TE ZIEN OP GEMOEDSTOESTANDEN, MAISON PARTICULIÈRE, BRUSSEL, 16/1-30/3

In verzamelaarsbastion Maison Particulière opent volgende week Gemoedstoestanden, een emotioneel gekleurde tentoonstelling met kunst uit vier collecties. De verzamelaars presenteren werk van onder meer Sam Durant, Folkert de Jong, Nan Goldin en Ann Veronica Janssens. Centrale gast, de meest zichtbare kunstenaar op het appel, is de naar Brussel uitgeweken Thomas Lerooy (°Roeselare, 1981), maker van woelige tekeningen en bronzen sculpturen uit een donker en vreemd wonderland.

Je maakt tekeningen en beeldhouwwerken. Kan het gebeuren dat iets wat je getekend hebt later een sculptuur wordt?

THOMAS LEROOY: Ik beschouw mijn tekeningen niet als schetsen of ontwerpen. Het ene is niet ondergeschikt aan het andere, maar er is wel een wisselwerking. Je zou kunnen zeggen dat de tekeningen de hersenen van de sculpturen zijn. De tekeningen zijn een zoektocht of een verdwalen, zoals wanneer je iets googelt en er allerlei onverwachte dingen opduiken. Ze zetten aan om vanuit een ander perspectief te denken. Tekeningen groeien bij manier van spreken vanuit het binnenste naar buiten. Als ik aan een sculptuur werk, is dat eerder een ‘oppervlaktebeleving’. De expressie ligt dan aan de oppervlakte.

In je werk zitten doodskoppen, spijkers, kettingen, figuren die doorboord worden. Is dat de lokroep van de Dark Side?

LEROOY: Dat is een traditie die bestaat in de kunstgeschiedenis, en mijn werk sluit daarbij aan. Mensen vinden wat ik doe dikwijls donker, maar onder die bovenste laag zitten ook lichtheid en humor. Het is een beetje zoeken, zoals je naar de lichtschakelaar in een donkere kamer moet zoeken. Humor is al sinds Jacob Jordaens een gegeven in de Belgische cultuur. Het is een taal waarmee je het serieuze kunt aantasten. Humor helpt je ook afstand te nemen. Voor mij is het heel natuurlijk, met humor kan ik mezelf relativeren en bekritiseren. En zo kan ik ook mijn verhaal kwijt.

Je tekent op een academische manier en je beeldhouwwerk is altijd in brons uitgevoerd. Mogen we van het verboden woord ‘klassiek’ gewagen?

LEROOY: Ik ben in elk geval niet vertrokken vanuit mijn academische achtergrond. Ik ben gewoon beginnen te tekenen en beeldhouwen met een bepaalde uitkomst in gedachten. Maar ik probeer wel steeds een ideale oplossing voor mijn werk te vinden. De technieken en materialen die ik gebruik, sluiten daar het dichtst bij aan. Voor mij ligt het ideaal ook in het behoud van mijn werk. Als een werk bestand moet zijn tegen de tijd, levert dat een trager werkproces op. De stress die daarbij komt kijken, daagt me uit en houdt me scherp.

(E.F.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content