Striphelden zijn al langer een belangrijke inspiratiebron voor Hollywood: twintig heuglijke en minder heuglijke strips op celluloid.

Door Jo Smets

I Little Orphan Annie (Colin Campbell, VS 1918)

Stille adaptatie van de strip over Annie, een meisje dat haar ouders verliest en in een weeshuis belandt. De eerste klankfilm dateert uit 1932, maar de meest befaamde is John Hustons Annie uit 1982, die zelf een bewerking was van de Broadwaymusical.

II Blondie (Frank Strayer, VS 1938)

Penny Singleton speelde de titelrol in deze filmversie van Chic Youngs populaire strip, die uiteindelijk een reeks van 28 titels inzette.

III Modesty Blaise (Joseph Losey, GB 1966)

Peter O’Donnells strip over de vrouwelijke tegenhanger van James Bond begon in 1963 en duurde voort tot in de jaren ’80, terwijl hij tussendoor ook nog eens romans schreef. In de titelrol: de duizelingwekkende Monica Vitti.

IV Barbarella (Roger Vadim, FR-IT 1968)

In 1967 pakte Dino De Laurentiis al uit met de stripbewerking Diabolik, maar het was Vadims kijk op Jean-Claude Forests SF-strip die pas goed furore maakte: een ‘erotisch’ campspektakel waarin Jane Fonda lang vóór de aerobicswaanzin haar hespen toont.

V Superman (Richard Donner, VS 1978)

Het personage van Superman verscheen voor het eerst in Action Comics #1 in 1938 en was bedacht door Jerry Siegel en Joe Shuster, beiden pas van de schoolbanken. Zij verkochten de rechten aan DC Comics en zagen een fortuin wegglippen. Christopher Reeves speelt in Donners bewerking de man van Krypton, alias Clark Kent.

VI Flash Gordon (Mike Hodges, VS 1980)

Dino De Laurentiis vervolgde zijn smaak voor stripfilms met deze camp in space vol uitbundig kitscherige sets, kostuums en muziek (Queen!). Alex Raymond was de creator van de stripfiguur, Lorenzo Semple Jr. (die al in de jaren ’60 Batman de tv-kitsch injoeg) was scenarist.

VII Popeye (Robert Altman, VS 1980)

He’s strong to the finich (?), ‘cause he eats his spinach, he’s Popeye the Sailor Man! Robin Williams is de pijprokende spinaziebal, Shelley Duvall Olijfje in Altmans live action-versie van E. C. Segars strip. Ondergewaardeerd en stilistisch opmerkelijk.

VIII Conan the Barbarian (John Milius, VS 1982)

Robert E. Howard schreef de avonturenboeken, Milius en Oliver Stone het gespierde scenario, terwijl Arnold Schwarzenegger teutoons mag kijken. Voor Conan The Destroyer werd o.a. Roy Thomas ingezet, die in de jaren ’70 een aantal nummers van Marvels diverse Conan- comics had gemaakt.

IX Bunker Palace Hotel (Enki Bilal, FR 1989)

Striptekenaar Bilal, die ooit als illustrator voor Michael Manns The Keep optrad en in 1996 zijn tweede SF-stripadaptatie Tykcho Moon draaide, debuteerde met deze bewerking van zijn eigen anti-utopische fabel.

X Batman (Tim Burton, VS 1989)

Na de potsierlijke tv-reeks werd Bob Kanes Dark Knight (DC Comics) donker tot leven gebracht door een man die als kind cartoons verslond. Michael Keaton is de vleermuisman, Kim basinger zijn sidekick.

XI Dick Tracy (Warren Beatty, VS 1990)

De kleuren van Chester Goulds originele comic strip overheersen ook in Beatty’s live action versie: rood, blauw, geel, groen, oranje en paars. Al Pacino ontwierp zelf de afwijkende, prothetische make-up voor booswicht Big Boy Caprice.

XII The Addams Family (Barry Sonnenfeld, VS 1991)

Sonnenfeld regisseerde een aardige griezelkomedie, die trouw de strip van Charles Addams volgt, veeleer dan zich te spiegelen aan de tv-reeks. Anjelica Huston en Raul Julia zijn prima als Morticia en Gomez.

XIII The Crow (Alex Proyas, VS 1994)

Deze visueel en auditief teugelloze wraakvertelling, gebaseerd op James O’Barrs donkere comic strip, stond in het teken van doem en ongeluk: Bruce Lee’s zoon Brandon – Eric Draven die tijdens Duivelsnacht uit de dood oprijst – schoot er het hachje bij in.

XIV The Mask (Charles Russell, VS 1994)

Gebaseerd op Mike Richardsons stripboekenreeks bij Dark Horse, een knettergek, swingend transformatiespektakel dat Jim Carreys manische smoelwerk aanvult met verbazende special effects.

XV The Crying Freeman (Christophe Gans, FR 1995)

De populaire Japanse manga en anime leverde soms rechtstreeks de storyboards voor Gans’ gestileerde martial arts-film. Mark Dacascos pinkt een traan weg als hij met zwaard en leden van zich afbijt.

XVI Tank Girl (Rachel Talalay, VS 1995)

Alan Martin en Jamie Hewlett bedachten de stripfiguur, maar konden zich wellicht nooit inbeelden hoe ellendig de live action zou worden. Alleen de sets houden even de comic in ere.

XVII Judge Dredd (Danny Cannon, VS 1995)

Krakkemikkige adaptatie van de Britse stripreeks 2000AD, naar figuren van John Wagner en Carlos Ezquerra. Sylvester Stallone is de instant-straatrecht toebedelende misdaadgesel die in de val wordt gelokt.

XVIII Blade (Stephen Norrington, VS 1998)

De figuur van de Daywalker – Wesley Snipes in topvorm – dook voor het eerst op in de Marvel- comicTomb of Dracula (1972). Sindsdien is er deze sexy adaptatie met briljante techno-opening, maar ook Guillermo Del Toro’s sequel vol flitsende stripactie.

XIX Astérix contre César (Claude Zidi, FR 1999)

De onvolprezen tekenverhalen van Uderzo en Goscinny werden slecht bediend door Zidi, maar Alain Cahbats Astérix et Obélix: Mission Cléopâtre was dit jaar stukken beter. Gérard Depardieu vindt als Obélix eindelijk de rol die hem op het lijf is geschreven.

XX X-Men (Bryan Singer, VS 2000)

De bestverkopende comic aller tijden, gecreëerd door Stan Lee en Jack Kirby voor Marvel Comics, werd levend in Bryan ‘ The Usual Suspects‘ Singers handen. Vreemde, van gedaante wisselende figuren hebben sprekende namen: Magneto, Wolverine, Storm, Cyclops, Sabretooth, Mystique.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content