Op ‘Raymond en zijn jonge helden’ coveren tien jonge Vlaamse pop- en rockbeloften goud van Van het Groenewoud.

Da’s nu al veertig jaar dat hij in het vak staat. Hij heeft zalen doen vollopen, hij heeft zalen doen leeglopen. Maar vooral heeft hij als peetvader van de Vlaamse rock het eeuwige respect afgedwongen van al wie het ná hem verder wilde schoppen dan het lokale bierfeest. Tien van hen eren nu ‘Meneer Raymond’ op een tribute-cd naar aanleiding van het vijfjarig bestaan van Poppunt – sinds de ontbinding van de muzikantenvakbond Zamu de belangrijkste promotor én supporter van Belgische muziek. ‘Een bevestiging waar ik allang niet meer naar uitkeek, en die daarom eens zoveel deugd doet.’ Door Vincent Byloo l Foto’s Charlie De Keersmaecker

1 The Germans: Leidse Plein

Voor The Germans, vier jonge snaken uit Gent die zweren bij de Pixies en Evil Superstars, moet Raymond van het Groenewoud haast een fossiel uit het Pre-elektrische instrumenten-tijdperk zijn. Toch?

Vincent Cauwels:(gitarist) Maar nee, gij! We kennen hem al heel ons leven als jaarlijkse afsluiter van de Gentse Feesten. En Raymond is in al die jaren zo goed als het hele spectrum van de popmuziek afgegaan: van rechttoe-rechtaan-rock als Meisjes tot subtiele ballads genre Twee Meisjes.

Lennert Jacobs:(drummer) Hij heeft zowat alles gedaan én hij heeft alles goed gedaan.

Cauwels: Al moet je je bij sommige liedjes wel eens door de eighties-sound worstelen.

Hebben jullie enig idee waar ‘Leidse Plein’ over gaat?

Cauwels: Veel meer dan over het Leidse Plein zelf gaat het over de Nederlandse roots van Raymond en hoe hij tegen Hollanders aankijkt.

Jacobs: We waren eerst van plan om – een beetje voor de grap – Liefde voor Muziek te coveren, tot we in een interview lazen dat Raymond heel teleurgesteld was toen de single van Leidse Plein flopte. Met deze cover wilden we het nummer rehabiliteren.

RAYMOND ‘Zeer lief van hen om dat nummer in ere te herstellen. Leidse Plein is een van de schaarse liedjes waarin ik me wat absurdisme permitteer. Iets waar ik me veel te zelden aan heb overgegeven.’

2 The Blackbox Revelation: Ze Weet Niet Wat Ze Doet

The Blackbox Revelation was – visionaire naamkeuze! – de revelatie van Humo’s Rock Rally 2006 en kreeg voor zijn bluesy garagerock niet onverdiend de zilveren plak mee naar huis. Voor Raymond en Zijn Jonge Helden deden ze iets onwelvoeglijks met Ze Weet Niet Wat Ze Doet.

Jan Paternoster: De bedoeling was van een niet-rocknummer een lekker luide rocker te maken. Daarom viel onze eerste keuze, Meisjes, meteen af. Ze Weet Niet Wat Ze Doet heeft ook een geestige tekst: het gaat over een vrouw die zonder het te beseffen alle mannen verleidt die haar pad kruisen.

The Blackbox Revelation is een duo, dachten we, maar horen we daar geen tweede gitaar?

Paternoster: Ja, en dat maakt het er niet gemakkelijker op om het nummer live te spelen. Dus hebben we onze stoute schoenen aangetrokken en Raymond gevraagd of hij live die tweede gitaarpartij wilde spelen. Hij zei nog ja ook. (lacht)

Wanneer mogen we jullie debuutplaat verwachten?

Paternoster: Tijdens de opnames van die Raymond-cover hebben we ook twee eigen nummers ingeblikt. Een daarvan brengen we binnenkort uit als single. Tegen de paasvakantie hopen we dan aan een full-cd te beginnen.

RAYMOND ‘Ik zat, net als in het liedje, ooit op een boerentram naar een vrouw in minirok te kijken die gespeeld onschuldig reageerde op claxonnerende mannen. Over dat dubbelzinnige flirten van allumeuses gaat dit lied. Deze cover confronteert me overigens met de harde realiteit: dit is overduidelijk een jonge groep en ik ben een ouwe zak.’

