De populairste tv-dokter ter wereld bergt binnenkort voorgoed zijn stethoscoop op. Het wordt een afscheid met gemengde gevoelens.

E verybody Dies. Zo heet de aflevering waarin Gregory House vaarwel zegt aan zijn fans en die op 21 mei uitgezonden wordt in de Verenigde Staten en enkele weken later ook bij ons. Of dat een tip is over hoe de doktersserie zal aflopen – met een uitbraak van uiterst dodelijke lupus in het Princeton-Plainsboro Teaching Hospital? – durven we niet te zeggen, maar het is in ieder geval wel een verwijzing naar Everybody Lies, de titel van de aflevering uit de herfst van 2005 waarmee alles begon.

Toen House, de serie én de dokter, zeven jaar geleden hun intrede maakten, zorgden ze voor waarlijk opwindende televisie. Niet dat de reeks echt origineel was. Het concept is afgekeken van CSI en consorten, alleen is de rol van potentiële moordenaars hier weggelegd voor exotische virussen en bacteriën. Het hoofdper- sonage is dan weer een variant op de zogenaamde ‘rogue cop’, de ongehoorzame agent die volgens zijn eigen regels leeft en zijn eigen methodes heeft, tot wanhoop van zijn oversten, die hem niet kunnen straffen omdat hij altijd resultaten boekt. Dankzij de spitante dialogen (‘Isn’t treating patients why we became doctors?’ ‘No, treating illnesses is why we became doctors. Treating patients is what makes most doctors miserable.’), de bizarre cases die allerlei morele vragen opwierpen (Mag je één baby laten sterven om tien baby’s te redden?) en een hoofdrolspeler (Hugh Laurie) die er duidelijk plezier in had een messcherpe misantroop te spelen, werd House M.D. een van de meest verslavende series op de planeet.

Het is bij het bekijken van de afleveringen van de afgelopen maanden moeilijk om je de opwinding van een paar jaar geleden nog voor de geest te halen. De ‘misdaadverhalen’ over de zoektocht naar een vreemde ziekte zijn bijzonder voorspelbaar geworden, House zelf heeft ondertussen al in een psychiatrische instelling én in de gevangenis gezeten en Laurie lijkt te acteren met zijn salaris in gedachten. Wat wellicht ook enigszins zo zal zijn, aangezien hij er al eerder mee wilde stoppen. Eigenlijk heeft House M.D. veel trekjes gekregen van een van de patiënten uit de serie, zo vlak voor het einde van een aflevering: iemand waar alle mogelijke geneesmiddelen al eens op zijn uitgeprobeerd en die enkel nog in leven is door de therapeutische hardnekkigheid van de dokters. Of in dit geval de tv-bonzen, die een uiterst winstgevende serie – House M.D. is al enige jaren op rij de populairste reeks op de planeet – liever nog enkele jaren lieten doorlopen in plaats van ze op een creatief hoogtepunt te laten stoppen.

Al moeten we toegeven dat het, zeker voor een reeks met zo’n afgelijnd concept, heel lang heeft geduurd voor de neergang echt begonnen is. Vooral de twee laatste seizoenen zijn er te veel aan geweest, terwijl de zes die eraan zijn voorafgegaan wel hun mindere momenten hadden, maar door de bank genomen goed tot uitstekend waren. En dat is toch geen geringe prestatie. Om even te vergelijken: het personage van Gregory House, met zijn briljante analytische vermogen, zijn cynische kijk op het leven en zijn drugsverslaving, is losjes gebaseerd op Sherlock Holmes. Dat valt des te meer op als je kijkt naar Sherlock, de recente Britse serie naar de verhalen van sir Arthur Conan Doyle, waarin de detective een even radde tong heeft als House en Watson evenveel geduld als Wilson. Welnu, Sherlock is eveneens bijzonder sterk, alleen zijn er nog maar zes afleveringen van gemaakt. Rekening houdend met het feit dat die dubbel zo lang duren als een aflevering van House M.D., kun je zeggen dat als de Britten voor de Amerikaanse tv zouden werken, ze nu ongeveer halverwege hun eerste seizoen zouden zitten, en dringend over de resterende scenario’s moeten brainstormen.

Kortom, afscheid nemen van House M.D. zal ons niet echt zwaar vallen, maar we zullen er wel altijd met veel genoegen aan terugdenken. En eerlijk gezegd kijken we ook met vertrouwen uit naar de finale: Everybody Dies is geschreven door David Shore, bedenker van de reeks en de man die Everybody Lies én een hoop andere sterke House-afleveringen heeft neergepend. Wie weet: misschien kan Shore zelf even House worden, de wonderdokter die vlak voor het einde zijn patiënt weer helemaal gezond maakt.

DOOR STEFAAN WERBROUCK