Als Vlaanderen collectief verzuurt, zal het niet aan VTM liggen. Kleurt niet alleen meer dan een decennium lang elke dag ons bestaan, als een oneindige aflevering van Pas geverfd. Nee, in dit voos tijdsgewricht vol pedofiele pasters, hormonengestuurde coureurs en andere terroristen is er méér nodig om de doorsnee Vlaming blij te maken. Poen, met name, bákken poen. Tenminste één ding waarin wij niet van de rest van de wereld verschillen.

Met spek vang je muizen, moeten ze in Vilvoorde hebben gedacht, want kijk, in Rijker dan je denkt schenken Gerty Christoffels en Francesca Vanthielen vanaf 22 mei elke week zomaar een paar miljoen euro weg. Niet uit eigen portemonnee, welteverstaan, want ook aan de Medialaan is het vet al een poosje van de soep. Nee, bij een commerciële omroep pakken ze dat veel handiger aan.

Waar ze ons zo gul mee verrassen, is ons eigen geld. Geld met name, waarvan we niet eens wisten dat we het hadden! Zorgzaam als u en ik met onze centen omspringen, denken wij dan hoogstens aan een briefje van honderd frank dat per abuis nog in een weinig gefrequenteerde jaszak resideert. Maar nee, zoals Francesca het in de speciale oproepaflevering zo uitnodigend uitdrukte: ‘ Er zijn nog altijd hele fortuinen die wachten om tot bij u te komen.‘ Waarna Gerty ons dringend aanmaande om de eigen woonst aan een huiszoeking te onderwerpen, ‘van de zolder tot de kelder, van de garage tot het berghok’. Dat moet me een commotie gegeven hebben in de modale verkaveling, en dat op een doordeweekse woensdagavond.

Intussen scheerde de camera rakelings over het studiopubliek dat van pure inhaligheid zat te klappen alsof er interest mee te verdienen viel. En over de wilde weldoensters Francesca en Gerty, die ook vestimentair helemaal in hun rol opgingen. Francesca in een lange glitterjas, met het woord love in joekels van letters ter hoogte van het middenrif. Gerty in een outfit die existentiële vragen opriep. Want wat was dat voor een snoer dat aan haar design jeansjasje bevestigd was? Een springtouw, een aarding? Of zat ze misschien met de draad, zoals Sien Eggers van In de gloria?

Gelukkig gaf Gerty zelf een verklaring: ‘ Hebt u een vijf en een drie in uw telefoonnummer, blijf in de buurt van uw toestel, want dan hang ik misschien wel bij u aan de lijn.’ Voilà, dat springtouw was dus niets anders dan een directe telefoonverbinding. Helaas hing Gerty niet bij mij aan de lijn, maar bij ene Mariette.

‘ Hallo Mariette, met Gerty.’ U en ik zouden het in Keulen horen donderen, maar Mariette wist van wanten, ook al veinsde ze heel hard van niet.

Of het klopte dat Mariette nog bij het Wit-Gele kruis gewerkt had? En of ze dan wel eens van de Integrale Gemeenschappelijke Pensioensverzekeringskas gehoord had?

‘ Vaag toch‘, probeerde Mariette vaag te klinken, maar method-acting is niet simpel, zeker niet via de telefoon. Maar dat nam niet weg dat ze binnenkort 6689 euro op haar rekening mocht verwachten. ‘ Voor wie nog wat moeite heeft met euro’s: dat is 269.838 Belgische frank‘, jubelde Gerty verrukt.

‘ Nie waar’, deed Mariette al iets overtuigender en vervolgens ‘ Amai‘ en nog een geluk dat ze in de zetel zat, want ze was toch wel wat geschrokken.

Overigens kan niemand zo overtuigend glunderen als Gerty Christoffels: ze rimpelt haar neus, zet grote ogen op, lacht haar gulle Limburgse gebit bloot. En zegt nadrukkelijk ‘ Hal-lóó‘, als een pensioengerechtigde dj van een vrije radio van weleer.

En of er te glunderen viel: een heuse Rembrandt kwam boven water en enveloppen vol geld van Canadese banken en gulle verzekeringsfondsen. En misschien stond er nog wel ergens een mottig porseleinen postuurke op iemands vensterbank, dat authentiek Meiser zou blijken te zijn. Of lagen er tweehonderd aandelen van Tiense Suiker zomaar onder iemands matras. ‘ Kortom, u kunt het zich niet veroorloven de volgende uitzending te missen‘, jodelde Gerty.

Mij lijkt Rijker dan je denkt hét middel bij uitstek om verdwenen individuen op te sporen: ‘ Meneer Bin Laden, de Integrale Verzekeringskas heeft héél goed nieuws voor u.’