Koen van den Broek: Out of Place
John C. Welchman neemt je op sleeptouw door het oeuvre van Koen van den Broek, de Belgische kunstenaar die beton kan doen huilen.
Snelwegen. Borduren. Gebarsten stoepranden. Een kluwen aan viaducten. Nog stoepranden. Een brug. Een autowrak, zinderend in de woestijnhitte. Grillige schaduwen. Voetpaden. Nog schaduwen. De Twin Towers. Olie op asfalt. Verkruimeld beton. Een vaal verkeersbord. En einders, veel verre einders – horizonten met daarachter, misschien, de belofte van een droom, van een eindbestemming.
Maar geen mensen. Niemand om de Amerikaanse droom mee te dromen, niemand om al die highways mee af te rijden. Nee, in het oeuvre van Koen van den Broek zal je weinig mensen tegenkomen. Hier en daar, schoorvoetend, een paar benen, schoenen die vooral op het voetpad staan. Van den Broek is een straatschilder, zijn imposante oliedoeken met desolate stedelijke taferelen weten steevast te ontroeren.
Wie geen zin heeft om in musea te wenen, kan thuis Out of Place op de schoot nemen. Daarin neemt de Amerikaanse kunstcriticus John C. Welchman je mee op een roadtrip van een kloeke 500 pagina’s. Welchman beschrijft waar nodig de carrière en schildermethode van Koen van den Broek, maar focust vooral op de beeldtaal van het Belgische wonderkind door werken van Raveel en Spilliaert naast ondertussen iconische doeken als Broken Yellow Border en Viaduct te plaatsen.
Zoals dat hoort voor een essayist, strooit Welchman kwistig met slimme namen – ja, Derrida en Deleuze hebben veel zinnige dingen gezegd – maar het zijn toch zijn beeldkeuzes die indruk maken. In één oogopslag merk je Van den Broeks filmische kracht en dit naslagwerk bewijst pagina na pagina de grootsheid van zijn talent. Verplicht koffietafelmateriaal dus, maar vergeet vooral niet te bladeren, want het is net de kijker die hardnekkig moet blijven dromen van de horizon.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
