TOMTESTEROM

Zondag 19/2 20.30 – Eén

Het kan u moeilijk ontgaan zijn dat Tom Waes zich weer aan enkele waanzinnige stunts heeft gewaagd. Inderdaad, deze week begint het derde en laatste seizoen van Tomtesterom. Vooral dat hij voor aflevering één na amper dertig dagen opleiding zelf met een Boeing heeft gevlogen, veroorzaakt ophef. ‘Eigenlijk kijk ik ervan op dat we het nog zo lang hebben kunnen stilhouden’, vertelt Waes. ‘Die bewuste vlucht dateert van mei! Zelfs mijn deelname aan het Belgisch kampioenschap bodybuilding vorig jaar is onder de radar gebleven. Nochtans is dat in de vakpers wel verschenen.’

Bodybuilden, een gigantisch vliegtuig besturen, de ontiegelijk steile El Capitan beklimmen… Hoe verzin je het?

TOM WAES: Alles begint met het zoeken naar handleidingen, al zijn sommige dingen ons aangereikt. Zo is de Boeingvlucht me voorgesteld door een piloot van JetAir toen ik op hun personeelsfeest Dos Cervezas kwam zingen. We krijgen wel meer suggesties. Op een bepaald moment vielen er bijvoorbeeld opvallend veel ‘Hoe word ik scheidsrechter?’-handleidingen in de bus. Dat heeft het uiteindelijk niet gehaald, omdat ik dan echt een topmatch wilde blazen: Anderlecht – Club Brugge bijvoorbeeld, maar dat kon niet.

Het Nationaal orkest van België heeft het wel aangedurfd om jou het dirigeerstokje te laten hanteren. Mogen we dit de onwaarschijnlijkste ‘Tomtesterom’ van dit seizoen noemen?

WAES: De redactie heeft me daarvoor echt moeten overtuigen, net als voor de aflevering waarin ik mijn IQ probeer op te vijzelen. Dirigeren, daar zit toch geen verhaal in, dacht ik. Tot ik een orkest hoorde dat zonder dirigent speelde. Dat komt min of meer goed, maar je merkt wel dat er iets mis is. Zodra ik het zelf begon te leren, was ik verbaasd over de impact die ik had. Eén gebaar kan een heel orkest uit de bocht doen gaan.

Ben jij een dirigent van het onstuimige type zoals Leonard Bernstein, die ooit in de orkestbak verdween, of veeleer een stoïcijnse Herbert von Karajan?

WAES: Die eerste. Dirk Brossé, die mij heeft opgeleid, heeft het mij ontelbare keren moeten inpeperen: ‘Kleinere gebaren, Tom!’ Dirigeren met grote gebaren is zo onweerstaanbaar omdat het orkest dan ook groter gaat spelen. Ik heb het dus graag bombastisch, ja. Daarom hebben we de Vijfde symfonie van Beethoven gekozen. (Imiteert die onmiskenbare eerste vier noten; nvdr.) Pa-pa-pa-paaam! Al bleek dat ook een aartsmoeilijk stuk om te dirigeren.

Heb je voor het bouwen van jouw duikboot, een andere opdracht, de hulp ingeroepen van Panamarenko?

WAES: Dat beschouw ik als een compliment, want ik vind de duikboot die ik gebouwd heb er best fraai uitzien. We zijn teruggegaan naar een heel oud boekje, zoals we bij het eerste seizoen hebben gedaan voor het bouwen van een vliegtuig. Als je zo’n boekje uit de tijd van Jules Verne doorbladert, slaat je jongensfantasie op hol.

Wat onderschatten we het meest aan het maken van ‘Tomtesterom’: de vele eenzame trainingsuren die niet gefilmd worden?

WAES: Ik wil er zelfs niet aan denken hoeveel uren ik aan één opdracht spendeer. Als je dat zou uittellen, ben ik wellicht de slechtst betaalde tv-maker ter wereld. Maar ik kies er zelf voor. Als er iemand reden tot klagen heeft, dan wel mijn vriendin Mieke. Zij heeft maandenlang met een man op een bodybuildingdieet moeten samenleven: kippenfilet tot die mijn oren uitkwam. Samen gezellig een hapje gaan eten, heeft zij zich ook al die tijd moeten ontzeggen.

Je sluit dit seizoen definitief af met een terugblikaflevering. Je laatste uitdaging: afscheid nemen. Wordt dat moeilijk?

WAES: We hebben nog één draaidag op de agenda staan en daarmee zijn we nog iets bijzonders van plan. Dan sluiten ik, Pascal en Nico (Toms trouwe camera- en geluidsman; nvdr.) een onwaarschijnlijke vijf jaar af.

Terugkeren naar een veilig studioprogramma, zal je dat wel kunnen?

WAES: Waarom niet? Na Het geslacht De Pauw vroegen collega’s me of er nog iemand met mij wilde werken door dat imago van beuzak. En na Trigger Happy zou niemand me nog vertrouwen. Ik broed nu op nieuwe ideeën en ik leg mezelf maar één voorwaarde op: het moet top zijn.

Vrees je niet dat je je over tien of twintig jaar in een dokterskabinet die soms onmenselijk zware stunts zal beklagen?

WAES: Tja, als ik ga joggen, voel ik nog altijd mijn gehavende heup, een souvenir van de Marathon des sables, die looptocht door de woestijn. En tijdens het eerste seizoen ben ik bij het boksen door mijn enkel gegaan en daar heb ik nog last van… Anderzijds, voor de toekomst heb ik wel een schat aan verhalen om aan mijn kleinkinderen te vertellen waarom opa met een wandelstok loopt.

HANS VAN GOETHEM