3 Tomàn: Twee Meisjes

De spannendste postrock komt dezer dagen uit Lo-Reninge. Hun debuutplaat, het cryptisch getitelde Perhaps We Should Have Smoked The Salmon First, kreeg van onze strenge muzikale evaluatiecommissie enkele weken geleden de volle vier sterren toegekend.

Moeten jullie intussen de trossen groupies al van je lijf schudden?

Wouter Vlaeminck: (zanger) Dat valt voorlopig mee. Daarnet ben ik wel herkend op straat! Ik heb eens ongemakkelijk geglimlacht, waarop de bewonderaar in kwestie ongemakkelijk teruglachte.

Twee jaar geleden werden jullie ten behoeve van een documentaire gevolgd door een niet onaantrekkelijke Spaanse filmstudente. Wat is daar nog van geworden?

Vlaeminck: Ze is nu mijn vriendin.

We bedoelen: de documentaire.

Vlaeminck: Ah! Daar is niks meer van in huis gekomen. Haar leraars vonden dat we te weinig tegenslag hadden en dat die documentaire dus maar een saaie bedoening zou worden.

Jullie hebben ons favoriete Raymond-liedje gecoverd.

Vlaeminck: Wij vinden Twee Meisjes ook met voorsprong zijn beste song. We hebben lang gezocht naar een meer obscuur liedje, maar die Twee Meisjes bleven maar in ons hoofd klinken.

RAYMOND ”t Is een heel ander nummer geworden dan mijn melancholieke versie. Maar ze hebben op een heel clevere manier geschrapt, vind ik. Meer nog dan over die kokette, ijdele meisjes gaat dit nummer over vergankelijkheid. De scène over de twee meisjes op het strand is als een film die zich afrolt voor de ogen van iemand die gaat sterven.’

4 Balthazar: Gelukkig zijn

Het Kortrijkse Balthazar stootte met zijn jazzy folkrock eerder dit jaar door tot de finale van Humo’s Rock Rally. Intussen ligt een eerste titelloze ep van de groep in de betere platenwinkel.

Maarten Devoldere: ’t Is meer een veredelde demo eigenlijk. Al onze vrienden vonden dat we die naar de radio moesten brengen en zo, maar daarvoor vind ik het nog te vroeg. We moeten eerst nog een eigen stijl vinden voor we aan een langspeler beginnen.

Intussen kunnen de fans zich laven aan jullie cover van ‘Gelukkig Zijn’. Waarom precies dat nummer?

Devoldere: ( proeft de woorden) ‘Gelukkig zijn’: het is zo’n banaal thema dat het, gewoon door er een liedje over te maken, weer speciaal wordt.

Zijn jullie allemaal grote fans van Raymond?

Devoldere: Niet echt, eigenlijk. Onze violiste, Patricia, kende bijvoorbeeld niks van Raymond. Maar we hebben wel allemaal veel respect voor hem. Vandaag lijken zijn nummers misschien niet meer bijster origineel, maar hij was er wél al vroeg bij. En véél dat hij geschreven heeft! Zijn liedjes waren naar Vlaamse maatstaven ook behoorlijk taboedoorbrekend. Toen hij over Meisjes zong ‘Ze komen zelden klaar, meneer’ kreeg hij de hele katholieke wereld over zich heen. Nu kraait daar geen haan meer naar, maar twintig jaar geleden klonk dat heel erg rebels, neem ik aan.

RAYMOND ‘Ik had aanvankelijk enorm veel gêne over dit nummer. De moed om sommige dingen gewoon bij naam te noemen in mijn liedjes is er maar met het klimmen der jaren gekomen. Harde Porno bijvoorbeeld had ik tien jaar geleden niet kunnen of durven zingen.’

5 The Violent Husbands: Meisjes

Dave Sanders, beter bekend onder het pseudo-pseudoniem Dijf Sanders, heeft het onlangs muzikaal aangelegd met Jason en Ben Dousselaere, met het oog op opzwepende countryrock gelardeerd met elektronica.

In jullie bio lezen we dat jullie liedjes niet zelden van een zekere gerontofilie getuigen. Moeten we daarin de verklaring zoeken voor jullie deelname aan ‘Raymond en Zijn Jonge Helden’?

Dave Sanders:(lacht) Nee, we vonden het, na al die rockconcours waarin je naar de gunsten van een jury moet dingen, gewoon fijn om eens eindelijk gevraagd te worden. We wilden onze coverkeuze laten contrasteren met onze groepsnaam. Het ging dus tussen Meisjes, Twee Meisjes en Moeder.

Waar blijft jullie langverwachte cd?

