Kopen we binnen vijf jaar nog altijd dvd’s of Blu-rays? Gaan we dan nog steeds naar de bioscoop? Of bestellen we alles via de rode of blauwe knop? Knack Focus barricadeerde de voordeur, plantte een kom popcorn op de salontafel, en beoordeelde het digitale filmaanbod voor de huiskamer.
Een paar weken geleden trokken de bioscopen nog maar eens aan de alarmbel, nadat bekend raakte dat filmmaatschappijen als Warner Bros. erover nadenken om hun films dertig tot zestig dagen na de bioscooprelease al beschikbaar te maken via Video On Demand (VOD). Nog maar eens, jawel, want in het voorjaar was er al heisa ontstaan over Disney’s besluit om Alice in Wonderland minder dan drie maanden na de bioscooprelease al op dvd uit te brengen. Bioscopen, zo toeterden de uitbaters, zouden failliet gaan als Disney voet bij stuk hield, reden waarom ze de prent boycotten. Omdat Disney van geen wijken wilde weten, bonden de bioscopen uiteindelijk in, en kijk: Alice in Wonderland werd de op één na succesvolste film van het jaar; enkel Toy Story 3 deed nét iets beter.
Case closed? Neen! Het nieuws over Warners experiment had nog niet goed en wel de krant gehaald of de bioscopen stonden alwéér aan de klaagmuur . Of dat gerechtvaardigd is, valt voorlopig sterk te betwijfelen. Met zijn zogenaamde premiumprijs van gemiddeld twintig euro om een film één keer te bekijken, mikt Warner duidelijk op gezinnen voor wie een bioscoopbezoek (papa, mama, twee kinderen, vier tickets, evenveel drankjes, twee supersized dozen popcorn) in de regel te duur uitvalt. De doorsnee bioscoopbezoeker zal er dat geld niet aan uitgeven. Los daarvan: als bioscopen geloven dat drie tot vier maanden exclusiviteit hun enige verkoopargument is, dan kunnen ze inderdaad maar beter de boeken sluiten. Dié strijd zullen ze in dit digitale tijdperk toch niet winnen; hooguit kunnen ze die wat rekken.
Hoelang ze dat nog kunnen doen, hangt in grote mate af van de filmmaatschappijen, en van bedrijven als Telenet, Belgacom en zelfs Sony Playstation, dat sinds kort toelaat om films via zijn spelconsole te ‘huren’. Ook Apple doet dat al met iTunes, maar nog niet in België. En dan zijn er uiteraard de wilde plannen van onder meer Google en Amazon om zich als online videotheek te ontpoppen. Op termijn betekenen ze onvermijdelijk de doodsteek voor dvd, Blu-ray of om het even welke fysieke drager. Maar wat kan een beetje (veel) cinefiel vandaag al digitaal de huiskamer binnenloodsen? We namen een avond lang de proef op de som.
19:35 A LA CARTE
Beginnen doen we met de TV-theek van Telenet, met onder meer ‘TV’, ‘Passion’ en ‘Films & Series’ à la carte. In die laatste categorie stoten we op een top tien van relatief recente bioscoopfilms: Iron Man 2, Robin Hood, de remake van A Nightmare on Elm Street en de Vlaamse films Wolf en Bo. Er staat niet één film tussen waaraan we 4,95 euro zouden uitgeven, laat staan 6,95 euro voor de versie in HD, wegens allemaal al matig bevonden in de bioscoop. Spectaculair is het ‘nieuwe’ aanbod geenszins.
De hoop dat we in de backcatalogus wél overvloedig onze gading zullen vinden, wordt al snel in de kiem gesmoord. Voor elke 8 Mile zit er een 2 Fast 2 Furious, 7 Seconds of 50 First Dates tussen. Even denken we nog dat we films waarvan de titel met een cijfer begint niet als referentie mogen nemen, maar bij de b worden we zo mogelijk nog depressiever: Back to Gaya, Bean, Ben X, Bewitched, Beyond Borders en een hele reeks Bound Heat-titels, met als uitschieter The Slave Huntress. Op Black Hawk Down en het al iets meer cinefiele, maar niet bepaald bijzonder boeiende Baarìa van Giuseppe Tornatore na is Beavis and Butt-Head Do America het beste van de hoop. Of het zou moeten zijn dat je voor 2,95 euro Brussels by Night nog eens wil zien? Of een van de andere Vlaamse films uit het aanbod: Max, Hector, De Collega’s Maken De Brug, De Zevende Hemel? Niet, dus.
