De vampierreeks ‘True Blood’ komt nu ook naar de Vlaamse televisie, en zelfs twee keer: Acht begint volgende maandag met de uitzending van de nieuwste HBO-hit, Canvas volgt over enkele weken. Bedenker Alan Ball over de verschillen en gelijkenissen met ‘Six Feet Under’, de seks en het geweld in de reeks en het succes. ‘Wij dansen op het slappe koord tussen ironie en onnozelheid.’
‘Six Feet Under’ en ‘True Blood’ zijn even morbide, alleen gaat het er in je nieuwe reeks een stuk wilder toe. Was je toe aan een verzetje?
Alan Ball: Mijn oerinstinct moest dringend vrij spel krijgen, ja (lacht). Na al die jaren van ingetogen emoties in Six Feet Under was het hoog tijd voor iets wilds en ongecontroleerds. Dat beide series zo morbide zijn, komt gewoon doordat ik nu eenmaal een luguber mens ben. Ik heb altijd het gevoel dat de dood nabij is. Het idee dat het feestje elk ogenblik gedaan kan zijn, spookt non-stop door mijn hoofd.
Moest je die creatieve onstuimigheid niet intomen, vanwege de populariteit van de boekenreeks waarop de serie gebaseerd is?
Ball: Tijdens het schrijven van de eerste episodes bleef ik enorm trouw aan de boeken van Charlaine Harris. Het laatste wat ik wou, was haar fans afschrikken. Mettertijd begon ik mezelf echter meer en meer persoonlijke inbreng te permitteren. Het blijft moeilijk: enerzijds wil ik het bronmateriaal niet verloochenen, anderzijds ben ik ervan overtuigd dat mijn toevoegingen het verhaal nog meeslepender maken.
Naarmate de serie vordert, worden de verschillen met de boeken steeds groter. Heeft Harris nog nooit geklaagd?
Ball: Integendeel: ze juicht mijn afwijkingen net toe. Ze is zo enthousiast dat ze zelfs al enkele scenario’s voor haar rekening heeft genomen. Charlaine begrijpt dat literatuur entelevisie twee totaal verschillende media zijn.
Hoe heb je Anna Paquin – toch een Oscarwinnares met een bloeiende filmcarrière – kunnen overtuigen om de helderziende serveerster Sookie te spelen?
Ball: Anna heeft mij moeten overtuigen! Ze bleef maar aandringen om auditie te mogen doen, maar ik moest aanvankelijk niets van haar weten. Die Oscar en dat prestigieuze bioscoopverleden deden me vrezen dat ik met een onhandelbare diva te maken zou krijgen. Ik stond dan ook versteld toen bleek dat ze het niet erg vond om haar haar te blonderen en uit de kleren te gaan. ‘Eindelijk eens een kans om me lekker oppervlakkig te gedragen.’, zei ze.
Anna’s tegenspelers zijn daarentegen nobele onbekenden.
Ball: Een van de vele voordelen van mijn samenwerking met HBO: ze dwingen je niet om de typische namen te casten. Stephen Moyer is een Britse acteur die alleen door de hardnekkigste BBC-kijker herkend zal worden. Zijn dieptreurige blik, verzorgde voorkomen en krankzinnig blauwe ogen maakten hem echter perfect voor de rol van Bill, de mysterieuze vampier met wie Sookie een relatie begint. En ook Alexander Skarsgård heeft weinig opmerkelijke projecten op z’n cv staan, maar de antagonistische Eric, een voormalige Viking die nu een nachtclub uitbaat, was op z’n lijf geschreven.
‘True Blood’ zit vol met bloederige scènes en stomende seks; was je bang voor de reacties van preutse Amerikanen?
Ball: Neen. De seks- en geweldscènes zitten altijd vol humor, waardoor ze verteerbaar zijn. True Blood is pure popcorntelevisie, vergelijkbaar met een pretparkattractie. Wij dansen op het slappe koord tussen ironie en onnozelheid. Gelukkig hebben we enkele acteurs gevonden die zelfs de meest komische situaties bloedserieus durven te spelen. Neem nu Ryan Kwanten, die Sookie’s domme broer speelt: in tegenstelling tot al die sterren die kost wat kost willen tonen dat ze slimmer zijn dan hun personage, omhelst hij net de idiotie van Jason Stackhausen.
Dankzij deze serie en de Twilighthype zijn vampiers weer helemaal hot.
Ball: Laat één ding duidelijk zijn: hoektanden interesseren me niet, ik vind vampiers vooral boeiend vanuit een psychologisch standpunt. Onsterfelijk zijn lijkt me allesbehalve gemakkelijk: je overleeft je familie en vrienden, morele codes verliezen hun betekenis, waarom zou je je nog gedragen? En toch doen de meeste bloedzuigers hun uiterste best sinds Tru Blood(het synthetische bloed dat ervoor zorgt dat vampiers niet meer op mensen hoeven te jagen; nvdr.) op de markt is gekomen.
Klinkt behoorlijk diepgaand voor zogenaamde popcorntelevisie.
Ball: Ik blijf erbij dat de reeks in de eerste plaats escapistisch entertainment is. Dat we aan enkele donkere kantjes van de Amerikaanse maatschappij raken, kan ik echter niet ontkennen. De vampiers stuiten op dezelfde vooroordelen waarmee homo’s en lesbiennes dag in, dag uit geconfronteerd worden. Die bevolkingsgroepen worden in de Verenigde Staten nog steeds als tweederangsburgers behandeld.
Bent u een Twilightfan?
Ball: Ik heb noch de boeken gelezen, noch de films gezien. Dat men vampiers in een ultraconservatieve ‘no sex before marriage’-zedenles opvoert, lijkt me eerlijk gezegd compleet van de pot gerukt.’
Tot slot: een voorbijwaaiende plastic zak inspireerde u tot het schrijven van ‘American Beauty’. Wat lag aan de basis van ‘True Blood’?
Ball: Sookie’s onbevangenheid. Haar naïeve, goedhartige kijk op de wereld stemt me hoopvol. Als haar dorpsgenoten vernemen dat vampiers bestaan, reageren ze verschrikt, maar Sookie stelt haar hart wagenwijd open. Ze wandelt onbevreesd richting toekomst. Bovendien voel ik me innig verbonden met het dienstertje dat gedachten kan lezen. Haar gave maakt van haar immers de ultieme outsider. Focus
True Blood Vanaf maandag 27/9 elke weekdag om 20.40 op Acht. Canvas begint op vrijdag 15/10 met de serie.
Door Steven Tuffin
‘Laat één ding duidelijk zijn: hoektanden interesseren me niet, ik vind vampiers vooral boeiend vanuit een psychologisch standpunt.’
