Nu de Underwoods eindelijk in het Oval Office zitten, kun je ook niet meer zomaar langslopen bij Kevin Spacey en Robin Wright, de acteurs die het presidentiële koppel gestalte geven in de serie House of Cards. Knack Focus mocht op audiëntie bij de televisionele president – en kort ook bij de first lady. ‘Mensen raken gedesillusioneerd door wat politici zeggen in het journaal, niet door een tv-serie.’

Kevin Spacey heeft het allemaal: twee Oscars, beste maatjes met Bill Clinton, directeur van het Londense Old Vic-theatergezelschap, én hoofdrolspeler in dé Amerikaanse hitserie van nu. Eén ding wensen we hem niet toe: dat er te veel Frank Underwood, zijn totaal onscrupuleuze hoofdpersonage uit House of Cards,in hem zou schuilen. ‘Ik ben een acteur, ik heb de luxe om te doen alsof’, klinkt het geruststellend. ‘En ik amuseer mij te pletter. Als ik na de werkuren het pak van Frank Underwood ophang, is het gedaan met spelen. Dan schud ik dat personage moeiteloos van mij af.’

Al kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat Spacey toch wel een klein beetje Frank Underwood is wanneer we hem ontmoeten in het Londense Corinthia Hotel. Net als Frank Underwood, de manipulatieve machtswellusteling die in de jungle van Washington, D.C. over lijken gaat – ‘ruthless pragmatism’, zo luidt ’s mans credo -, zit Spacey strak in het maatpak. Net als Frank Underwood kruist hij gedecideerd de vingers wanneer hij het woord neemt. En net als Frank Underwood etaleert hij het soort arrogantie waar zowel de aan alcohol verslaafde Congresleden in House of Cards als de jonge ambitieuze journalisten hier in Londen voor sidderen en beven. Spacey doet niet de minste moeite om El Sympatico uit te hangen, wel integendeel. Wordt de fictie realiteit, of speelt hij zijn rol gewoon nog meer uit? Spacey is bepaald vertrouwd met het theater, en heet het niet: all the world’s a stage? Het zal de hype omtrent de bekroonde Netflixserie er alvast niet minder op maken.

De eerste twee seizoenen draaiden om Underwoods rücksichtslose rise to power, in seizoen drie is hij president van de VS. En wat nu, Frank?

You are going down a road where I will and cannot follow you’, antwoordt Spacey stoïcijns wanneer een collega-journalist hem – een beetje vreemd, eigenlijk – vraagt naar wat een spoiler zou kunnen zijn voor de mensen die dat derde seizoen nog niet hebben gebingewatched (Netflix heeft eind vorige maand alle dertien afleveringen tegelijk beschikbaar gesteld). Ook vragen naar een mogelijk vierde seizoen, of naar de moraliteit van Frank Underwood, en of hij droevig zal zijn wanneer het doek voor Frank Underwood valt, ketst hij af. ‘Ik kan niet voorspellen wat ik zal denken. I’ll let you make that judgement.’

Maar wanneer er gepolst wordt naar zijn politieke overtuiging, raakt hij eindelijk een beetje op dreef: ‘Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik Democraat ben. Ik sympathiseer met president Obama. En ja, ik word daar soms op afgerekend. Dat gebeurt wel vaker, als je je voor deze of gene politicus uitspreekt, in Amerika en in de rest van de wereld. De helft van de wereldbevolking zal je haten, de andere helft zal je op handen dragen.’

Niet dat er veel om op handen te dragen is aan Frank Underwood. Tv-reeksen als Boss, Veep, Scandal of Homeland etaleerden al eerder een behoorlijk cynisch tot ronduit nihilistisch, apocalyptisch beeld van de politiek. Maar House of Cards gaat daarin nog een stapje verder. De serie is zo donker en duister, dat zelfs door de wol geverfde leden van het Amerikaanse Congres beschaamd wegkruipen wanneer de reeks ter sprake komt.

Voeden politieke thrillers zoals House of Cards geen eenzijdig negatief beeld van het politieke reilen en zeilen, een wereldbeeld waarin nagenoeg alle politici doortrapte schurken zijn?

KEVIN SPACEY: De échte reden waarom mensen gedesillusioneerd raken, is door wat die politici verkondigen in het journaal, niet door wat wij hen laten zeggen in een spannende fictieserie.

Mensen zien vaak parallellen tussen de actualiteit en de fictieve gebeurtenissen in House of Cards?

SPACEY: Die zijn er nochtans niet. Ik heb mijn personage op niemand gebaseerd. Het is mijn job als acteur om de schrijvers te dienen. En dat probeer ik zo goed mogelijk te doen.

