Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

MISDADIG GOED – Paramount viert veertig jaar capo’s, cannoli’s en Corleone’s met de fraaie blu-raybox The Godfather 40th Anniversary Collection.

Francis Ford Coppola

VS, 1972, 1974, 1990

Paramount / blu-ray

Films: ****, ****, ***

Extra’s: ***

‘Hopelijk is men The Godfather ondertussen allang vergeten’, zuchtte Francis Ford Coppola enkele maanden geleden nog in dit eigenste blad, al zal de New Hollywoodpeetvader in zijn binnenste wel beter weten. Tenslotte is de reputatie van ’s mans magistrale maffiatrilogie, sinds de release van deel één precies veertig jaar geleden, alleen maar gegroeid. Ook wanneer Coppola straks bij de vissen slaapt, zal zijn hypersuccesvolle, met negen Oscars bekroonde kroniek over de Corleoneclan nog altijd te boek staan als dé standaard binnen het misdaadgenre.

Naar aanleiding van die verjaardag brengt Paramount nu deze collectie uit, een even mooie als kloeke blu-raybox met naast de drie, digitaal gerestaureerde films ook een vierde schijf met louter bonusmateriaal. Bovendien krijgt u er tien nooit eerder gepubliceerde ansichtkaarten bij, een poster met de familiestamboom van de Corleone’s, plus het integrale script van deel één, geschreven door Coppola en Mario Puzo, de auteur van de Godfather-bestsellers.

Voor wie nog nooit van Don Vito, consigliere Tom Hagen, Johnny Fontane en co heeft gehoord – zouden ze werkelijk bestaan? – is dit an offer they can’t refuse. Voor de anderen is het vooral een leuke cadeautip, want echte cinefielen hebben de Godfather-blu-rays, telkens met commentaar van Coppola, die de excellente hd-remastering superviseerde, sowieso al sinds 2008 in huis en nieuw bonusmateriaal valt er niet te detecteren.

Over de trilogie die alle Goodfellas en Sopranos de weg wees en in geen enkele top tien van beste films aller tijden ontbreekt, zijn inmiddels dan ook bibliotheken volgeschreven. Nochtans had het weinig gescheeld of Coppola had zijn opus magnum nooit gemaakt, want aanvankelijk wilde Paramount, dat dringend aan een hit toe was, zijn geld liever inzetten op meer gevestigde namen als Sergio Leone, Peter Bogdanovich en Costa-Gavras. Bovendien had Coppola weinig zin in een ambitieus Hollywoodepos, aangezien hij niks van maffiosi afwist en met zijn American Zoetrope-studio liever kleine en persoonlijke films maakte.

Gelukkig liet Coppola zich overhalen om Puzo’s romans vervolgens niet alleen te pimpen tot een shakespeareaanse familiesaga over macht, misdaad en manipulatie, maar ook tot een subliem geregisseerde metafoor voor het Amerikaanse kapitalisme. Dat leverde drie films op – uit respectievelijk 1972, 1974 en 1990 – die zowel kritische als commerciële voltreffers waren en Hollywood, tenminste toch in de gouden jaren zeventig, deed beseffen dat je ook kunt scoren door regisseurs hun vrijheid te gunnen en uit te pakken met volwassen films over volwassen thema’s.

‘I believe in America. America has made my fortune’, zo luidt de legendarische openingszin van deel één. Ongetwijfeld knikt Don Coppola instemmend op de achtergrond.

DAVE MESTDACH

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content