De meest succesvolle sitcom van de voorbije tien jaar. Kijkcijfers waar Friends in zijn hoogdagen content mee was geweest. Een jongste seizoen waarvan 86 miljoen Amerikanen minstens zes minuten zagen. Bij de start van het zevende seizoen op 2BE dient het nog eens onderstreept te worden: de cijfers van The Big Bang Theory zijn ronduit verbluffend. Alleen: waarom dan hebt u geen idee wie Kunal Nayyar is?
‘Op de vooruitgang van de wetenschap!’
‘En op de zieken en stervenden die dat mogelijk maken!’
24,16 miljoen Amerikanen keken eind september vorig jaar naar The Hofstadter Insufficiency, de eerste aflevering van het zevende seizoen van The Big Bang Theory. De daarbij aansluitende tweede episode – standaardprocedure bij seizoensdebuten in de VS – lokte 26,14 miljoen kijkers, een absoluut record voor de reeks. In de huidige tv-wereld van multiscreen-digital-streaming uitgesteld kijken mag u dat op zijn zachtst uitgedrukt indrukwekkende cijfers noemen. Meer dan 26 miljoen kijkers: dat zijn ratings waar Friends in zijn hoogdagen meer dan tevreden mee zou zijn. Bepaald verbluffend, zeker omdat ze seizoen na seizoen omhoog blijven gaan.
Of zoals Sheldon het zou verwoorden: ‘Bazinga!’
Wat? Zegt u niks, ‘Bazinga!’?
Waarmee meteen ook de vraag beantwoord is of The Big Bang Theory het nieuwe Friends is: neen. Het is namelijk betrekkelijk normaal dat u niet weet wat de catchphrase van Sheldon is. Kunt u van Friends tien jaar later nog altijd de voor- en achternamen van de zes hoofdpersonages en hun acteurs geven, dan zijn we al onder de indruk als u bij The Big Bang Theory verder raakt dan ‘Sheldon’, ‘Leonard’, ‘Penny’ en ‘Dingske. Allez. Taj? Raj! Juist ja.’ Kunt u de volledige tekst van The Rembrandts’ I’ll Be There for You nog woord voor woord herhalen – en de drum fills mee roffelen – dan is de kans niet onbestaande dat u de begintune van The Big Bang Theory niet zou herkennen.
Rare begintune ook wel, dat moet gezegd.
Johnny Galecki, Leonard in de reeks, is in Bree geboren. Bree, Limburg. Je zou denken dat je dat zou weten. Dat de hoofdrolspeler van Amerika’s succesvolste sitcom in foekin’ Bree geboren is.
Niet dus.
Ons punt: The Big Bang Theory lééft niet.
Het zegt veel over de staat van de sitcom anno 2014. Veruit de meest bekeken humorreeks van het moment – Modern Family, tweedst, moet het met ruim tien miljoen kijkers minder stellen – heeft na zeven seizoenen nog nauwelijks enige popculturele impact gemaakt.
Het is wat in een op dit eigenste moment door ons verzonnen vakterm ‘NCIS-blindheid’ heet. Wij verduidelijken: NCIS: Los Angeles is min of meer de best bekeken Amerikaanse reeks van het moment, maar niemand heeft het er ooit over. Heeft iedereen het wel over: Game of Thrones, dat op zijn allerbeste avonden net iets minder kijkers haalt dan een herhaling van NCIS. Hebben we het ook over: Girls, Mad Men, House of Cards en True Detective, die samen minder dan de helft scoren van NCIS: Los Angeles. De finale van Breaking Bad? Idem dito: de helft van een gemiddelde NCIS-aflevering. De programma’s die leven, betweet worden, de critici tot joligheid stemmen en na elke aflevering op de blogs ontleed worden, zijn niet degene met de meeste kijkers. Merk op: tv wordt nog altijd vooral op tv gekeken, maar de impact ervan wordt wel door het internet bepaald.
Een fenomeen dat zich ook in de sitcomwereld voordoet. Modern Family kreeg wat aandacht omdat er een homokoppel in zat. How I Met Your Mother kreeg enige pers omdat het seizoen na seizoen slechter werd – met als toppunt de sof van een finale. En er is wel eens een stuk gewijd aan de vraag of er meer mensen kernfysica gingen studeren door The Big Bang Theory. Maar het zijn de sitcoms-met-een-voorvoegsel die met de aandacht gaan lopen. Een metasitcom als Arrested Development, een indiesitcom als New Girl of een hipstersitcom als Girls: dát is waar het lijkt te gebeuren.
De tijd dat de mainstreamsitcom impact had op de popcultuur is voorbij. Én de kijkers lokken én het genre vernieuwen, dat blijkt maar moeilijk te lukken, getuige de eindeloze reeks sitcoms die de voorbije drie jaar in de VS werden geannuleerd. Friends, om de laatste grote vernieuwer te noemen, haalde als eerste situational comedy de centrale sofa uit het gezin en plaatste hem in de gedeelde flat – en koffiebar – van een reeks twentysomethings in een metropool. Hoezeer de humor ondertussen ook gemeengoed is geworden, dat was wel een fatsoenlijk statement, waarmee de reeks zich inschreef in een rijke traditie van sitcoms als weerspiegeling van de veranderende samenleving. The Big Bang Theory is op zich niets meer dan een kleine aanvulling daarop. Een hoop vrienden, twee flats tegenover elkaar, een zullen-ze-of-zullen-ze-nietkoppel: au fond is The Big Bang Theory niets meer dan Friends met vier Ross Gellers en één Rachel Green.
En dat werkt: 86 miljoen Amerikanen keken het voorbije seizoen minstens zes minuten naar The Big Bang Theory. U moet niet mee zijn om een van de 4,3 grappen per minuut mee te hebben. Het is iets wat u al kent. Alleen is dat ook waarom het moeilijk is om enthousiast te zijn over de reeks: het is een veilige, makkelijke reeks waar u wel even bij blijft hangen tijdens het zappen.
Er is al wel wat geschreven over de dood van de sitcom. Als The Big Bang Theory – dat nog minstens drie seizoenen te gaan heeft – één ding bewijst, is het dat die grafrede enigszins voorbarig was. Maar de tijd dat de mainstreamsitcom nog een cultuurfenomeen was, lijkt wel achter ons te liggen.
Bree: je zou toch echt denken dat iemand u dat al verteld had.
THE BIG BANG THEORY – SEIZOEN 7
Maandag 19/5, 20.10 – 2BE
DOOR GEERT ZAGERS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
