HELP DE RIJKEN. ‘THE O.C.’, EEN UITERST ONDERHOUDENDE KIJK OP DE ‘LIFESTYLES OF THE RICH and the famous’ is een van de plezierigste reeksen van de laatste jaren.
REEKS: **** extra’s: ***
The O.C. Seizoen 1
Serie. Aan de oppervlakte lijkt The O.C. een moderne versie van Beverly Hills 90210, een tienersoap waarin je het leven in een van de rijkste delen van de VS te zien krijgt door de ogen van een outsider. Beverly Hills had de familie Walsh, het oerdegelijke gezin uit Minnesota dat plotseling in een poepchique buurt terechtkwam, in The O.C. fungeert Ryan als ‘new kid on the block’. Ryan is een kleine delinquent uit een achtergesteld deel van Los Angeles: na een mislukte autodiefstal komt hij in de gevangenis terecht, waar hij wordt bijgestaan door de pro Deo-advocaat Sandy Cohen. Die herkent zichzelf in de ruwe maar hyperintelligente jongeman en besluit Ryan in huis te nemen. Al is de term kasteel beter: de familie Cohen woont immers in Newport Beach, de betere buurt van Orange County, tussen beursmakelaars en golfterreinen in.
Ryan heeft moeite om zich aan te passen in Newport, maar dat is geen probleem, aldus Seth Cohen, de verlegen zoon des huizen, want ‘Niemand past hier’. Want onder de dikke laag glitter schuilen behoorlijk wat problemen: Sandy wil eigenlijk verhuizen naar een bescheidener buurt, zijn vrouw Kirsten leeft als vastgoedmakelaar onder de plak van haar vader-baas, Seth is al jaren heimelijk verliefd op de oppervlakkige Summer, buurman Jimmy heeft miljoenen dollars verduisterd en buurmeisje Marissa – op wie Ryan meteen verliefd wordt – heeft een drankprobleem. Oké, veel prijzen voor originaliteit zal The O.C. niet krijgen, het zijn verhaallijnen die je al elders, van Dallas tot Dawson’s Creek, hebt gezien. Maar de kracht van de reeks zit in de schitterende personages (met vooral de stuntelige Seth, die voortdurend ironisch commentaar zit te geven) en de snelle, gevatte dialogen, die van The O.C. eerder een screwball comedy dan een dramareeks maken.
Bovendien herinnert The O.C. je eraan hoe lollig een goede fictiereeks kan zijn. Opa Cohen die thuiskomt met een 23-jarige blonde stoot, die meteen de 16-jarige Ryan begint te versieren; Ryans moeder, een ex-alcoholiste, die bij haar terugkeer meteen wordt meegetroond naar een chique party, alwaar ze natuurlijk vijf glazen whisky achteroverkapt en rel schopt, The O.C. is zo heerlijk over the top dat je voortdurend met een schaapachtige grijns zit toe te kijken.De tieners laten zich trouwens ook niet onbetuigd: in tegenstelling tot de saaie jongvolwassenen uit Beverly Hills of Dawson’s Creek gaan de kids zich hier volop te buiten aan drank, drugs en andere zondes – in zowat iedere aflevering zit dan ook een knokpartij of een frummelscène. En als het erg cliché wordt – zoals de eerste kus tussen Ryan en Marissa – dan is het zo efficiënt gedaan dat je als kijker toch een krop in de keel krijgt. The O.C. is nergens zo gelaagd als The Sopranos of Six Feet Under, maar wie op zoek is naar een kleine twintig uur heerlijk entertainment met hersens en ballen, kan nergens beter zitten.
Extra’s. The O.C. is in de VS dé reeks van het moment: de look van de personages wordt er nagebootst en ook de soundtrack is overal te horen. Op de dvd krijg je bij enkele afleveringen een muzikale gids. Verder nog commentaar bij de pilot van bedenker Josh Schwartz – 26 en de jongste creator ooit van een dramareeks – en een rondleiding door het echte Newport Beach. Stefaan Werbrouck
Stefaan Werbrouck
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier