Het jaar wrijft zich nog de slapers uit de ogen, maar bij Knack Focus richten we de blik al op de toekomst. Er zit namelijk weer een spannende muziekkalender aan te komen. Wij markeren met rode stift alvast de volgende tien namen.

JIM JAMES

WIE

Gitarist en leadzanger van My Morning Jacket, psychedelische rootsrockers uit Kentucky.

WAT

Na vijftien voltijdse jaren en zes albums als frontman van My Morning Jacket is Regions of Light and Sounds of God het eerste soloalbum van James. Die duldde nul pottenkijkers en nam dus behalve de productie meteen ook alle instrumenten voor zijn rekening. ‘Ik wilde een album maken dat klinkt alsof het uit een ander tijdperk stamt’, schetst de met behaarde kinnebak bedeelde southern gentleman. ‘Als een vluchtige droom die een androïde met denkvermogen zou hebben, wanneer ze terugdenkt aan de goeie oude tijd van toen ze nog een simpele robot was.’ Yep, met het weirdo-gehalte zit het alvast snor! Check alvast de uit wazige funk en blanke soul opgetrokken single Know til Now voor een voorsmaakje.

WANNEER

4 februari, via V2.

AZEALIA BANKS

WIE

Het grofgebekte motorbakkes uit Harlem, New York dat eind 2011 via YouTube de blogwereld veroverde met 212, een op de dirty house-beats van Kempenzonen Lazy Jay met zelfbewuste schwung gerapt visitekaartje.

WAT

Volgens alle voorspellingen had 2012 het jaar van Banks moeten worden, maar de release van haar officiële langspeeldebuut werd op de lange baan geschoven. Morrende fans werden getrakteerd op zoethoudertjes als de ep 1991 en de mixtape Fantasea. Op het autobiografische Broke with Expensive Taste zal vaste collaborator Machinedrum van de partij zijn, over alle andere gastrollen zwijgt het ebbenhouten fenomeen in alle talen. Wel staat vast dat Banks ook te horen zal zijn op twee tracks van Artpop, het nieuwe album van Lady Gaga.

WANNEER

12 februari, via Universal.

PALMA VIOLETS

WIE

Piepjong gitaargrut uit het Verenigd Koninkrijk dat door NME naar aloude gewoonte op de cover werd geplaatst nog voor het een halve scheet in een fles had gelaten. Single Best of Friends werd door het blad meteen ook gebombardeerd tot beste van 2012 en in één adem vergeleken met I Bet You Look Good on the Dance Floor van Arctic Monkeys.

WAT

Als we de ietwat opgeklopte buzz mogen geloven, dan is Palma Violets de gedoodverfde kandidaat om de fakkel over te nemen van die Arctic Monkeys als opwindendste indierockband uit Engeland. Dat verhaaltje kennen we onderhand wel, maar dit Londense kwartet werd door Rough Trade wel degelijk on the spot getekend nadat labelhoofd Geoff Travis (de man die onder meer The Smiths en de Buzzcocks ontdekte) één open repetitie had bijgewoond.

WANNEER

25 februari, via Rough Trade.

JOHN GRANT

WIE

De voormalige frontman van country noir-outfit The Czars.

WAT

Opvolger van het gelauwerde Queen of Denmark, het album uit 2010 waarop Grant samen met de jongens van Midlake op zo’n majestueuze wijze zijn demonen bezwoer – drugs, depressie, homoseksualiteit, the usual – dat het toen door Mojo uitgeroepen werd tot album van het jaar, en dat vanwege de ‘songs vol spirituele honger, emotioneel vuurwerk en inktzwarte humor’.

De thans in IJsland residerende Grant is hiv-positief, een thema dat hij aansneed op I Try to Talk to You, een single van Hercules & Love Affair met zijn gastvocalen. Eregasten op het nieuwe album Pale Green Ghosts zijn GusGus en zotte doos Sinead O’Connor, zelf geen onbeschreven blad als het op heikele thema’s aankomt. Dat belooft.

WANNEER

11 maart, via Bella Union.

THE HAPPY

WIE

Reinhard Vanbergen, de immer in salopette gehesen gitarist van Das Pop, realiseerde een jongensdroom en verzamelde voor The Happy een harem rond zich: Vlaanderens meest begeerde drumster Isolde Lasoen en Isbells-toetseniste Naima Joris; aangevuld met twee debutantes: op zang en toetsen Charlotte Caluwaerts (zus van operazangeres Ilse) en op bas de zeventienjarige Janne Vanneste (zus van Brent, zie Steak Number Eight).

WAT

Pop met een hoek af, pop met een knipoog en pop met een flinke dosis vrouwelijke pit. Vanbergen selecteerde zijn medespeelsters via audities op basis van stem en persoonlijkheid. ‘Als een soort alternatieve versie van de Spice Girls’, aldus de gitarist, die ook de meeste songs voor zijn rekening neemt. De aanstekelijke single Walkman zou nú al genadeloos op uw trommelvliezen moeten slaan.

