In Road to Perdition (nu in de bioscoop) zien we dat Paul Newman zelfs op 77-jarige leeftijd niets van zijn ongedwongen charme heeft verloren. Op dvd kan u drie sleutelrollen (her)ontdekken van de coole ster, waaronder de rol van Fast Eddie Nelson die zijn imago als onverstoorbare rebel voor eeuwig vastlegde.

Film: **** Extra’s: *** (20th Century Fox Home Entertainment)

The Hustler (1961) opent met een bijna veertig minuten durende biljartmarathon waarin de jonge ritselaar Fast Eddie Felson (Newman) het één dag en één nacht lang opneemt tegen de oude zelfverzekerde kampioen Minnesota Fats (Jackie Gleason), maar in het zand bijt. Niet omdat hij de mindere biljarter is, wel omdat hij ‘karakter’ ontbeert. In analogie met de meeste Amerikaanse boksdrama’s is biljarten immers veel meer dan een sport: het is een levenshouding, een viriel kampioenschap in taaiheid en weerstand. Als Eddie het onderspit moet delven, is het ook omdat hij zero klasse bezit, hoezeer hij daar ook naar hunkert. Een tekort waar hij zich achter de façade van zijn uitdagende zelfverzekerde grijns, pijnlijk van bewust is.

Uiteraard eindigt de film met een tornooi waarin Newman zijn revanche neemt. Daartussen steekt regisseur Robert Rossen een in troosteloze poëzie gehulde alcoholische love-story die vrij gewaagd was voor zijn tijd, maar nu wat gedateerd overkomt.

De hoogstandjes met de keu zijn geënsceneerd als uithoudingsrituelen. Ze zijn heel strak en bijna hypnotiserend (je kan er je ogen niet van afhouden, zelfs al vind je snooker even boeiend om naar te kijken als verf die droogt) in beeld gezet, in groot contrast met de flamboyante nummertjes in Martin Scorseses The Color of Money (1986). Daarin stapte Newman opnieuw in de schoenen van Fast Eddie Felson, maar vijfentwintig jaar later is hij de vermoeide veteraan en een hanige Tom Cruise de contender.

Net als de personages verdragen de decors (lege busstations, sjofele hotelkamers, in rook gehulde achterzaaltjes) het daglicht niet in deze karakterstudie in meedogenloos zwart-wit, waarvan de miezerige sfeer samen met de reuk van goedkope bourbon in je kleren blijft hangen.

Deze warm aanbevolen special edition komt vergezeld van observaties van biljartkampioen Mike Masey, een making of en een audiocommentaar die (te) weinig verwijst naar wat op het scherm te beleven valt, maar naar de ervaringen van de betrokkenen peilt. Onder wie een hoofdzakelijk zwijgzame Newman, de cutter Dede Allen, assistent-regisseur Ulu Grosbard (best bekend als regisseur van True,Confessions), filmrecensent Richard Schickel en Rossens dochter Carole die dieper ingaat op haar vaders houding tijdens het McCarthyisme, toen hij na jaren stilzwijgen eindelijk namen noemde van communisten in Hollywood. ‘He gave them names they already had and house seats for Broadway shows. He was despised by both the left and the right. The path of survival is not a simple matter.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content