Vrijdag 7/2, 20.30 – VIER. Joss Whedon, VS 2012
Iron Man, Captain America, Black Widow, de Hulk, Hawkeye en Thor in één blockbuster: Joss Whedon (zie ook het interview op pagina 26) realiseerde met The Avengers de natte droom van heel wat comicfans. En en passant die van Hollywood: The Avengers bracht wereldwijd anderhalf miljard dollar op. Dat maakt hem de derde succesrijkste film aller tijden, na Avatar en Titanic. Wie hoopte dat er snel een eind aan de stripheldenhype komt, is er dus aan voor de moeite. Met Agents of S.H.I.E.L.D is er op televisie al een spin-off en in mei volgend jaar laat Whedon de filmsequel The Avengers:Age of Ultron op de wereld los.
De hel in dit superheldenallegaartje breekt los wanneer Thors megalomane adoptiebroer Loki (Tom Hiddleston) op aarde arriveert en de Tesseract steelt, een energiebron in de vorm van een kosmische kubus. Die openingsscène laat niet meteen veel goeds vermoeden. Echt gestroomlijnd is de mix van exposé en confrontaties niet. Je zou bijna heimwee krijgen naar de kleurrijke kitsch van de Batman-serie uit de jaren zestig, ondanks Scarlett Johansson als de roodharige superspionne Natasha Romanoff, alias Black Widow. Pas als S.H.I.E.L. D-opperhoofd Nick Fury (Samuel L. Jackson) zijn eliteteam samengesteld heeft en Tony Stark (Robert Downey, Jr.) weer in zijn metalen pak kruipt, komt de film op kruissnelheid. Aartsslechterik Loki – hij laat zelfs een groep Duitsers voor hem knielen – wil een wormgat creëren waardoor het buitenaardse ras van de Chitauri de aarde kan platwalsen.
Whedon plaatst zijn wrekers tegenover elkaar als waren zij The Dirty Dozen. ‘The Avengers horen niet samen’, zo zegt hij het zelf. ‘Het zijn stuk voor stuk einzelgängers. Maar hoe meer ze alleen zijn, hoe minder nuttig ze zijn.’ De regisseur laat hun ego’s voortdurend botsen, gooit er gevatte en geestige dialogen tegenaan, pimpt de actie geloofwaardig op en speelt handig een spel Captain America-verzamelkaarten als een plotpunt uit. Dat allemaal met het oog op een epische finale waarin de Hulk (Mark Ruffalo) voor destructieve fun zorgt en de cgi de spektakelwaarde de hoogte injaagt.
Die climax in Manhattan, met reusachtige metalen reptielen, hoeft niet onder te doen voor de apotheose van een Michael Bay-film – met dit verschil dat de militaire borstklopperij achterwege blijft. New York, Amerika en de rest van de wereld kunnen alleen gered worden door nobele superhelden die zich al eens als egoïstische idioten gedragen. Wordt vervolgd.
LUC JORIS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