Sanders: Tja, die is langverwacht hé. (lacht). We zijn nog naarstig op zoek naar een producer en we zijn héél kieskeurig.

Genre Brian Eno?

Sanders: Die staat écht op ons lijstje, hoor. Samen met Nigel Godrich (vooral bekend van Radiohead, nvdr.) en Ween. We hebben die allemaal een mailtje gestuurd, maar voorlopig geen reactie. We zullen misschien toch vrede moeten nemen met een Belgische producer.

RAYMOND ‘Er waren flink wat radiostations die Meisjes destijds niet wilden draaien. In Nederland kwamen er wel eens feministes op het podium gesprongen om een parlé af te steken over de positie van de vrouw in de maatschappij. Ik liet ze gewoon uitrazen, waarna we het concert voortzetten. (lacht) Het meest ben ik geschrokken van de reacties op Weg Met Amerika. Ik werd toen op straat voor ‘klootzak’ uitgescholden.’

6 Cream & Spices: Bierfeesten, als ik dit maar heb

Steven Bossuyt zit tegenwoordig te broeden op een opvolger voor het twee jaar oude debuut van Cream & Spices, maar vond niettemin de tijd voor een groovy reprise van Raymonds Bierfeesten, Als Ik Dit Maar Heb.

Steven Bossuyt: Hij omschrijft in dat liedje het Vlaamse muzikantenbestaan en de niet altijd even comfortabele omstandigheden waarin Vlaamse muzikanten vaak moeten optreden.

Je lijkt uit ervaring te spreken.

Bossuyt: Tegenwoordig hebben we niet meer zo te klagen, maar nog niet zo heel lang geleden hebben we toch vaak gevloekt toen we weer eens in een groezelig achterafzaaltje of op een hobbelig festivalterrein arriveerden. We moesten het onveranderlijk doen met vreselijke monitoren en een miserabele geluidsinstallatie. Onze mixer heeft vaak met zijn handen in het haar aan die rommel staan prullen. En dan zwijg ik nog over het eten dat je soms krijgt. We mochten soms al blij zijn met een koude spaghetti, want doorgaans moesten twee pistolets met kaas en een drankbonnetje volstaan. Eén drankbonnetje, op een bierfeest godbetert!

RAYMOND ‘Oké, ik geef het toe, ik kom tegenwoordig niet vaak meer buiten. Maar Cream & Spices ben ik op aanraden van mijn drummer al eens live gaan bekijken. Ik zag me andermaal geconfronteerd met mijn fysieke aftakeling, want zo hard als Cream & Spices kan ik niet meer tekeer gaan op een podium.’

7 Kawada: Lied Van De Zee

Voor sommige van Raymonds jonge helden was geen moeite te veel. Kawada, dat grossiert in Westhoekige rock, trok helemaal naar het verre Amsterdam om er samen met Spinvis-producer Frans Hagenaar een erg getrouwe versie van Lied Van De Zee op te nemen.

Joerie Cnapelinckx: Dat is een nummer van Ik Ben God Niet. Een heel klein liedje eigenlijk, tegelijk heel simpel en toch poëtisch. Raymond is trouwens een geweldig goede tekstschrijver. In Vlaanderen zijn er niet veel die nog maar tot aan zijn hielen reiken. Ook de tekst van Lied Van De Zee gaat recht naar je hart. Ik heb ‘m eens staan declameren aan de zee: ‘Zwijg, wandel en denk / Wandel, vergeet duizend gedachten’. Oké, het klinkt een beetje melig, maar ik heb er mezelf toen mee ontroerd.

Raymond heeft naar eigen zeggen ook een traan geplengd toen hij jullie cover hoorde.

Cnapelinckx: Straf, hé! Een mooier compliment kan ik me niet indenken.

RAYMOND ‘Naar buiten komen ze allang niet meer, maar bij deze cover voelde ik de tranen wel opkomen. Ze hebben het nummer nog zwaarmoediger durven maken dan het origineel. Vanaf nu ga ik het op precies dezelfde manier spelen.’

8 Mira: Foei Foei Foei

Van Mira, de Antwerpse en hoogst charmante vertolkster van eigentijdse kleinkunstliedjes, verschijnt deze maand de debuutplaat In De Daluren. Op Radio 1 wordt echter al maanden – en beslist niet alleen tijdens de daluren – haar single Openbare Weg gedraaid.

