Vloeken, briesen, scheuren: Nick Cave beleeft zijn tweede jeugd met Grinderman. ‘Dit is de soundtrack bij ‘Planet of the Apes’.’

De minzame huisvader in Nick Cave (50), die van nine to five meesterlijke platen als Nocturama neerpende aan zijn bureau, is morsdood. Bloemen noch kransen, want hij reïncarneerde meteen in Grinderman, samen met enkele Bad Seeds en een klein leger demonen. Op de eerste poging om die uit te drijven spatte het chaotische punkgeweld uit Caves beginjaren bij The Birthday Party weer als etter in het rond. Resultaat van die één week durende exorcismesessie: felbehaarde licks, Scott Walkernoise en David Lynchachtige tekstlabyrinten. En ook heel veel seks, getuige de eerste single No Pussy Blues. Cave: ‘De naam Grinderman heeft een seksuele connotatie: grinding betekent op en weer bewegen met de heupen.’

In ons Prisma-vertaalwoordenboek staat nochtans ‘messen slijpen’.

Nick Cave: Ik ontdek nog elke dag nieuwe betekenissen. Ik heb de naam eigenlijk gehaald bij Grinder Man, een bluessong van John Lee Hooker. ‘I went down to my baby’s house / and I sat down on the step’ zingt hij. Toen ik dat hoorde, wist ik meteen: dit is de thematische kapstok voor deze plaat.

De thema’s blijven toch honderd procent Nick Cave?

Cave: Klopt, ik zing al 25 jaar over dood, escapisme, liefde en het Oude Testament. Het grote verschil is: met Grinderman improviseerde ik tekstflarden live in de studio, terwijl Warren, Martyn en Jim (Ellis, Casey en Sclavunos, drie van zijn Bad Seeds, nvdr. ) daar rond jamden. Ik moet een van de weinige zangers ter wereld zijn die in zo’n situatie spontaan zinniger dingen uitbrengt dan ‘wow, yeah, come on, allright’.

‘Kick those mice, dogs, baboons en hyenas out’, fluim je bijvoorbeeld in opener ‘Get it on’. Een afrekening in het rockmilieu?

Cave: Vooral een krachtige intentieverklaring: de beesten symboliseren alles wat onze inspiratie kon belemmeren. Dit is een echte groepsplaat, geen Nick Cave-soloproject. Ik kon Grinderman alleen maken met deze muzikanten als vangnet. Wie niet in de Bad Seeds heeft gespeeld, vertrouw ik simpelweg niet.

Je haalde zelfs voor de gelegenheid je gitaar weer boven. Terug naar de postpunk van The Birthday Party?

Cave: Mijn akkoordenreeksen op piano werden te voorspelbaar. De gitaar lekker doen scheuren werkte bevrijdend, ja. Mijn skills zijn behoorlijk rudimentair, net dat daagt de creativiteit uit. Maar daarom wil ik de spirit van The Birthday Party niet terug, dank u. What the fuck is het nut van herhalen?

Is Grinderman dan een eenmalig project?

Cave: Deze plaat heeft me veel deugd gedaan. We moeten eerst uitzoeken hoe we die organische sound even spontaan live kunnen spelen, en daarna zien we wel. Al voel ik eerlijk gezegd alweer de nood aan een echte Bad Seedsplaat.

Nog nieuwe soundtracks op stapel?

Cave: Hou het stil, maar Grinderman ís de virtuele soundtrack bij een heel duistere film. Iets David Lynchachtigs. Of beter nog: Planet of the Apes!

‘GRINDERMAN’

komt op 5/3 uit bij Mute.

Door Thijs Demeulemeester

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content