Thelonious Monster

Zestien jaar gapen er tussen Oh That Monster en de vorige lp die deze LA-punkrockers tot een acceptabel einde hebben gebracht. Of de snuiters – zestigers, intussen – handelen uit vurige gedrevenheid of verpletterende verveling wordt ook nu niet uitgeklaard (al blijft Beautiful Mess uit 1992 een plaat die nooit en dus veel te weinig in lijstjes met beste ninetiesplaten voorkomt). Voorman en voormalig ongeleid projectiel Bob Forrest, die zichzelf ooit dronken naar het dak van het Pinkpop-podium schoot (YouTube!) runt nu een afkickkliniek, maar snapt er nog altijd niks van. De maatschappij, de politiek, de vrouwen, zichzelf: vraagtekens. ‘Trying to hold it together as it’s coming apart’, zingt hij. Mooi zo, want veel songs profiteren weer van het wilde armgezwaai waarmee hij op dat kantelpunt wiebelt.