Swingin’ Londen anno nu – De Argentijn Alexis Dos Santos bezigt een Londens kraakpand als het kleurrijke decor voor de emotionele strubbelingen van enkele jonge twens.

Alexis Dos Santos met Fernando Tielve, Déborah François, Michiel Huisman

Alexis Dos Santos voert twee protagonisten op in Unmade Beds: de Spaanse jongeling Axl en de Belgische Vera. De twee delen ruimtes in de swingende chaos van hetzelfde kraakpand, maar lopen elkaar tijdens een feestje slechts per toeval tegen het lijf. Axl heeft al in verschillende bedden geslapen. Soms wordt hij zelfs wakker naast een meisje wier naam hij zich niet meer herinnert, omdat hij de nacht voordien net wat te veel gedronken heeft.

De twee hebben elk hun eigen beslommeringen. Terwijl Axel contact probeert te leggen met zijn vader, een vastgoedmakelaar die hem als driejarige verliet, doet Vera er net alles aan om haar verleden te vergeten. In een poging haar afgesprongen relatie te verwerken, werpt ze zicht in de armen van X Ray Man voor vrijblijvende seks en romantische dates – tót ze ontdekt dat ze weer verliefd wordt.

Hoe belegen en banaal bovenstaande samenvatting ook mag klinken, Alexis Dos Santos vloert de sceptisch ingestelde toeschouwer met een zinderende en inventieve vertelstijl. Neen, voor de plot hoeft je niet naar Unmade Beds te gaan kijken. Film is echter meer dan het vertellen van een verhaal. Alexis Dos Santos beheerst het filmmaken tot in de toppen van zijn vingers en maakt met Unmade Beds de beloftes van zijn opmerkelijk debuut Glue (2006) meer dan waar. Wat Unmade Beds ontbeert aan dramatische spankracht, compenseert Dos Santos immers ruimschoots met een zinsbetoverende sfeerschepping. In een eclectische en energieke stijl roept hij de emotionele stuurloosheid en verwarring van zijn personages op.

De al even dynamische soundtrack geeft niet alleen kleur aan de hippe Londense East End-wijk, waar het verhaal zich afspeelt, de twee hoofdpersonages krijgen elk een muzikaal thema aangemeten. Axl beweegt zich voort op de beat van Hot Monkey, Hot Ass van elektro-clashers Black Moustache, Vera dwaalt rond in de etherische klanken van Tindersticks’ Cherry Blossoms. Het nadrukkelijke gebruik van muziek – zonder daarom in een videoclipstijl te vervallen – en de vibrerende milieuschets, gelinkt aan de gevoelswereld van de hoofd-personages, roepen bij vlagen de debuutfilms van Wong Kar-wai voor de geest. Alvast een mooie referentie.

Piet Goethals