WANNEER

Maart, via Sony.

THE KNIFE

WIE

In kouwelijke nevelen van duistere electronica en lasergeleide techno gehuld duo – broer en zus – uit Zweden. Karin Dreijer Andersson deed het in 2009 solo als Fever Ray, Olof Dreijer duikt regelmatig in de techno-underground als Oni Ayhun.

WAT

Vorig jaar in april deed het tweespan ons prematuur juichen nadat een bericht op een website had laten uitschijnen dat een opvolger voor het fenomenale Silent Shout uit 2006 op handen was. Daarna bleef het stil, lang stil. Tot twee weken geleden via hun nieuwsbrief de albumtitel Shaking the Habitual bekend werd, samen met een cryptische boodschap: ‘Music can be so meaningless. We had to find lust. We asked our friends and lovers to help us?’ Een van die vrienden, lekte eerder uit, is Shannon Funchess, zangeres bij Light Asylum.

WANNEER

8 april, via Brille/V2.

PHOENIX

WIE

Naast David Guetta en Daft Punk hoort ook Phoenix tot het kransje vrolijke Fransen dat grote sier maakt in de Verenigde Staten van Amerika.

WAT

Met de dansbare synthrock en vlot verteerbare gitaarpop op voorganger Wolfgang Amadeus Phoenix gaf Phoenix in 2010 onder meer Depeche Mode en Yeah Yeah Yeahs het nakijken in de Grammycategorie beste alternatieve album. De verwachtingen zijn dus redelijk hooggespannen, dat weet ook Daniel Glass, hoofd van Glassnote Records: ‘Het zal moeilijk worden om aan Wolfgang Amadeus Phoenix te tippen, maar dit zou wel eens een revolutionaire plaat kunnen worden.’ Veel is niet geweten over de release, behalve een werktitel (TPC) en de opnamelocatie (New York, wat waarschijnlijk betekent dat producer Philippe Zdar niet meer mee aan boord is).

WANNEER

voorjaar 2013, via Glassnote.

AGNES OBEL

WIE

Deense zangeres en pianiste.

WAT

Obels album Philharmonics was een van dé sleeper hits van 2010-2011, en haalde met meer dan 10.000 verkochte exemplaren zelfs goud en uitverkochte zalen in ons landje. Niet slecht voor een naakte plaat vol spaarzame arrangementen en sublieme pianomelodieën, die debutante Obel helemaal in haar uppie opnam in een verlaten radiostudio te Berlijn. Wat we mogen verwachten van de opvolger houdt platenfirma PIAS nog netjes toegedekt, maar in een interview met dit onvolprezen blad stak Obel haar bewondering voor Ennio Morricone en Roy Orbison alvast niet onder stoelen of banken. ‘Ik kan zelf geen lage noten zingen, maar houd van diepere, donkere stemmen. Misschien werk ik volgende keer wel samen met een mannenkoor.’ Afwachten of ze woord houdt.

WANNEER

najaar 2013, via PIAS.

ARCADE FIRE

WIE

Indierockensemble dat zich middels drie op superlatieven onthaalde albums tot een van Canada’s beste exportproducten kroonde.

WAT

Ja, wat valt te verwachten van een band die (dixit onze V.B.) niet eens aan platen doet, maar ‘grossiert in muzikale marathons, onderverdeeld in epische etappes en gelardeerd met dramatische plotwendingen en emotionele uitbarstingen’. Aldus de samenvatting van The Suburbs (2010), sindsdien terecht beloond met het etiket ‘moderne klassieker’. U merkt het, we leggen de lat voor de volgende plaat niet hoog, zeker niet nu James Murphy van LCD Soundsystem en DFA Records recentelijk werd ontmaskerd als coproducer van die vierde worp. Arcade-manager Scott Rodger wist verder ook te melden dat zomaar eventjes 35 songs in de running zijn om daarop te belanden – of moeten we dubbelelpee zeggen?

WANNEER

Tbc.

MY BLOODY VALENTINE

WIE

Peetvaders van het shoegazegenre uit Dublin, officieus gesplit in 1997 maar sinds 2007 opnieuw actief.

WAT

In 1999, acht jaar na hun magnum opus en voorlopig laatste album Loveless, was al sprake van nieuw MBV-materiaal – ‘ooit, als we niet doodgaan, of zoiets’, liet kopman Kevin Shields optekenen. Dat het er nog steeds niet van gekomen is, wijt hij aan een gebrek aan inspiratie, maar geruchten als zou Shields volledig de pedalen kwijt zijn, staken steeds hardnekkiger de kop op. Sinds 2008 is de band vaste klant op grote festivals en in november liet Shields in NME verstaan dat het langverwachte, derde album er nog in 2012 zou komen. Niet dus. De laatste berichten, bij monde van bassiste Debbie Googe, gewagen van een album dat driekwart voltooid is. Wordt vervolgd.

WANNEER

Tbc.

DOOR JONAS BOEL