VAGEBOND ZONDER NAAM

CASS MCCOMBS: instappen, nu!

Cass McCombs wordt door collega’s als Tobias Jesso Jr., Ed Droste van Grizzly Bear en Dan Bejar van Destroyer op handen gedragen. Wees met zijn negende niet te beroerd om aan dat lijstje uw eigen naam toe te voegen.

Mangy, volgens de Engelse thesaurus een ander woord voor scruffy, tattered of shabby. Groezelig, bezoedeld, smerig. Ergens begin 20e eeuw raakte het woord in onbruik, enkel edele schrijflieden als Samuel Beckett of Joseph Conrad hanteerden het woord af en toe: ‘His practice was to wear on his head, in that tropical climate, a mangy fur cap’, omschrijft de auteur van Heart of Darkness een van de protagonisten van Falk, een kortverhaal uit 1903. Het is Cass McCombs ten voeten uit om voor zijn albumtitel een oudbakken adjectief vanonder het stof te halen.

Hij zou de ideale antiheld kunnen zijn waarmee Beckett en Conrad hun oeuvre kleurden. Weerbarstig en koppig (McCombs geeft nooit of zelden interviews), een rusteloze vagebond (geen vast domicilie), pienter en rad van tong (pluist u er zijn soms cryptische, vaak erudiete teksten maar op na) en, bovenal, miskend.

De kans dat McCombs zijn sinds 2003 opgebouwde cultstatus met deze negende plaat als een verweerde reptielenhuid afschudt, is hoogst onwaarschijnlijk. Thomas De Gendt zal dit jaar de Vuelta niet op zijn palmares schrijven, maar het weerhoudt de renner, de vagebond van het peloton, er niet van om straffe nummertjes op te voeren. Net als Cass McCombs. En net als Thomas De Gendt is Cass McCombs een zelfsaboteur. Hij kan het niet laten om een perfect gepolijste zweem hedendaagse americana als Bum Bum Bum – Matthew E. White en Kurt Vile zien groen van jaloezie – te laten volgen door Rancid Girl, een brute anti-love song met een monotone, QOTSA-achtige gitaarriff. Meteen daarna fleuren dwarsfluit en koperblazers Laughter Is the Best Medicine op, en is McCombs alweer zijn gemoedelijk croonende zelf. Opposite House is in dauwdruppels en sarcasme geweekte, door indielievelinge Angel Olsen met achtergrondzang gezegende softrock: ‘When it rains inside, there’s nowhere to hide/ Which is why, I’m all sunshine.’

Mangy Love werd in goede banen, van countrysoul naar rootsrock via de radiovriendelijke nineties, geleid door Rob Schnapf, vooral bekend als producer van Elliot Smiths laatste drie bij leven uitgebrachte albums. Diens geest waart door songs als Bum Bum Bum en Medusa’s Outhouse, maar in Run Sister Run en In a Chinese Alley vangt u evengoed echo’s van Talking Heads en Ry Cooder op. Ideale instapplaat? Ideale instapplaat!

CASS MCCOMBS ****

Mangy Love

rock/folk

Anti

DOWNLOAD

Bum Bum Bum

Opposite House

Run Sister Run

JONAS BOEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content