De waarheid gebiedt ons te zeggen dat je bij Telenet ook de betaalzender Prime à la carte kan bekijken, voor 19,95 euro per maand. Het aanbod is er een pak interessanter ( Inglourious Basterds, Das Weisse Band, My Queen Karo, Buffalo ’66, de director’s cut van Alien), maar voor die ene avond nemen we uiteraard geen abonnement. Ook al gaan de – overwegend recente en Angelsaksische – titels in de richting van wat we van een filmbibliotheek verwachten.
21:10 LAATSTE KANS
Deels uit jeugdsentiment, maar deels ook uit pure miserie hebben we net nog eens naar Beavis and Butt-Head Do America gekeken. Onze hersenen kunnen wel wat oefening gebruiken. Dan maar bij de buren aankloppen voor een portie Belgacom TV. Op het menu deze maand: Toy Story 3, Sex and the City 2, Percy Jackson & The Olympians 1 (en laten we hopen dat het bij 1 blijft).
Op het eerste zicht lijkt het achter de blauwe knop verscholen aanbod van Belgacom niet erg van dat van Telenet (met zijn rode toets) te verschillen. Op het tweede gezicht al helemaal niet. De prijs – nieuwe titels kosten bij Belgacom ruim vijf cent meer – is eigenlijk nog de grootste afwijking. Oké, er is ook heel wat minder keuze, maar of er nu honderd of vijfhonderd oninteressante films zijn om uit te kiezen, maakt onze rekening niet.
Of we nu niet een klein beetje te kritisch zijn, wil onze buurman weten. ‘ Green Zone, The Constant Gardener en The Manchurian Candidate zijn toch geen slechte films?’ Uiteraard heeft hij gelijk. Meer nog: met One Hour Photo en The Tailor of Panama telt het thrilleraanbod nog twee goede titels, en plots zien we ook Minority Report, en The Departed, en Syriana, en Laatste kans, en The Road, en… Stop! Rewind! Laatste kans? ‘Ja, de meeste films verdwijnen na een tijdje uit het aanbod’, aldus onze steeds behulpzamer wordende buurman, die eraan toevoegt dat dat ook bij Telenet het geval is. Hij heeft gelijk. Maar wat als je een film wil zien die er niet tussen staat? ‘Tja, dan kijk ik naar een film die er wél tussen staat.’
In het besef dat we daarmee ons communicatieplafond hebben bereikt, laten we hem kiezen uit THX 1138, Rosemary’s Baby en A Clockwork Orange. Ja, het aanbod classics is bij nader inzien toch een pak uitgebreider dan bij Telenet. Naar aanleiding van het overlijden van de toch wel legendarische Vlaamse filmproducent Jan Van Raemdonck zijn er zelfs een vijftal van zijn films beschikbaar aan 4,5 euro per stuk. Meer dan we zelf ooit aan De loteling, De Vlasschaard en Het Gezin van Paemel zouden besteden, maar dat terzijde.
23:20 DIKKE POEP
Weer thuis besluiten we ook nog vlug even de nieuwe service van Sony Playstation te downloaden: MUBI, een soort digitale filmbank met meer dan 17.000 titels – veelal classics en festivalhits. Al gauw blijkt dat er voorlopig slechts een zeshonderdtal in België beschikbaar zijn, maar de selectie is zonder overdrijven indrukwekkend – van Persepolis, Tropical Malady, Paranoid Park, Any Way the Wind Blows en The Lord of the Rings naar Le Ballon Rouge, Riff Raff, Hiroshima, Mon Amour, de originele The Housemaid – straks komt de remake van Im Sang-soo in de zalen – en het volledige oeuvre van Agnès Varda! De prijs valt bovendien ontzettend mee: 3,59 euro voor een langspeelfilm, 0,99 voor een kortfilm (want ook daar zitten er verschillende parels van tussen) of 12,99 voor een unlimited maandabonnement.
Toegegeven, er zitten geen recente kaskrakers tussen en op internforums bestempelen de meeste puberende gamers het aanbod – niet onbegrijpelijk – als ‘dikke poep’. Maar voor cinefielen is MUBI nu al het Walhalla. Tenzij u een andere manier kent om alle films hierboven voor dertien euro te bekijken. En neen, met illegaal downloaden komt u er dit keer niet, want een mens moet fameus veel geluk en/of geduld hebben om een film van Gouden Palmwinnaar Apichatpong Weerasethakul op thepiratebay. org te vinden.
O, en het beste is dat ik de avond gratis met The Housemaid van Kim Ki-young heb afgesloten. Die klassieker is namelijk een van de titels op MUBI die je kan bekijken zonder te moeten betalen. I love my M(UBI)TV!
DOOR BEN VAN ALBOOM
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
