DE WILDE FRISHEID VAN CITROENEN Na een radiostilte van tien jaar splitsen Evan Dando en zijn Lemonheads ons zomaar even elf deuntjes in de maag, die wij stuk voor stuk het singleschap toewensen.

The Lemonheads***

THE LEMONHEADS

VAGRANT – rock

IN CONCERT: 26/10, ABBOX

‘Is it really true, years passed away?’, vraagt Evan Dando zich illusieloos, bijna retorisch af op de nieuwe plaat van The Lemonheads. En ja hoor, sinds Car Button Cloth – het laatste wapenfeit van zijn groep – is er een volledig decennium verstreken. In de jaren 90 werden The Lemonheads door het luie journaille tot een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de grunge gerekend en genoot Dando de twijfelachtige eer tot posterboy van Generation X gebombardeerd te worden. Het journaille dwaalde, want de punky janglepop van The Lemonheads had maar weinig vandoen met het bulderende gitaargeweld dat in die dagen vanuit Seattle de wereld overschreeuwde. Dando en zijn maats grossierden in een veel subtielere variant van de contemporaine punkrock, één waarin uiteenlopende invloeden als Hüsker Dü en Gram Parsons bepaald rücksichtslos tegen elkaar opbotsten.

Dat het met The Lemonheads, die wat ons betreft in het rijtje van Buffalo Tom en Dinosaur Jr. thuishoren, toch verkeerd afliep, zal wellicht aan de wandelende apotheek genaamd Evan Dando gelegen hebben. Dando hield in die tijd zowat op zijn eentje de Colombiaanse economie draaiende en was bijwijlen zo ver heen dat hij, niet zelden met een bloemetjesjurk om het tengere lijf gedrapeerd, wel eens pardoes van het podium donderde. Maar de zelfverklaarde drug buddy, die in ’93 door People Magazine tot ‘Sexiest Man Alive’ werd uitgeroepen en zich zelfs even – het lijkt het lot van alle muzikale potheads – de bedgenoot van Kate Moss mocht noemen, herpakte zich drie jaar geleden met het veelzeggende solodebuut Baby I’m Bored.

En nu, tien jaar na het verscheiden van The Lemonheads, heeft Dando zijn makkers van weleer gesommeerd voor een schitterende comeback. Schitterend, schrijven we, want die nieuwe, titelloze plaat kan moeiteloos met het beste van The Lemonheads concurreren. Pink Floydfanaten mogen zich onthouden, want op een paar uitzonderingen na komt Dando in iedere song behoorlijk snel terzake. Tegen een erg lo-fi aandoende achtergrond – J Mascis staat niet toevallig vermeld in de hoesnota’s – spuit Dando met een ongeziene urgentie levenswijsheden in het rond. ‘With a little bit of common sense you can lose a lot of innocence’, gaat het in Pittsburgh. Alles is vergeven en vergeten, Evan.

Dit is een plaat die je een dik halfuur brutaal gijzelt en, Wolfgang en Natascha nog aan toe, wij zijn voorlopig niet van plan ons te laten behandelen voor dat Stockholmsyndroom.

Download nu

* Become the Enemy

* Pittsburgh

* Let’s Just Laugh

Vincent Byloo