Pedro Almodóvar breidt zijn getroebleerdevrouwencataloog uit met Julieta, een mooie maar weinig verrassende mix van melodrama en zuiderse noir.
Dat de Spaanse regisseur Pedro Almodóvar, wiens naam enkele weken geleden verrassend opdook in de fameuze Panama Papers, ingenieuze constructies kan opzetten, blijkt gelukkig niet alleen uit zijn belastingaangiftes. Ook in het beeldend vertellen van complexe verhalen over liefde, leed en alles daartussenin wist de Man van La Mancha altijd al zijn mannetje te staan. En zelfs al liggen de hoogdagen van Todo sobre mi madre (1999), Hable con ella (2002) en Volver (2006) al een poosje achter hem, met zijn nieuwste langspeler, die in Cannes opnieuw meedingt naar de Gouden Palm, bewijst hij dat hij zijn kunstjes nog steeds niet heeft verleerd.
Ook dit keer trakteert Almodóvar op een breed uitgesmeerd melodrama, verpakt in een zuiders noirjasje en gedrapeerd rond het soort ‘vrouw op de rand’ waar hij in het verleden vaak Carmen Maura, Cecilia Roth of Penélope Cruz voor optrommelde. In Julieta is het Emma Suárez die de honneurs mag waarnemen als het titelpersonage, een Madrileense signora die twaalf jaar geleden plots alle contact verloor met haar inmiddels volwassen dochter Antía, een trauma dat ze nog steeds niet heeft verwerkt. Hoe de pijnlijke breuk precies tot stand kwam, waar en wanneer Antía destijds werd verwekt en wat er met haar vader is gebeurd, laat Almodóvar u ontdekken via lang uitgesponnen flashbacks, waardoor Julieta’s persoonlijke inquisitie tegelijk een langzame zelfontdekkingstocht wordt.
Daarvoor baseerde Almodóvar zich op drie dooreengehusselde verhalen van Alice Munro, wier The Lovely Bones lange tijd ook op zijn to-dolijstje stond, tot Peter Jackson ermee aan de haal ging. Verder voel je ook de schimmen van James M. Cain, Patricia Highsmith, Douglas Sirk en Alfred Hitchcock, vaste klanten in het universum van don Pedro, regelmatig om het hoekje loeren, terwijl huiscomponist Alberto Iglesias ook nu weer een fraaie, jazzy score aflevert die zelfs de meest larmoyante momenten een suspensevolle gloed geeft. Wie de getroebleerdevrouwencataloog van Almodóvar kent, zal een déja-vugevoel bezwaarlijk kunnen onderdrukken. Maar zelfs al speelt hij op routine en is het allemaal iets minder scherp en fris dan voorheen, stijl en metier heeft Almodóvar nog altijd. Dát, en een flink gespekt offshorespaarpotje.
JULIETA ***
Pedro Almodóvar met Emma Suárez, Adriana Ugarte, Rossy de Palma, Inma Cuesta
DAVE MESTDACH
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
