschien had ik het zelfs eerder moeten doen, want lang voor die video kreeg ik al dankberichten van pubers die aan zelfverminking deden. ‘Jij hebt me geholpen.’ Louter door hen online gezelschap te houden, neem ik aan? Ik snap het ook niet helemaal, maar tof als het effectief zo werkt.

Op termijn kan YouTube niet anders dan een soort peutertuin worden, waar iedereen netjes binnen de lijnen van Google kleurt.

Tegenwoordig concentreer je je opnieuw op reactievideo’s. Zoals recent nog Dee liegt…, over de ex-vriendin van het Nederlandse vlogfenomeen Enzo Knol en intussen zelf een soort fenomeen. Als je jouw woede niet op Dee richt, dan wel op collega’s Fabiola Volkers en Famke Louise. En die woede lijkt heel oprecht.

Aghassaiy:(lacht) Ik vind het gewoon rot dat zulke mensen een carrière hebben. Zo iemand als Fabiola Volkers heeft haar bekendheid louter te danken aan nonsens, twerken en doorzichtige trucjes.

Voor de oudere lezers: Fabiola Volkers is min of meer het antwoord op de vraag ‘Wat als Tanja Dexters na de eeuwwisseling was geboren?’ Niet dat iemand die vraag ooit al heeft gesteld.

Aghassaiy:Dat dus. Maar verder ben ik daar niet door gefrustreerd. Het is gewoon heel entertainend om hun video’s kapot te analyseren. Ik laat me graag opnaaien door zulke onzin, tenminste voor de camera. En hoewel ik ze niet snap, ben ik blij dat ze bestaan. Anders zou ik mijn voornaamste inspiratiebron kwijt zijn.

Is het louter toeval dat je vooral vrouwen viseert?

Aghassaiy: Is dit het moment waarop ik op mijn woorden moet letten? (lacht) Nee, ik stel gewoon vast dat je vrouwen op YouTube net iets makkelijker op domme uitspraken kunt betrappen. Al heb ik er net wel nog Armoo, die vreselijk vervelende Nederlandse rapper, doorgesleurd. En de louche vlogger Snapking is ook heel lang voer voor video’s geweest.

Je had het daarnet over de doorzichtige trucjes van youtubers. Waaraan denk je dan?

Aghassaiy: Trucjes waar ik als man in wezen weinig op tegen kan hebben, maar het wel heel lastig maken om die vrouwen nog serieus te nemen. Nieuwe bikini’s showen en ongelooflijk lang inzoomen op je decolleté bijvoorbeeld. Of denk aan die recente ASMR-onzin: er zijn nogal wat vrouwen die duidelijk niet als doel hebben om je rustig te doen inslapen bij hun video.

ASMR is een raar ding. Een wat vies ding ook, zeker als het door heel jonge youtubers wordt beoefend.

Aghassaiy:Gebeurt dat dan?

Door de dertienjarige Amerikaanse Makenna Kelly of Nanou, de Vlaamse fluisterprinses van elf, om er maar twee te noemen.

Aghassaiy: Dat is echt heel fout. Als volwassen vrouwen aan microfoons willen frotten en suggestief wortels eten voor de camera moeten ze dat vooral doen, maar tieners? Het is heel raar dat ik dat nog moet benadrukken, maar er zitten echt een hoop gore dudes op YouTube. Ik hoop dat hun ouders goed weten waarmee ze bezig zijn.

Heb je nooit overwogen om jouw reactievideo’s in het Engels op te nemen? Om verder te kijken dan België en Nederland? Het recente ‘huwelijk’ van de YouTubesterren Tana Mongeau en Jake Paul lijkt bijvoorbeeld gefundenes Fressen voor UnaGize.

Aghassaiy: Ik heb me weleens afgevraagd hoe groot ik dan zou zijn, maar ik denk niet dat ik even scherp kan zijn in een andere taal. Zelfs al gaat het jeuken als ik die neppe shit van Mongeau en Paul zie.

Het is heel raar dat ik dat nog moet benadrukken, maar er zitten echt een hoop gore dudes op YouTube.

The Verge ziet dergelijke crossovers tussen YouTube en reality-tv als de volgende stap van het platform. Dat event was in wezen ook gewoon een promocampagne voor Mongeaus MTV-show Tana Turns 21.

Aghassaiy:Gelukkig gaat niet iedereen daarin mee, maar er zijn dus wel 65.000 mensen die 50 dollar hebben betaald voor de brakke livestream van een nephuwelijk. Blijkbaar is er vraag naar. Jammer, want dat zijn de figuren die YouTube kapotmaken. Al kan ik me indenken dat zij kritische figuren zoals ik als de kanker van hun vrolijke fantasiewereldje zien.

***

Aghassaiy houdt er zoals wel meer youtubers een haat-liefdeverhouding met zijn medium op na. Iets meer haat dan liefde zelfs. Daags na ons gesprek zal hij bijvoorbeeld een nieuwe video uploaden waarin hij dramatisch zijn eigen graf graaft. ‘Want YouTube blijft mij neuken, en ik ben er klaar mee.’ Zijn Dee Liegt…-video heeft net een 18+-label gekregen en dat is nogal vervelend voor iemand die vooral op pubers mikt. ‘Het enige wat ik vandaag nog kan, is speelgoed reviewen, een neppersoonlijkheid aannemen en bullshit verkopen.’

Ook Acid verloor recent nog enkele weken de controle over zijn kanaal, na twee opeenvolgende strikes – YouTube-strafpunten, zeg maar. Intussen kan hij weer uploaden, maar zijn video’s worden nog steeds zonder advertenties afgespeeld. ‘Hij ligt nu blijkbaar in dezelfde schuif als ik’, zegt Aghassaiy. ‘Ik kan morgen een video maken waarin ik met puppy’s ravot, en nog wordt die automatisch demonetized. Als ik hun dan vraag om die beslissing te herbekijken, krijg ik drie dagen later wel een bericht dat mijn video wél advertentievriendelijk is, maar dan heeft iedereen die uiteraard al bekeken en kan ik er niks meer aan verdienen. Het systeem is broke, man. Op die manier verschijn je bovendien ook niet langer in belangrijke lijstjes, want YouTube pusht enkel de video’s waaraan het kan verdienen.

Enig idee wat je gedaan hebt om in die schuif te belanden?

Aghassaiy: Er zit geen logica achter. Echt, ik denk dat ik het Europese strikerecord heb. Ik heb er ondertussen zestien verzameld.

Na vier strikes verdwijnt een kanaal toch voorgoed?

Aghassaiy: Een strike wordt ook weer geschrapt na drie maanden. Het is dus constant balanceren op een slappe koord. Soms zet ik al mijn video’s een tijdje privé, zodat niemand die kan rapporteren. Nogal wat kinderen maken er een spelletje van om kanalen te flaggen, maar als YouTube genoeg van die meldingen krijgt, gooien ze er meteen een strike tegenaan en mag je het weer proberen op te lossen. Proberen, want contact opnemen met YouTube is vrijwel onmogelijk tenzij je meer dan een miljoen subs hebt. Ik moet dus gewoon ondergaan dat mensen fokken met mijn broodwinning en hopen dat niemand mijn kanaal, mijn video’s en in essentie mijn hele leven definitief van me afneemt.

Toffe job.

Aghassaiy: Ik heb niets anders. In januari was ik lekker bezig, maar na twee strikes op korte tijd ben ik er wekenlang mee gestopt. Uit pure schrik. Ik kan het risico niet lopen: als ik mijn kanaal kwijt ben, ben ik alles kwijt, hè. De enige zekerheid op YouTube is dat je om de zoveel tijd genaaid wordt. Het is je reinste Russische roulette.

Verfrissend wel, een printjournalist die een youtuber moed moet inspreken over de toekomst van zijn medium.

Aghassaiy: De dag dat er een andere performante streamingsite opduikt die dezelfde tegencultuur belichaamt als YouTube vroeger, stap ik meteen over. Ik neem aan dat dat maar een kwestie van tijd is: Twitch heeft zich lang onaantastbaar gewaand, maar kijk, Ninja (een van de grootste gamestreamers, nvdr.) is nu ook overgelopen naar concurrent Mixer. Op termijn kan YouTube niet anders dan een soort peutertuin worden, waar iedereen netjes binnen de lijnen van Google kleurt.

Tot slot: enig idee hoe ons medialandschap er over tien jaar zal uitzien?

Aghassaiy: In 2029 vind je tv’s enkel nog in rusthuizen en is YouTube een peutertuin geworden vol unboxing video’s en Paw Patrol-filmpjes, terwijl alle ‘rebelse’ content naar een ander platform is verhuisd. Maar dan zonder mij. Ik doe dit maximaal nog tot mijn dertigste. Anders wordt het een beetje vreemd, niet? Tegen die tijd hoop ik ergens een echte job als editor te ritselen, zodat ik vooral niet zelf meer in de spotlight hoef te staan.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Rayan ‘UnaGize’ Aghassaiy

Naam Rayan ‘UnaGize’ Aghassaiy

Geboren in 1998 in Bonheiden. Opgegroeid in Mechelen.

Doetzijn ding als tweede grootste youtuber van Vlaanderen.

Bekendvan zijn YouTubekanaal UnaGize en zijn rol in de online reeks Instaverliefd

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content