Stand-upcomedian Xander De Rycke sakkert en zapt.
Vier redenen om uw kot uit te komen.
2 – 8/12
Ik weet niet precies in welk kamp ik me bevind waar het Astrid Coppens betreft. Haar programma’s heb ik nooit echt gevolgd. Wel heb ik haar ontmoet bij de opnames van Een laatste groet, maar daar kwam geen amazing of pussymobile aan te pas. Veeleer betoonde ze zich toen een verlegen vrouw. Dat alles heeft me er niet van weerhouden om haast hoorbaar met de ogen te rollen toen ik de aankondiging van Verborgen verlangen zag, de eerste film in Vlaanderen met Astrid in de hoofdrol. De trailer alleen al werkte meer op mijn darmen dan eender welke obscure pitabar.
Vorige week kwam dan het nieuws dat Verborgen verlangen geen publiek trekt: nog maar 12.500 bezoekers, van wie wellicht maar een derde effectief een ticket gekocht had. De distributeur reageerde beteuterd: ‘We gingen ervan uit dat een film met een celebrity als Astrid garant zou staan voor een grote opkomst, maar dat blijkt dus niet zo te zijn.’ Bij het lezen van die zin heb ik even door het raam naar een passant moeten roepen om te weten wie de huidige Amerikaanse president is. Gewoon om te dubbelchecken of het wel degelijk 2017 is. Ik wil heel hard roepen ‘Told you so’ en ‘En wat hebben we geleerd vandaag?’ maar het is blijkbaar nog te vroeg. De les is nog niet geleerd. Eerder was er al de flop van de Romeo’s-film, volgend jaar volgt nog eentje met Baba Yega.
Zulke films worden niet gemaakt vanwege het geweldige script of een dito visie maar omdat de gezichten ervan veel Instagramvolgers hebben of veel merchandise verkopen. Stel u voor dat al die mensen ook een bioscoopkaartje kopen!
Het wordt voor ons cinefielen nog even doorbijten. Tot na die Ian Thomas-film waarin ze op zoek gaan naar de Amerikaanse doorbraak die ze al vijf jaar beloven.
Weekwijzer
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
