Canvas zendt op vrijdagavond (21.45) ‘Ka-Boom!’ uit, de redelijk compromisloze zaalshow van Alex Agnew. Mocht de komiek een politicus zijn, welk extremisme zou hij dan aanhangen?

Moet iedereen burgerrechten krijgen, of zou je die eigenlijk moeten verdienen?

Doe toch maar voor iedereen dezelfde rechten. Hoe fout je ook bent, er moeten minstens enkele basisrechten gerespecteerd blijven. In theorie is het wel mooi, dat je jouw rechten zou moeten verdienen. Maar dan rijzen meteen de nodige vragen: ‘Wie ben jij om te beslissen wie recht heeft op wat? Wat moet je doen, of welke vrijheden moet je laten voor die rechten?’ En je kan er donder op zeggen dat zij die de rechten uitdelen er ongetwijfeld het meest misbruik van zullen maken.

Wordt ons leven te veel door de economie bepaald?

Mijn eerste reactie zou ‘ja’ zijn, maar dan hang ik de hypocriet uit. Ik ben een even grote consument als de meeste andere mensen. En ik prijs me wel eens gelukkig dat ik hier lekker in het goeie, westerse gedeelte van de wereld woon – ook al heeft er ongetwijfeld iemand aan de andere kant van de wereld voor een frank per jaar mijn cd’tjes geperst. Waar misère is, valt helaas nog altijd poen te verdienen. Ik sta wel wantrouwig tegenover geld, maar het enige alternatief is gaan leven zoals de Planckaerts. En dat zie ik niet meteen zitten.

Je mag een wapen uitkiezen: een hamer, geld, een riek of een geweer. Wat wordt het?

Als rationele mens zou ik voor het geld gaan, want daar win je altijd mee. Als iemand je aanvalt met een hamer, riek of geweer moet je er alleen geld tegenaan gooien om z’n wapen te kopen en hem er dan mee te grazen te nemen. Geld betekent invloed, en dat is toch wel het machtigste wapen. Een hamer is natuurlijk poëtischer; met zo’n ding in je handen zie je er meteen een krijger uit – een beetje zoals de dondergod Thor. En met een hamer knap je ook zelf de klus op, terwijl je met geld je verantwoordelijkheid ontloopt.

Je mag nog eens kiezen: werken tot in het oneindige, totale chaos of oorlog?

Ja jong, da’s als kiezen tussen een stamp in uw ballen of in de knie geschoten worden. Oorlog is iets waaraan ik enkel uit zelfbehoud zou meedoen. Als ik het positief bekijk, heeft werken tot in de oneindigheid nog iets constructiefs. Eigenlijk is de mensheid an sich a work in progress: er valt nog heel wat te verbeteren, en het ware Utopia zullen we toch nooit bereiken. Sisyfusarbeid dus! Van het genre waarin arme stakkers al het vuile werk mogen doen! (blaast) Doe mij dan toch maar absolute chaos: laat alles maar eens in duigen vallen zodat we van nul moeten beginnen. De wereld zou opgelucht ademhalen.

Hou jij van mensen, en houden zij van jou?

Tja, people suck. Als komiek ben ik nu eenmaal een cynicus die zich de hele tijd loopt te ergeren aan alle mensen. Tachtig procent van mijn werk komt neer op de bedenking dat we toch allemaal een ongelooflijke bende debielen zijn. Anderzijds denk ik wel dat er mensen van mij houden, al twijfel ik altijd aan de onvoorwaardelijkheid van liefde. Zoiets verwacht je van je ouders, maar hoeveel mensen leven niet in ruzie met hun familie?

Deze duidelijk Amerikaanse test brengt jouw onder bij het extremisme dat socialisme heet. Kun je je daarin vinden?

Ik had eigenlijk wel schrik om er bijzonder slecht uit te komen, als een fascist bijvoorbeeld. Ik moet toegeven dat ik in mijn shows graag flirt met extreemrechts, dat gedachtegoed is echt een bron van humor. Er is geen extremisme dat het zichzelf zo gemakkelijk maakt, je moet er het minst bij nadenken. Alles buiten jezelf is slecht, zonder dat er een uitleg voor nodig is. En altijd ligt direct een oplossing voor de hand, al moet je er de andere helft van de wereld voor ontmenselijken. Nee, ik vind dat je, hoeveel mogelijkheden er ook zijn, zo veel mogelijk moet vermijden op andermans rug verder te geraken in het leven. l

DOOR HANS VAN GOETHEM

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content