Mira: Covers heb ik eigenlijk nooit gespeeld. De enige uitzondering was Oops, I Dit It Again van Britney Spears. Een pastiche in het Antwerps: Lap, ‘k hem het weer geflikt. Maar ik was wél meteen enthousiast over dit project. Voor mij is hij de Vlaamse Randy Newman: een eerlijke singer-songwriter met veel gevoel voor humor en niet te beroerd om zichzelf zo nu en dan eens in zijn blootje te zetten.

Je hebt gekozen voor het katerlied ‘Foei Foei Foei’. Herkenbaar?

Mira: Absoluut. Ik heb mezelf na een avondje stappen ook al vaak gezworen: ‘Nooit meer drinken.’ En net als Raymond heb ik me the morning after ook wel eens liggen afvragen wie er nu weer bij mij in bed lag. En toch trappen we keer op keer in diezelfde val. Fascinerend vind ik dat. Pas op, ik ben geen zuipschuit, hoor. Maar er zijn van die periodes dat ik er even tussenuit moet en dagen of weken na elkaar op de lappen ga. Tot dat steeds weerkerende schuldgevoel opduikt en ik besef dat ik alleen maar de realiteit probeer te ontvluchten.

RAYMOND ‘Dat ze Foei Foei Foei herkenbaar vindt, maakt er mijn binnenpret alleen maar groter op als ik haar de zinsnede ‘nam hij mij plotseling gloeiend anaal’ hoor overnemen. (lacht) De tekst ga ik verder niet toelichten, nee. Gelukkig functioneert de ingebouwde rem steeds beter en worden de katers schaarser.’

9 Members of Marvelas: Ik Zou Liegen Als Ik De Waarheid Sprak

Er moet Frederik Segers, gitarist/componist van Members Of Marvelas iets van het hart. ‘We worden geheel onterecht vergeleken met Urban Dance Squad. Onze hiphop gaat allianties aan met veel meer stijlen dan rock alleen. ’t Is meer psychedelische hiphop.’

Dat is genoteerd. Maar wat hebben hiphoppers met Raymond van het Groenewoud?

Segers: Raymond verstaat de kunst om op een heel eerlijke, bewonderenswaardige manier heel emotionele liedjes te brengen. Zelfs met Je Veux De L’Amour komt hij weg, terwijl de meeste versies van dat nummer alleen maar op de lachspieren werken.

Jullie brengen ‘Ik Zou Liegen Als Ik De Waarheid Sprak’ onbeschaamd in het West-Vlaams.

Segers: Tja, onze twee MC’s zijn van Brugge. We hebben het ook geprobeerd in het beschaafd Nederlands, hoor. Maar ze kunnen hun accent toch niet wegsteken, dus konden ze het maar evengoed meteen in het Brugs doen. Beter echt West-Vlaams dan gekuist West-Vlaams.

RAYMOND ‘Ik schrok wel even toen ik deze cover voor het eerst hoorde. Het is een verdomd vreemd gevoel als je je eigen tekst plots niet meer verstaat. Maar gaandeweg ben ik dit nummer enorm gaan appreciëren, vooral omdat ze het zo laag durven zingen. Mooi timbre ook.’

10Headphone: Brussels By Night (remix)

Als uitsmijter voor de Raymond- tribute schreef Poppunt een remixwedstrijd uit waarvoor Belgiës beste elektronicawizards hun ding mochten doen met Brussels By Night. Headphone haalde het – onder luid applaus van o.a. Buscemi, Styrofoam en Stijn – van zo’n 70 andere kandidaten.

Ian Mariën: Dat die jury mijn remix goed vond, was al een serieuze opsteker. Maar nog meer gevleid was ik door de complimenten van Raymond zelf. Als hij het goed vindt, ben ik al lang blij.

Zijn we aan een nieuw hoorapparaat toe of vangen wij ergens in jouw remix de woorden ‘Ge zijt een zatte kloot’ op?

Mariën: Daar zit ik voor niks tussen. De zin is: ‘Hier zoekt een bok een geit’. Dat zit in het origineel ergens ver weggestopt. Ik heb het alleen naar voren gehaald en een beetje vervormd.

RAYMOND ‘Ik ben een achterlijke computergebruiker, maar ik heb de bestanden met de remixes van de vier finalisten tóch open gekregen en ik was telkens aangenaam verrast. Headphone vind ik een terechte winnaar omdat ze de sfeer in het nummer houden en het toch helemaal hebben omgegooid. Dit is een onverwachte manier om nog eens content te zijn over mijn liedjes.’

Door Vincent Byloo / Foto’s Charlie De Keersmaecker