Van Cauwelaert. Zinzen. Ivan.

Voor het slapengaan nog een portie scherpe stembuskritiek? In snelle tijden staat Canvas met Van Cauwelaert. Zinzen. Ivan. elke werkdag stil bij de politieke ontwikkelingen van het afgelopen etmaal. Hiervoor trommelde Ivan De Vadder oudgedienden Rik Van Cauwelaert en Walter Zinzen op. Samen belichten ze zaken die anders verloren gaan in de berichtgeving rond de verkiezingen.

‘Het is niet slecht dat er wat afstand wordt genomen’, zegt de 81-jarige oud-journalist Walter Zinzen. ‘In een verkiezingscampagne wordt altijd veel gezegd en weinig gedaan. Waar halen al die politici die in regeringen zetelen bijvoorbeeld de tijd vandaan om ook nog campagne te voeren in hun gemeenten? Zulke zaken wil ik wel weten.’

Drijft de politieke journalistiek vandaag te veel mee op de waan van de dag?

Walter Zinzen: Op sommige punten wel. Ik herinner me dat een politicoloog me in mijn beginjaren zei dat je het nieuws niet moet wijden aan wat politici zeggen maar aan wat ze doen. In tijden van Twitter wordt er aan dat laatste naar mijn smaak te weinig aandacht geschonken. Omdat iedereen vandaag zijn zegje meteen online kan plaatsen, staan journalisten natuurlijk onder een enorme tijdsdruk. Het is dus zeker geen verwijt, voor alle duidelijkheid.

Als gewezen politiek journalist heb jij je portie verkiezingscampagnes reeds gehad. Wat valt je op aan deze?

Zinzen: De huidige campagne blinkt uit in een gebrek aan voorkomendheid. Men verwijt elkaar slagen onder de gordel, iets wat nu vaker voorkomt dan vroeger. Dat is géén gunstige evolutie. De definitie van’democratie’ is immers dat je van mening mag verschillen, maar wel op een beschaafde wijze. Ik zeg niet graag dat het vroeger beter was – dat gebrek aan politieke hoffelijkheid was er altijd al – maar laat ik zeggen dat het vroeger minder erg was.

Is hierdoor ook de houding van de kiezers ten opzichte van de politiek veranderd?

Zinzen: Het wantrouwen tegenover politici is iets van alle tijden. Alleen zijn er vandaag ook politieke partijen die dat wantrouwen tegenover politiek gebruiken om er zelf electoraal sterker van te worden. Gelukkig gebeurt dat bij ons minder dan in onze buurlanden.