Een vleug Leone, een scheut Riefenstahl en een streep Lubitsch.Of hoe ook Inglourious Basterds een typisch Tarantineske mix vanfilmreferenties bevat. U weze gewaarschuwd voor:

Sergio Leone

Once upon a time in Nazi-occupied France‘. Met die mededeling begint Tarantino zijn postmoderne oorlogsfabel en ook elders wordt er richting Once Upon a Time in the West– én Once Upon a Time in America-maestro Sergio Leone geknipoogd. Denk aan de melange van bezwerende close-ups en totaalopnames, de in Cinemascope gedraaide proloog én de muziekfragmenten van Ennio Morricone. Leone’s huiscomponist zou oorspronkelijk een originele soundtrack schrijven, maar haakte toch nog af. Tarantino bezigde dan maar zijn gebruikelijke jukeboxtechniek en selecteerde stukken uit scores van Morricone voor spaghettiwesternregisseurs als Sergio Corbucci en Duccio Tessari.

Edwige Fenech

Komiek Mike Meyers duikt heel even op als de Britse kolonel Ed Fenech. Die naam refeert aan de Italiaanse, allesbehalve naaktschuwe cultactrice uit talloze giallothrillers en sekskomedies uit de seventies. Fenech maakte in 2007 trouwens een eenmalige comeback in Hostel: Part II geregisseerd door Eli Roth en geproduceerd door Tarantino.

Clark Gable

Brad Pitts personage mag dan Aldo Raine heten – een verwijzing naar de cultacteur en WOII-veteraan Aldo Ray – , de chronisch grijnzende opper-Basterd is wel degelijk gemodelleerd naar Clark Gable, het Hollywoodicoon van de forties met snor en brillantinekapsel.

Leni Riefenstahl

Expliciete verwijzingen naar het werk vanHitlers favoriete propagandafilmster – denk: Triumph des Willens en Olympia – zijn er niet,al is haar invloed wel merkbaar in bepaalde camerastandpunten én in de getoondefragmenten uit Nation’s Pride, de Duitse propagandafilm die voor Hitler en co wordt gescreend. Die film-in-de-film werd trouwens niet door Tarantinoingeblikt, maar door buddy Eli Roth, die ook The Bear Jew vertolkt, de meest gevreesde aller Basterds.

George Sanders

De acteur die model stond voor de Britse luitenant Archie Hicox (Michael Fassbender) is Oscarwinnaar George Sanders. Die werd in de jaren 40 en 50 vaak als de gladde, aristocratischeBrit gecast en werd vooral bekend dankzij Rebecca, All About Eve, Viaggio in Italia en Village of the Damned.

Audie Murphy

Daniel Brühl speelt Fredrick Zoller, een jonge Duitse soldaat die door Goebbels tot steracteur wordt gebombardeerd en de troepen mag inspireren als heroïsche leading man van Nation’s Pride. Tarantino haalde de mosterd bij de Amerikaan Audie Murphy, een van de meest gedecoreerde oorlogshelden uit WOII die later Hollywoodacteur werd en onder meer de hoofdrol speelde in To Hell and Back, een autobiografisch relaas van Murphy’s oorlogsbelevenissen.

Sam Fuller

De tough guy-regisseur van magistrale B-films als Pickup on South Street en Shock Corridor vocht zelf aan het front, maakte de landing in Normandië mee en legde die herinneringen vast in zijn magnum opus The Big Red One. Niet alleen de Basterds verwijzen naar Fuller en zijn oorlogskameraden, ook het groteske machismo en de viriele beeldregie ogen bij vlagen behoorlijk Fulleresk. Invloeden uit dezelfde lijn zijn oorlogsklassiekers als The Dirty Dozen van Robert Aldrich en de Brian G. Huttons Kelly’s Heroes en Where Eagles Dare.

Enzo G. Castellari Quel maledetto treno blindato

De Italiaanse B-filmer Castellari maakte spaghettiwesterns als Keoma, misdaadfilms als High Crimes en de gewraakte Jaws-ripoff Great White en toonde daarbij vooral een flair voor geweldballetten in slow motion. Zijn bekendste oorlogsfilm is Quel maledetto treno blindato uit 1978, die in het Engels werd vertaald als Inglorious Bastards. In dit lowbudgetavontuur raken vijf stoere en veroordeelde GI’s betrokken bij een geheime missie om een nieuw prototype van een Duitse V2-raket te jatten. Hoewel Tarantino’s versie zeker geen remake is, leende hij zowel de pitch, als de exploitationachtige insteek en de titel van Castellari’s macaronicombatfilm die als dank een cameo kreeg.

Brigitte Helm

Bridget von Hammersmark heet het composietpersonage dat Diane Kruger neerzet, de blonde ster van de nazicinema die echter stiekem voor de geallieerden werkt. Haar voornaam verwijst naar Brigitte Helm, de leading lady uit Fritz Langs Metropolis en andere UFA-klassiekers die uit afschuw voor de nazi’s in 1936 naar Zwitserland emigreerde. Andere karakteristieken voor Von Hammersmark haaldeTarantino bij Marlene Dietrich en Hildegard Knef, die twee andere Duitse diva’s die de oversteek richting Hollywood maakten.

Ernst Lubitsch To be or Not to Be

Hoewel de mix van brutaal realisme en ‘Allo ‘Allo!-achtige camp bij vlagen nogal ongepast oogt – zelfs naar Tarantino’s normen – is dit lang niet de eerste Hollywoodfilm die een komische kijk werpt op de Jodenvervolging. Zo haalde Tarantino zijn inspiratie voor de satirische dialogen en de jolige nachtclubscènes onder meer bij Ernst Lubitsch’ sublieme klassieker To Be or Not to Be uit 1942, een komedie over Poolse acteurs die zich als nazi’s voordoen om aan het getto te ontsnappen.

Claude Chabrol – Le sang des autres

De Franse verzetsklassieker L’armée des ombres van Jean-Pierre Melville heeft Tarantino nooit gezien, maar Le sang des autres van Claude Chabrol – naar de roman van Simone de Beauvoir – zeker wel. De invloed is merkbaar in de bijna 30 minuten durende nachtclubscène waarin enkele Duitssprekende Basterds en Britse geheim agenten een rendez-vous hebben met filmster Brigitte von Hammersmark.Inglourious Basterds

Vanaf 19/8 in de bioscoop.

Voor bespreking zie p. 31

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content