Je kunt toch moeilijk ontkennen dat de gelijkenissen vaak treffend zijn? De Russische president, duidelijk geënt op Vladimir Poetin, krijgt bijvoorbeeld een belangrijke rol, en zelfs Pussy Riot heeft een cameo.

SPACEY: We discussiëren ruim op voorhand over de verhaallijnen en waar die naartoe zullen gaan. Drie of vier maanden later, wanneer alles gefilmd is, gebeurt er iets op het wereldtoneel dat erg veel gelijkenissen vertoont met wat we hebben laten zien in de reeks. En dan zeggen wij tegen elkaar: ‘Kijk, dit is het moment waarop mensen elkaar wijsmaken dat we dit van de voorpagina’s geplukt hebben.’ Terwijl het in de realiteit net omgekeerd is. Onze showrunner heeft een goed beeld van hoe het er in de wereld toegaat, en we proberen een parallel universum te maken dat geloofwaardig is en steek houdt. Je kunt daar zoveel conclusies uit trekken als je wilt. That’s up to you.

Je wordt wel vaker gespot in het gezelschap van politici, ook buiten de set van House of Cards. Heb je de indruk dat ze nu voorzichtiger zijn met hun uitspraken in jouw bijzijn?

SPACEY: Nee. Het is ook niet zo dat ik met hen de kroeg in duik. Ik heb maar één heel goede buddy, en dat is president Clinton. En ik geloof dat hij een grote fan is van de serie. Wat ik wel fascinerend vind, is hoe uiteenlopend de reacties zijn die ik soms uit de politieke wereld krijg: ‘Het cynisme van House of Cards komt totáál niet overeen met de werkelijkheid’, of net ‘Nog nooit heb ik zo’n realistische weergave van de Amerikaanse politiek gezien’. Er valt, kortom, geen touw aan vast te knopen. (grijnst)

Frank Underwood lijkt in dit seizoen een zekere kwetsbaarheid te etaleren: we zien hem zelfs in huilen uitbarsten.

SPACEY: Tja. Veel mensen classificeren hem als een empathieloze bruut, terwijl hij ook maar gewoon een mens is. Het is voor mij wel interessant om dat te spelen, en te zien hoe de kijkers daarop zullen reageren. Er is nog veel wat ik van hem moet leren. En kijk, dat maakt allemaal deel uit van de fun: kijken en beslissen welke lagen we nog allemaal aan het personage kunnen toevoegen.

Hoe doortrapt Frank ook is, je blijft als kijker wel met hem sympathiseren.

SPACEY: Volledig te danken aan de shakespereaanse kwaliteit van de reeks. Al bij de Grieken, al in de hoogdagen van Shakespeare zijn mensen uitermate gefascineerd door de machinaties en de machtsspelletjes in de politieke arena. Kijk naar hoe Michael Dobbs (die in 1989 de politieke thriller House of Cards schreef, nvdr.) Shakespeares Richard III adapteert. Dat soort verhalen zijn de perfecte voedingsbodem voor geweldig drama. De afgelopen vijftien jaar zijn we op televisie trouwens getrakteerd op een aantal niet minder dan briljante antihelden, van Tony Soprano tot Walter White. Zij hebben voor ons het pad geplaveid.

SPACEY IS DUIDELIJK APETROTS OP ZIJN vertolking in House of Cards. Hij stuurde zelfs een brief naar Woody Allen, waarin hij de cineast aanbeveelt de hele reeks te bingewatchen. Enig probleem: Allen is niet bepaald happig op nieuwe media en technologie. Dus deed hij er een Netflixabonnement bovenop. ‘Omdat ik Woody Allen al zo lang bewonder, en hij me nog nooit gevraagd heeft. Misschien kent hij mijn werk niet zo goed.’

Vreemd toch. Spacey heeft geacteerd in L.A. Confidential (1997), Glengarry Glen Ross (1992), The Usual Suspects (1995) en American Beauty (1999), en voor die laatste twee won hij een Oscar. Niet bepaald low profile, toch? ‘Elf jaar geleden ben ik verhuisd naar Londen’, legt Spacey uit. ‘Voor Hollywood is out of sight ook out of mind. Ik kreeg niet zo veel aanbiedingen meer, omdat ik me volledig op het Londense Old Vic Theatre had gestort. Af en toe moet je je voor iemands voeten werpen, om hen eraan te herinneren dat je nog bestáát. Dus ik ga nu brieven schrijven naar alle regisseurs die ik bewonder.’

HOUSE OF CARDS – SEIZOEN 3

Nu op Netflix.

DOOR ANDREAS ILEGEMS

Kevin Spacey ‘IK SYMPATHISEER MET PRESIDENT OBAMA. EN JA, IK WORD DAAR SOMS OP AFGEREKEND.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content